Ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης (Αθανάσιος Κλάρας) αυτοκτονεί για να μη πέσει στα χέρια του “εχθρού”.
Μετά από 72 χρόνια, πολλοί είναι αυτοί που ακόμη θαυμάζουν τον καπετάνιο και ονειρεύονται αναβιώσεις του έργου του.
Αναπολούν τον Άρη, τον πατριώτη αγωνιστή που θεωρούσε τον Ιωάννη Καποδίστρια “πρώτο καταστροφέα της Ελλάδας” (ομιλία στη Λαμία 22 Οκτωβρίου 1944). Αναπολούν τον “ηρωϊκό” ΕΛΑΣ και τις διαταγές του καπετάνιου του:
” ΔΙΑΤΑΓΗ Ε.Π 10/20-10-1943
Αφήσατε ανενοχλήτους τους Γερμανούς.
Συνδεθήτε και συνεργασθήτε πάση θυσία μετά Κόζιακα και ενεργήσατε τάχιστα εκκαθάρισιν Ε.Δ.Ε.Σ με πλήρη συντονισμόν.
Αναφέρατε λήψιν και εκτέλεσιν”
Αναπολούν τον “Μεγάλο Καπετάνιο” τον οποίο κάποτε οι ίδιοι αποκαλούσαν “Δηλωσία” και “Σουλτάνα”.
“Δηλωσία” γιατί είχε υπογράψει δήλωση αποκηρύξεως του κομμουνισμού και μάλιστα 2 φορές, αφού του είπαν να υπογράψει και μια δεύτερη ως συμπληρωματική και ο “καπετάνιος” δεν είπε όχι.
Για το “Σουλτάνα” ίσως καλύτερα να μας πουν οι ίδιοι γιατί, αν και στο “Ιδεοδρόμιο” καταλαβαίνουμε τι εννοούσαν, αφού ο “αρχικαπετάνιος” απεικονίζεται με ζαρντιέρες, από τους ίδιους τους κομμουνιστές.
Η φήμη για τις σεξουαλικές προτιμήσεις του Άρη, η ροπή του προς το αλκόολ, ο σκληρός και βίαιος χαρακτήρας του, δεν διαδόθηκαν από στόματα αντιπάλων του μόνο, αλλά και από συντρόφους του.
Χαρακτηριστική είναι η αφήγηση ενός πρώην Ελασίτη, του Βασιλείου Πριόβολου (με το ψευδώνυμο ΕΡΜΗΣ), όταν τον κάλεσε ο Ιωαννίδης για να του δώσει μια κομματική εντολή, αφού ο “Ερμής” θα πήγαινε με τον Άρη στη Πελοπόννησο:
“Να τον προσέχεις τον Άρη” είπε ο Ιωαννίδης.
“Βεβαίως θα τον προσέχω, είναι ο αρχηγός μας” απαντά ο Ερμής.
“Α, δεν κατάλαβες τι εννοώ, δεν ξέρεις ότι ο Άρης είναι μια συμπυκνωμένη φυσιογνωμία από αδυναμίες;”
“Όσο καιρό είμαι μαζί του σύντροφε γραμματέα, δεν έχω διαπιστώσει καμία αδυναμία” ανταπαντά ο Ερμής.
“Ε, σε πληροφορώ ότι ο Άρης μπορεί να είναι αρχηγός του ΕΛΑΣ, αλλά είναι μέθυσος και αυταρχικός.” ήταν τα τελευταία λόγια του Ιωαννίδη.
(απόσπασμα από τη τηλεοπτική εκπομπή “Φάκελοι” του Mega)
Όσο και αν θέλουν να μας πείσουν ότι ο Άρης δεν είχε καμία αποστροφή προς την Εκκλησία και τους κληρικούς, οι δολοφονίες κληρικών από τον ΕΛΑΣ τους διαψεύδει απολύτως.
Βεβαίως ο Άρης, έπεσε θύμα και ο ίδιος του Κόμματος, αφού μετά τη συφωνία της Βάρκιζας, και τη διαφωνία του Άρη, το Κόμμα έδωσε εντολή να μη του δωθούν τρόφιμα, νερό και οποιαδήποτε άλλη βοήθεια.
Στο δεύτερο “αντάρτικο” ο Άρης ήταν μόνος και προδομένος από αυτούς που υπηρετούσε, από αυτούς που τον εκμεταλλεύτηκαν.
Οι σφαγές σε Φενεό, Μελιγαλά κτλ, αλλά και πλέον η απροκάλυπτη μάχη για την εξουσία, η οποία πήρε σάρκα και οστά κατά τα Δεκεμβριανά, δεν τιμούν κανέναν καπετάνιο, αλλά στιγματίζουν προδότες, εγκληματίες και συμμορίες.
Η πηγάδα του Μελιγαλά, μαρτυρά τη βιαιότητα, τη βαρβαρότητα αλλά και τη δειλία, αφού εκεί δεν σκοτώθηκαν κάποιοι ξένοι ή κάποιο τάγμα του “εχθρού”, αλλά γέροι, γυναίκες και παιδιά.
Μια θηριωδία που όχι μόνο δεν καταδικάστηκε ποτέ, αλλά αποτελεί και σύνθημα στις μέρες μας.΄
Ο Βελουχιώτης, μας λένε, ότι διέθετε μια αξεπέραστη στρατηγική σκέψη και ήταν δεινός χειριστής των θεμάτων τακτικής στη μάχη.
Μπορεί και να ισχύει, αλλά αυτές του τις δυνατότητες τις χρησιμοποίησε κατά Ελλήνων αμάχων.
Πολλοί είναι εκείνοι που λένε για τη βαρβαρότητα που επακολούθησε μετά την αυτοκτονία του.
Δεν απαντούν όμως ποτέ στο ερώτημα αν το κρέμασμα του κεφαλιού του ήταν η αντίδραση μετά από χρόνια σφαγών και πλιάτσικου.
Ο Άρης, μπορεί για τους κομμουνιστές να υπήρξε μεγάλος αρχηγός και καπετάνιος.
Για όλους τους υπόλοιπους δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα εργαλείο στο στο χέρι εκείνων που θα έδιναν τη Μακεδονία στους Βουλγάρους, την Ήπειρο στους Αλβανούς κ.ο.κ
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου