Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, συνεχίζει να κάνει παγκόσμια πρωτοσέλιδα.
Πρώτα για τον ισχυρισμό του ότι οι μουσουλμάνοι ανακάλυψαν τον Νέο Κόσμο, και στην συνέχεια για δηλώσεις του, σ΄λυμφωνα με τις οποίες «δεν μπορεί να θέσουμε τις γυναίκες και τους άνδρες επί ίσοις όροις, αναφέρει σε άρθρο της η αμερικανική εφημερίδα nytimes.com .
Την περασμένη εβδομάδα, τα πρωτοσέλιδα του παγκόσμιου τύπου «γέμισαν» από το πογκρόμ και τις δεκάδες συλλήψεις της τουρκικής αστυνομίας, από δημοσιογράφους της εφημερίδας ΖΑΜΑΝ .
Τώρα «έρχεται» στο προσκήνιο το ζήτημα των μεταρρυθμίσεων του τουρκικού εκπαιδευτικού συστήματος, που κατά πάσα πιθανότητα θα επιφέρει και την μεγαλύτερη πολιτική «ζημιά» στον ίδιο τον Ερντογάν, αλλά και στην επόμενη γενιά της χώρας, τονίζει η αμερικανική εφημερίδα .
Νωρίτερα αυτό το μήνα, ο Ερντογάν υποστήριξε πρόταση του Τουρκικού Συμβουλίου Παιδείας, για την επαναφορά της οθωμανικής γλώσσας και γραφής (μια παλαιότερη έκδοση της τουρκικής γλώσσας, γραμμένη στα αραβικά), ως υποχρεωτικής στα θρησκευτικά λύκεια, και διαθέσιμη ως κατ “επιλογήν στα κοσμικά σχολεία.
Περιφρονώντας εντελώς, προηγούμενες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το τουρκικό Συμβούλιο πρότεινε επίσης ότι η θρησκευτική εκπαίδευση, είναι υποχρεωτική από την ηλικία των έξι ετών.
Η απάντηση του Τούρκου προέδρου για την έντονη κριτική των πρωτοβουλιών αυτών, σε Τούρκους πολιτικούς, αλλά και σε ομάδες πολιτών ήταν χαρακτηριστική: Οι αλλαγές θα λάβουν χώρα «είτε τους αρέσει ή όχι», δήλωσε ο Ερντογάν.
Με άλλα λόγια, όπως συμβαίνει συχνά στην Τουρκία, ένας ακόμη πόλεμος με θέμα την ισλαμική ιδεολογία, θα κυριαρχήσει και πάλι στην ημερήσια διάταξη, ενώ οι πρακτικές ανάγκες των μελλοντικών γενεών της χώρας, απλά θα «αγνοηθούν».
Το τουρκικό Συμβούλιο Παιδείας δεν δίνει καμία έμφαση στην διδασκαλία ξένων γλωσσών, παρά το γεγονός ότι οι Τούρκοι γενικά είναι και ναυτικός λαός, αποκλείοντας έτσι οποιαδήποτε γλώσσα εκτός από τη δική τους, ιδιαίτερα γλώσσες όπως, τα αγγλικά, τα κινέζικα ή τα αραβικά, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τις τουρκικές επιχειρήσεις να επεκταθούν , τόσο στην ευρύτερη περιοχή, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ούτε επίσης υπήρξε έμφαση στην κριτική σκέψη και τις δημοκρατικές αξίες, παρουσιάζοντας μια άκαμπτη δυσανεξία στην πολιτική κουλτούρα της Τουρκίας.
Κάποιοι μπορούν να δουν αυτές τις προτάσεις ως μια ένδειξη της οπισθοδρόμησης της Τουρκίας από το ανοιχτό, κοσμικό παρελθόν, που εδραίωσε πριν από περίπου 90 χρόνια ο Ατατούρκ, σε ένα δογματικό ισλαμιστικό κράτος με αιχμή του δόρατος τον ίδιο τον Ερντογάν.
Αλλά θα ήταν πιο ακριβές να πούμε ότι η Τουρκία, απλώς αντικαθιστά ένα επίσημο δόγμα με ένα άλλο .
Όπως και ο Ατατούρκ, έτσι και ο Ερντογάν, υποτίμησε εντελώς την κριτική σκέψη των Τούρκων πολιτών, προτιμώντας να τους επιβάλει ένα δόγμα , χωρίς να ρωτήσει κανέναν από αυτούς.
Κατά τη διάρκεια της παντοκρατορίας του 1923-1938, ο Ατατούρκ προσπάθησε να αναμορφώσει το τουρκικό έθνος, σύμφωνα με την κεμαλική ιδεολογία του, κάνοντας σαρωτικές μεταρρυθμίσεις στον πολιτισμό, την θρησκεία, την εκπαίδευση, την γλώσσα και την επιστήμη.
Ορισμένες πτυχές του κεμαλικόυ προγράμματος ήταν σχετικά εκκεντρικές, όπως η ψευδοεπιστημονική διατριβή του Ατατούρκ, ότι οι προϊστορικοί Τούρκοι στην Κεντρική Ασία ήταν οι πρόγονοι του ανθρώπινου πολιτισμού.!!!!!!
Σήμερα, ύστερα από μια δεκαετία ως πρωθυπουργός ο Ερντογάν, επιβάλει τα ίδια σχέδια με διαφορετική μορφή, και αφού για τουλάχιστον άλλη μια δεκαετία θα βρίσκεται στην εξουσία ως πρόεδρος, φαίνεται να υλοποιεί μια παρόμοια «αποστολή αναμόρφωσης» του τουρκικού κράτους .
Ο νυν Τούρκος πρόεδρος χρησιμοποιώντας την γλώσσα και τον συμβολισμό της , με παρόμοια μέθοδο με του Ατατούρκ, προσπαθεί να διδάξει στους τούρκους πολίτες την «σωστή» εκδοχή της ιστορίας τους.
Και, σύμφωνα με τον τρόπο δράσης του Ατατούρκ, οι πολιτικοί αντίπαλοι του Ερντογάν αποκαλούνται επώνυμα ως «προδότες».
Η μεγάλη διαφορά, όμως, είναι η ιδεολογία.
Ο Ατατούρκ ήταν ένας κοσμικός εθνικιστής που θέλησε να εξευρωπαΐσει την Τουρκία.
(Ο Ατατούρκ ήταν αυτός ο οποίος κατάργησε την οθωμανική γλώσσα, υπέρ μιας πιο σύγχρονης, με λατινικούς χαρακτήρες).
Ο Ερντογάν είναι ένας συντηρητικός μουσουλμάνος εθνικιστής που βλέπει τον δυτικό τρόπο ζωής ως ένα ιστορικό λάθος.
Αλλά αλήθεια δεν ήταν ο Ερντογάν ο ίδιος ηγέτης που κάποτε ήθελε να βάλει την Τουρκία σε πορεία ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Αυτή ήταν σίγουρα και η αρχική φάση των «ισλαμικών κανόνων» του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, ή AKP, από το 2002 έως το 2010.
Εκείνη την εποχή, η Τουρκία ήταν κάτω από τα «στιβαρά μπράτσα» των κεμαλικών στρατηγών, οι οποίοι απειλούσαν τους εκλεγμένους πολιτικούς.
Ως εκ τούτου, η Ευρωπαϊκή Ένωση, και η φιλελεύθερη δημοκρατία της, έμοιαζε με «σωτηρία» για τον Ερντογάν. Ακόμα μία φορά ο στρατός κινήθηκε σε χαμηλά επίπεδα, το κίνητρο για να εξευρωπαϊστεί η χώρα άρχισε να ξεθωριάζει.
Ο Ερντογάν , καταλήγει το άρθρο , φαίνεται να «παίρνει άδεια από τον εαυτό του», να γίνεται παρανοϊκός και μεγαλομανής. Έχει χτίσει για τον εαυτό του ένα γελοίο και τεράστιο παλάτι …και έπεται και συνέχεια…..
Τώρα ο Ερντογάν φαίνεται να έχει πειστεί για μια μεγάλη δυτική συνωμοσία για την ανατροπή του, με την ανάμιξη των Ηνωμένων Πολιτειών, σύμφωνα με ορισμένους από τους υποστηρικτές του, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης .
Η Νέα Τουρκία», που διοικεί ό ίδιος, «χειρίζεται» την Μέση Ανατολή, και παράλληλα δημιουργεί προβλήματα με την αντιδυτική ρητορική της στην εσωτερική πολιτική σκηνή , αυτή η Τουρκία όμως εξακολουθεί να είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Η Άγκυρα εξακολουθεί να εκφράζει την ικανοποίησή της στους δυτικούς ηγέτες, και ο Ερντογάν υποσχέθηκε, μόλις τον περασμένο μήνα, να «ενισχύσει τη στρατηγική εταιρική σχέση μεταξύ της Τουρκίας και της Αμερικής.»
Το βαθύτερο πρόβλημα όμως είναι ότι, ενώ υπάρχει βαθιά ριζωμένος ο μουσουλμανικός εθνικισμός του κυρίου Ερντογάν, ο οποίος μπορεί να ενισχύει την τουρκική αυτοπεποίθηση, κινδυνεύει να στερήσει την επόμενη γενιά της χώρας, από εκείνες τις δεξιότητες που θα πρέπει να κατέχει, για να επιτύχει στην παγκόσμια οικονομία.
Σίγουρα, η Τουρκία μπορεί να υπερηφανεύεται για μερικές ιστορικές επιτυχίες, όπως η αεροπορική εταιρεία Turkish Airlines, η οποία κατατάσσεται στις καλύτερες της Ευρώπης. Αλλά ακόμα και η εταιρεία αυτή δεν έχει προσωπικό με υψηλή ειδίκευση, δημιουργικό ή καινοτόμο εργατικό δυναμικό.
Για να αυξηθεί αυτό ειδικά το δυναμικό , η Τουρκία χρειάζεται μια πολύ πιο παγκοσμιοποιημένη προσέγγιση στην εκπαίδευση, και ισχυρότερη προσήλωση στο κράτος δικαίου, και στην αξιοκρατική εξέλιξη (η έλλειψη των οποίων δικαίως αναγνωρίζονται από τον πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου).
Οι πλοίαρχοι της «Νέας Τουρκίας» πρέπει να περιορίσουν την σφοδρή επιθυμία τους για εξουσία και έλεγχο, και να βοηθήσουν στην οικοδόμηση μια ανοικτής κοινωνίας, που θα επιβραβεύει το ταλέντο.
Αν δεν το κάνουν, θα μείνουν στην ιστορία ως μια κακή απομίμηση του κεμαλικής «Παλαιάς Τουρκίας», επικρινόμενοι σύμφωνα με το δικό τους επίσημο δόγμα, για λατρεία της προσωπικότητας, ατελείωτο κυνήγι μαγισσών για τους εχθρούς μέσα και έξω από την χώρα .
Η Τουρκία δεν θα κινηθεί προς τα εμπρός, αλλά θα πέσει σίγουρα σε έναν φαύλο κύκλο, που περιγράφεται από τον μεσαιωνικό μουσουλμάνο ιστορικός Ιμπν Χαλντούν:
«Οι κατακτητές του συστήματος τελικά εγκρίνουν τις συνήθειες του εν λόγω συστήματος.
Η ελπίδα για αλλαγή έγκειται μόνο σε νεοεισερχόμενους από την έρημο».
Στο Pentapostagma.gr, θεωρούμε ότι η Τουρκία θα ακολουθήσει την ιστορική της πορεία , μέσω του ισλαμισμού που αποτελεί το σίγουρο δρόμο για τον «γκρεμό». όσο για την ανοικτή και παγκοσμιοποιημένη κοινωνία τα αποτελέσματα τα «βλέπουμε» σε Παρίσι και Σουηδία και Σκωτία , από τις επιθέσεις των ακραίων ισλαμιστών φονιάδων .
pentapostagma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου