ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ Η ΑΘΗΝΑ - Το ενεργειακό «πόκερ», η Ελλάδα και η απειλή από την Τουρκία

 

Πριν από τρεις μήνες ο «ΤτΚ» είχε γράψει ότι σύντομα η Ελλάδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με μία οδυνηρή πραγματικότητα τη συνειδητοποίηση ότι δεν έχει δόγμα διαχείρισης των ελληνοτουρκικών σχέσεων διότι η μέχρι τώρα πολιτική της έχει βασιστεί σε μία εικονική πραγματικότητα που ακούει στο όνομα "Ερωπαϊκή πορεία της Τουρκίας».

Μία πολιτικής  ζόμπι , η οποία έχει τελευτήσει από το 2004. και εδώ και αρκετά χρόνια έχει αρχίσει να μυρίζει διπλωματική πτωμαΐνη.

Είχαμε προβλέψει ότι αυτό θα συμβεί λίγο μετά την επανεκλογή του Ταγίπ Ερντογάν στην πρωθυπουργία εξέλιξη την οποία η ελληνική διπλωματία είχε προσδιορίσει ως ορόσημο προκειμένου να διαπιστώσει αν η Τουρκία θα μεταβάλει τη στάση της στα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό.

Ο Δημήτρης Δρούτσας είχε υπολογίσει μάλιστα ότι η Αθήνα θα χρειαστεί περίπου ένα εξάμηνο για να αξιολογήσει αν όντως υπάρχει αλλαγή στην πολιτική της Άγκυρας.

Σκληρό μήνυμα

Δεν χρειάστηκε να περιμένει τόσο. Μέσα σε λιγότερο από ενάμιση μήνα από τη νίκη του στις εκλογές. ο Ερντογάν έστειλε το πρώτο σαφές μήνυμα από τα Κατεχόμενα.

Όντως αλλάζει η συμπεριφορά της Τουρκίας. Όχι όμως προς την κατεύθυνση που ήλπιζε το ΥΠΕΞ.

Η Άγκυρα πανηγυρικά, με δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού, επιβεβαίωσε ότι δίνει τόση σημασία στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο όση δίνει τόσα χρόνια στο Διεθνές Δίκαιο και στις καλές σχέσεις με την Ελλάδα

Η φραστική επίθεση του Ερντο­γάν κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο τορπιλισμός των διαπραγματεύσεων υπό τον ΟΗΕ σπεύδοντας να προκαταλάβει και να «κάψει» θέματα ουσίας- και η περιφρόνηση στον τρόπο λειτουργίας της Ε.Ε απλά υπενθύμισαν ότι η Τουρκία υπηρετεί πιστά, διαχρονικά και διακομματικά την εξωτερική πολιτική της.

Διότι έχει εθνική πολιτική.

Το ανησυχητικό είναι ότι χρειάστηκαν εννέα χρόνια δύο θητείες του Ερντογάν στην εξουσία και να κερδίσει μία τρίτη στις πρόσφατες εκλογές, προκειμένου να αρχίσει η ελληνική διπλωματία να προβληματίζεται.

Και για να μην αδικούμε πρόσωπα και καταστάσεις, όχι όλη η ελληνική διπλωματία αλλά τμήμα εκείνων που, επί Γιώργου Παπανδρέου ΥΠΕΞ και τώρα πρωθυπουργού, υπηρετούσε και υπηρετεί ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης.

Ο κ. Παπανδρέου, μόλις εξελέγη πρωθυπουργός, το πρώτο πράγμα που έσπευσε να κάνει ήταν να ξαναπιάσει το νήμα από εκεί που το είχε αφήσει ως υπουργός Εξωτερικών το 2004, στον καμβά της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, της εντατικοποίησης των διερευνητικών επαφών και της ευρωπαϊκής προοπτικής.

Η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας  όμως, έχει στην ουσία «παγώσει»  όχι μόνο λόγω των διαπραγματευτικών κεφαλαίων που κρατούν κλειστά Ελλάδα και Κύπρος, όπως αρκετά έχει μπλοκάρει και η Γαλλία επίσης, διότι όλο και περισσότερες ευρωπαϊκές ηγεσίες και κοινωνίες αντιδρούν στο ενδεχόμενο τουρκικής ένταξης.

Και αν ορισμένοι έχουν κάποιες αμφιβολίες για το αν πρέπει να μείνει η Τουρκία εκτός E.R, φροντίζει ο Ερντογάν να μην τους μείνει καμία.

Η δε οικονομική κρίση έχει θέσει πλέον την ευρωπαϊκή ατζέντα σε τελείως άλλη βάση και έχει επιβάλει άλλες προτεραιότητες.

Έτσι. ο προβληματισμός για το δέον γενέσθαι από ελληνικής πλευράς υποδεικνύει εκ των πραγμάτων την ανάγκη αναζήτησης μίας νέας στρατηγικής.

Αν οι αρμόδιοι πολιτικοί και διπλωματικοί νόες της χώρας έδιναν περισσότερη σημασία στην αρχαία ελληνική σκέψη και Ιστορία ως εργαλεία πολιτικής τουλάχιστον όση δίνουν οι αντίστοιχοι σε Ουάσιγκτον και Άγκυρα αντί να ασχολούνται με το πώς θα την καταργήσουν από την εκπαίδευση-, ίσιος μερικά θέματα να είχαν τύχει, έγκαιρα άλλης αξιολόγησης.

Ο νόμος του ισχυρού

Η λογική που διέπει τις διεθνείς σχέσεις έχει μείνει αναλλοίωτη από τότε που για πρώτη φορά περιγράφηκε και καταγράφηκε επιστημονικά από τον Θουκυδίδη «Ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχω­ρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του».

Και έδωσε σαφή παραδείγματα Στο διάλογο Αθηναίων - Μηλίων, όταν οι Μήλιοι επικαλούνται το Δίκαιο, οι Αθηναίοι απαντούν ότι το Δίκαιο είναι για τους ίσους στην ισχύ.

Διότι, αν έχουν τη δύναμη να επιβάλουν τους όρους τους. γιατί να καταφύγουν στο Δίκαιο;

Αν αυτό σας θυμίζει κάπως τη σχέση Ελλάδας - Τουρκίας, όπου η Ελλάδα επικαλείται το Διεθνές Δίκαιο, ενώ η Τουρκία απειλεί με πόλεμο για τα 12 μίλια στο Αιγαίο, προβαίνει σε παραβιάσεις. πραγματοποιεί υπερπτήσεις και κατέχει στρατιωτικά τη μισή Κύπρο, έχετε δίκιο.

Μόνο τυχαία δεν είναι η ομοιότητα μεταξύ των δύο καταστάσεων.

Αυτό συνέβαινε και συμβαίνει πάντα παντού, σε όλο τον κόσμο, και όχι μόνο μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας.

Για να προλάβει τους σύγχρονους σχεδιαστές στρατηγικής, ο Θουκυδίδης το διευκρίνισε: Έτσι έχουν τα πράγματα στις σχέσεις μεταξύ κρατών και έτσι θα μείνουν, «όσο η ανθρώπινη φύση παραμένει η ίδια».

Κι επειδή η ανθρώπινη φύση δεν προβλέπεται να αλλάξει στο άμεσο μέλλον -και αν συμβεί θαύμα και αλλάξει σε -- κάποιους, είναι απίθανο αυτοί να είναι οι Τούρκοι, αυτό που προφανώς πρέπει να αλλάξει είναι η ελληνική πολιτική.

Υπάρχουν περιθώρια Σίγουρα δεν υπάρχουν περιθώρια να μην αλλάξει.

 army.gr