Τα UAV ήρθαν για να μείνουν, καθώς σήμερα χρησιμοποιούνται σε μια σειρά αποστολών, πολιτικής και στρατιωτικής φύσης (επιτήρηση και έλεγχος χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων, επιτήρηση πόλεων, συλλογή πληροφοριών, επιτήρηση κρίσιμων και στρατηγικής σημασίας υποδομών, περιβαλλοντολογική επιτήρηση, προσβολή στόχων στο έδαφος ή στη θάλασσα κ.ά.).
Μέχρι σήμερα η πλέον διαδεδομένη πρακτική είναι η κατάρριψη τους με την χρήση φορητού οπλισμού (τυφέκια εφόδου, πολυβόλα).
Η πρακτική αυτή εφαρμόζεται κυρίως από τους αντάρτες στο Αφγανιστάν και το Ιράκ με σχετική επιτυχία, καθώς όσα UAV πετούν σε μεγάλο υψόμετρο, εκτός δηλαδή του βεληνεκούς των φορητών όπλων, πετούν με σχετική ασφάλεια.
Η επιτυχία των ανταρτών αφορά σε UAV τα οποία πετούν χαμηλά και με μικρή ταχύτητα. Η τακτική που εφαρμόζουν οι αντάρτες είναι η προσβολή του UAV από όσες περισσότερες κατευθύνσεις γίνεται και με πολλά όπλα ταυτόχρονα ώστε να δημιουργηθεί ένα «σύννεφο» βολίδων, μέσα στο οποίο θα βρεθεί και τα χτυπηθεί το UAV.
Σε επίπεδο τεχνολογίας και αμυντικής βιομηχανίας η τάση είναι η ανάπτυξη και η χρήση παρεμβολών, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται και η ανάπτυξη συστημάτων λέιζερ ως μέσα κατάρριψης UAV.
Σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχων διαφόρων αμυντικών βιομηχανιών, η παρεμβολή και ο έλεγχος των δεδομένων πλοήγησης ενός UAV είναι ο πλέον ενδεδειγμένος και εύκολος τρόπος αντιμετώπισης των UAV.
Τα συστήματα παρεμβολών έχουν και το μεγάλο πλεονέκτημα ότι δεν καταστρέφουν το UAV, δηλαδή δεν το καταρρίπτουν, απλά αποκτούν τον έλεγχο του συστήματος και το καθοδηγούν εκεί που θέλουν.
Μια άλλη μέθοδος αντιμετώπισης των UAV είναι ο έλεγχος της ραδιοσυχνότητας, την οποία χρησιμοποιούν τα UAV για την πλοήγηση τους. Ομοίως, μπορεί να παρεμβληθεί και το σύστημα GPS (Global Positioning System) που χρησιμοποιούν τα UAV, επίσης για την πλοήγηση τους.
Η πλέον επικίνδυνη μέθοδος, την οποία χρησιμοποιούν οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, σύμφωνα με τους Αμερικανούς, είναι η χρήση λογισμικού για την παρεμβολή της εικόνας που στέλνουν τα UAV (η συγκεκριμένη τακτική δεν καταστρέφει το UAV, αλλά επηρεάζει αρνητικά την λειτουργία τους, συνεπώς στερούν από τον χρήστη τις δυνατότητες του UAV).
Η ευρεία χρήση των UAV, ιδιαίτερα όσων πετούν σε χαμηλό ύψος και με μικρή ταχύτητα, έχει δημιουργήσει πρόβλημα στην αεράμυνα, ιδιαίτερο στο δίκτυο έγκαιρης προειδοποίησης, καθώς τα περισσότερα στρατιωτικά ραντάρ επιτήρησης αέρος δεν είναι σε θέση να εντοπίσουν τόσο μικρού μεγέθους αεροχήματα. Αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, ιδιαίτερα στην πρώτη γραμμή του μετώπου.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με έκθεση, υπό τον τίτλο «Drones Operating In Syria And Iraq», η οποία δημοσιοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2016 από το «Center for the Study of the Drone» του Κολλεγίου Bard της Νέας Υόρκης, τα UAV έχουν χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνται από τρομοκρατικές οργανώσεις εναντίων των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων.
Τα UAV που ήδη χρησιμοποιούνται σήμερα είναι ένα σοβαρό πρόβλημα για την ασφάλεια των στρατιωτικών δυνάμεων, της προστασία των πολιτών στις πόλεις, ακόμα και το απόρρητο της ιδιωτικής ζωής.
Εκτός από τον μεγάλο αριθμό περιστατικών ασφαλείας, τα οποία καταγράφονται καθημερινά, οι αρχές ασφαλείας της Δυτικής Ευρώπης και της Αμερικής θεωρούν ότι είναι θέμα χρόνο να βιώσουν τις πραγματικά φρικτές δυνατότητες των UAV να μεταφέρουν αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς και να τις καθοδηγούν εναντίων αμάχων σε πόλεις.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου