Όχι άλλα μνημόσυνα για τα Ίμια! Η καρπαζιά και ο λογαριασμός που ακόμη πληρώνουμε

Η “καρπαζιά” των Ιμίων πονάει ακόμη ,18 χρόνια μετά .

Την πληρώσαμε πανάκριβα όχι μόνο με το άνοιγμα του θέματος των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο που παραμένει ανοιχτό.

Την πληρώσαμε και με χρήμα πολύ. 22 δις ευρώ μας κόστισε η σφαλιάρα .

Τόσο υπολογίζεται το εξοπλιστικό πρόγραμμα μαμούθ που εξήγγειλε λίγο μετά τα Ίμια ο Σημίτης μέσα από το Πεντάγωνο,με τον Άκη δίπλα του.

22 δις πεταμένα από το παράθυρο.

Γιατί και πληρώσαμε και η χώρα δεν είναι εξοπλισμένη.

Οπλικά συστήματα μισά,τυφλά ,υποβρύχια που γέρνουν χωρίς τορπίλες, άρματα μάχης χωρίς πυρομαχικά ,αεροσκάφη χωρίς τα απαραίτητα για την προστασία τους συστήματα και άλλα πολλά .

Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Και αφού χρεοκοπήσαμε και λόγω των αγορών όπλων -αλλά όχι μόνο απ΄ αυτά- καταντήσαμε να μην έχουμε ούτε ανταλλακτικά να αγοράσουμε ακόμη και για όσα συστήματα δουλεύουν.

Αεροσκάφη καθηλωμένα στα αεροδρόμια από έλλειψη των πιο απλών ανταλλακτικών.

Υποβρύχια με μπαταρίες…λιωμένες από την πολύχρονη χρήση.

Ραντάρ που δεν καλύπτουν όλα τα σημεία του Αιγαίου με αποτέλεσμα οι τουρκικές φρεγάτες να “περνάνε” απαρατήρητες.

Και να μην προχωρήσουμε παραπέρα γιατί ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Κι αντί να σοβαρευτούμε και να προετοιμαστούμε για τα χειρότερα παρακολουθούμε την ηγεσία του στρατεύματος να κάνει κάθε λίγο και λιγάκι ασκήσεις “πυροτεχνήματα” μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει την ύπαρξή της και να δηιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι όλα πάνε καλά !

“Πυρπολητές”, “Αστραπές” κι άλλες με εντυπωσιακές ονομασίες ασκήσει ανακοινώνει κάθε τόσο το ΓΕΕΘΑ για να μας πείσει ότι όλα “βαίνουν καλώς”.

Όλα για τις εντυπώσεις ,τίποτα για την ουσία. Όλα για την καρέκλα ,τίποτα για την πατρίδα.

Από την σφαλιάρα των Ιμίων δυστυχώς μόνο ο απλός κόσμος εξακολουθεί και πονά κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Αυτός ο κόσμος που τέτοια μέρα το 1996 ήταν έτοιμος για όλα.

Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η ανικανότητα του πολιτικού συστήματος θα τον οδηγούσε μέσα σε λίγες ώρες σε μια ήττα που δεν μπορεί να ξεχαστεί.

Τίποτα δεν έμαθαν απο το πάθημα. Ούτε οι πολιτικοί ,ούτε οι στρατιωτικοί ηγέτες που διαδέχτηκαν εκείνους που έπαιξαν την τύχη της χώρας απλά ευχαριστώντας τους Αμερικανούς.

Ίσως να αποδείχτηκαν και χειρότεροι, αφού εξακολούθησαν με αδιαφορία και ανευθυνότητα να βάζουν τα πραγματικά προβλήματα του στρατεύματος κάτω από το χαλί.

Κι έτσι φθάσαμε στο σήμερα με στρατιωτική ηγεσία τελείως αποκομμένη από το στράτευμα .

Με το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων απαξιωμένο και εξαθλιωμένο να προσπαθεί να καταλάβει γιατί ακόμη και ο φυσικός του ηγέτης ο Α/ΓΕΕΘΑ το έχει εγκαταλείψει στην τύχη του, “τουϊτάροντας” και ασχολούμενος με παράσημα και στολές.

Τέρμα τα μνημόσυνα για τα Ίμια .

Αν θέλουμε κάτι να κερδίσουμε από εκείνη την τραγωδία πρέπει να αρχίσουμε να λέμε αλήθειες.

Για το τότε αλλά κυρίως για το σήμερα.

Γιατί Ίμια μπορεί να προκύψουν ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Ας το καταλάβει αυτό η ηγεσία του Πενταγώνου πολιτική και στρατιωτική .

πηγη