Η Μέρκελ στήνει νέο «τείχος του αίσχους»

Αρχή διχασμού σε ευρωζώνη και Ε.Ε. η συμφωνία με Σαρκοζί

Ένα νέο τείχος υψώνει το Βερολίνο στην Ευρώπη, ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, ανάμεσα σ’ αυτούς που μπορούν και σ’ αυτούς που αδυνατούν να παρακολουθήσουν τη γερμανική ταχύτητα.

Ο Νικολά Σαρκοζί φρόντισε να πιάσει αγκαζέ τη Μέρκελ για να παρακολουθήσει και η Γαλλία τη Γερμανία.

Όσοι μπορέσουν θα ενταχθούν σ’ αυτή τη νέα ευρωπαϊκή ταχύτητα, οι υπόλοιποι θα μείνουν στον περίγυρο. Η συμφωνία του Παρισιού μεταξύ Μέρκελ και Σαρκοζί είναι η αρχή του νέου διχασμού στην ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι μάσκες έπεσαν (για όποιον ακόμα διατηρούσε ελάχιστες ψευδαισθήσεις) και η Γερμανίδα Καγκελάριος είπε ευθέως αυτό που αποτελεί τη βασική επιδίωξη της πολιτικής της εδώ και χρόνια: τη δημιουργία μιας γερμανικής Ευρώπης, ενός σκληρού πυρήνα, στον οποίο θα έχει τον απόλυτο έλεγχο και αυτός με τη σειρά του θα επιβάλλει πολιτική στους άλλους Ευρωπαίους που θα λειτουργούν δορυφορικά, οικονομικά και πολιτικά.

Η καγκελάριος από το 2008 μόλις άρχισε η κρίση είχε δηλώσει ότι «ο καθένας θα πληρώσει τα δικά του ελλείμματα».

Από τη θέση αυτή δεν κουνήθηκε παρά ελάχιστα, παρά τις συμφωνίες που έχουν προκύψει για τον ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης των υπερχρεωμένων χωρών.

Η καγκελάριος Μέρκελ δεν επέτρεψε ποτέ στο ευρώ (στην ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα) να λειτουργήσει έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί η κρίση νομισματικά, μέσω της πολιτικής των επιτοκίων ή και με άλλους τρόπους. Στην πραγματικότητα στήθηκε ένας μηχανισμός «ελεημοσύνης» με επιτόκια κάπως χαμηλότερα απ’ αυτά που ζητούν οι αγορές.

Στο Παρίσι η Μέρκελ και ο Σαρκοζί είπαν και πάλι:

Όχι στο ευρωομόλογο, δηλαδή οι πλούσιοι δεν θα εγγυηθούν για τα χρέη των φτωχότερων ή των κακών νοικοκυραίων (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιταλία κ.ά.). Αφήνουν το θέμα ανοικτό για το μέλλον (προφανώς όταν δεν θα έχει πρακτικά σημασία).

Όχι στην αύξηση των ποσών που διαθέτει ο Μηχανισμός Στήριξης.

Τι προτείνουν οι Μέρκελ και Σαρκοζί;

Το ξεκίνημα μιας οικονομικής διακυβέρνησης, τη δημιουργία ενός κοινού υπουργείου Οικονομικών για την ευρωζώνη.

Πρακτικά για όσους το δεχθούν και για όσους μπορούν να παρακολουθήσουν τη γερμανική δημοσιονομική πειθαρχία και οικονομική ταχύτητα.

Πρώτον, επικεφαλής της οικονομικής διακυβέρνησης προτείνουν τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χέρμαν βαν Ρομπέι.

Την αποδοχή απ’ όλους ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, επαναφέρουν την πρόταση για συνταγματική κατοχύρωση της μη δημιουργίας χρεών από τα κράτη-μέλη.

Την επιβολή κυρώσεων, με την ποινή της διακοπής κάθε επιδότησης από τα διαρθρωτικά ταμεία, στις δημοσιονομικά απείθαρχες χώρες-μέλη της Ευρωζώνης.

Οι Βρυξέλλες πρέπει εφεξής να εποπτεύουν αυστηρά με ποιο τρόπο δαπανώνται όσα κεφάλαια μεταφέρονται από τα διαρθρωτικά ταμεία και τα ταμεία συνοχής και οι νέοι κανόνες πρέπει να ενσωματωθούν στο καταστατικό των ταμείων.

Αποφάσισαν όμως και τη δική τους στενότερη συνεργασία.

Συνεργασία στον οικονομικό τομέα.

Ομογενοποίηση του φορολογικού συστήματος στις δύο χώρες.

Σύνταξη προϋπολογισμών των δυο χωρών που θα κινούνται προς τις ίδιες επιδιώξεις.

Όποιος αντέξει

Η γαλλογερμανική συμφωνία δείχνει την στόχευση του Βερολίνου. Δείχνει ότι το Παρίσι δεν αντέχει χωρίς τους Γερμανούς και τους ακολουθεί.

Παρ’ όλα αυτά στη Γαλλία υπάρχουν ισχυρές αντιρρήσεις γι’ αυτήν την «υποταγή» στα γερμανικά θέλω.

Ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ δηλώνει ότι το ευρώ και η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκονται στο χείλος της καταστροφής, καταγγέλλοντας τη χλιαρή αντίδραση των Ευρωπαίων ηγετών απέναντι στην κρίση.

«Ας ανοίξουμε τα μάτια: το ευρώ και η Ευρώπη βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού. Και για να μην πέσουν, η επιλογή μού φαίνεται απλή: είτε τα κράτη-μέλη θα αποδεχθούν μια ενισχυμένη οικονομική συνεργασία, την οποία πάντοτε ζητούσα, είτε θα μεταφέρουν επιπλέον εξουσίες στην ένωση», δηλώνει ο Ζακ Ντελόρ.

Ο Ζακ Ντελόρ επικρίνει αυστηρά τα αποτελέσματα της συνάντησης ανάμεσα στον πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί και την καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ.

«Καθαυτά δεν θα χρησιμεύσουν σε τίποτε», λέει, ενώ εμφανίζεται επικριτικός και ως προς την πρόταση για τη θέσπιση θέσης υπουργού Οικονομικών της ευρωζώνης, την οποία χαρακτηρίζει «εξωφρενικό κατασκεύασμα».

Ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν τάσσεται υπέρ μιας μερικής αμοιβαιότητας του χρέους των κρατών «μέχρι του ύψους του 60% του ΑΕΠ τους».

Η Ρώμη και η Μαδρίτη έντρομες από την κρίση έσπευσαν να εκφράσουν μερική και σχετική ικανοποίηση για τη γαλλογερμανική συμφωνία. Στην πραγματικότητα δείχνουν πως επιθυμούν να μείνουν στον σκληρό πυρήνα με όλα τα προνόμιά του. Φοβούνται να έρθουν σε αντιπαράθεση με τη Μέρκελ.

Όσο μάλιστα η ΕΚΤ συνεχίζει να αγοράζει ιταλικά και ισπανικά ομόλογα, δεν έχουν πολλά περιθώρια για διαμαρτυρίες. Σε ό,τι αφορά το Λονδίνο, αδιαφορεί επιδεικτικά για τη γαλλογερμανική συμφωνία.

Οι Βρετανοί μένουν επίσης σταθερή στην ιστορική τους θέση: ποτέ υπό τη Γερμανία. Σύντομα όλοι, μικροί και μεγάλοι, θα βρεθούν μπροστά στο δίλημμα που θέτει το Βερολίνο.

Οι προτάσεις της Μέρκελ όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν την κρίση, αλλά διχάζουν και πάλι την Ευρώπη.

paraskevi13