Ad Hoc
Του Σπύρου Σουρμελίδη
H τελευταία ανακοίνωση της Τουρκικής Στατιστικής Υπηρεσίας είναι μια καλή αφορμή για να σκεφτούμε μία ακόμα φορά πόσα ξέρουμε και πόσα (πολύ περισσότερα) δεν ξέρουμε για τη γειτονική μας χώρα με την οποία δυστυχώς μας χωρίζουν πολλά.
Αυτό που κρατάμε απο την ανακοίνωση της ΤΣΥ είναι η τεράστια διαφορά ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς στην Τουρκία η οποία παραμένει σταθερή τα τελευταία δέκα (ίσως και περισσότερα) χρόνια.
Ο πληθυσμός των 70 εκατομμυρίων χωρίζεται σε 5 ομάδες, του 20% καθεμία, με βασικό κριτήριο το βιοτικό επίπεδο.
Η πρώτη αισθητά μικρότερη απολαμβάνει το 47% του εθνικού πλούτου και η πέμπτη και τελευταία το 6%.
Το μέσο ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα στην Κωνσταντινούπολη ανήλθε το 2009 σε 12.000 λίρες Τουρκίας (περίπου 6 χιλ. ευρώ), ενώ στη νοτιοανατολική Τουρκία ήταν 4.000 λίρες.
Υπάρχουν ομως και αλλες συγκλονιστικές λεπτομέρειες.
-Το 59% του πληθυσμού δεν τρώει κρέας ή κοτόπουλο.
-Το 45,5% δεν μπορεί να αγοράσει καινούργιο ρούχο.
-Το 89% δεν μπορεί να πάει διακοπές.
Για όσους έχουν πάει περισσότερες απο μία φορές στην Κωνσταντινούπολη τα τελευταία χρόνια βλέπουν και μαθαίνουν ότι προστίθενται συνοικίες στο ασιατικό τμήμα της Πόλης.
Εκατοντάδες πολυόροφες πολυκατοικίες φιλοξενούν χιλιάδες οικνογένειες που έρχονται στα δυτικά παράλια της Τουρκίας για δουλειά και ένα καλύτερο αύριο. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς δεν έχουν περάσει τη μεγάλη γέφυρα του Βοσπόρου για να επισκεφθούν το ευρωπαϊκό τμήμα της Πόλης.
Οι ανισότητες αυτές δείχνουν και τις τεράστιες αντιθέσεις της Τουρκίας. Δείχνουν ότι η δυναμική οικονομία πατάει πάνω σε φτωχά στρώματα, σε φτηνό εργατικό δυναμικό, όπως άλλωστε και σε ολόκληρη την Ασία.
Η παντοκρατορία του Ερντογάν απεικονίζει την ελπίδα εκατομμυρίων ανθρώπων, αυτών που δεν μπορούν να αγοράσουν κρέας και ρούχα.
Εξηγεί και τις αντιθέσεις, την εμφύλια διαμάχη για εξουσία που ακόμα συνεχίζεται.
Πράγματι είναι πολλά αυτά που αξίζει κανείς να μαθαίνει για την Τουρκία αν επιθυμεί να διαχειριστεί τη γειτνίαση.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου