Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Όταν διαβάζουμε τις ηλεκτρονικές εκδόσεις των κυπριακών και των ελληνικών εφημερίδων, λογικό είναι να μας κυριαρχεί η κατάθλιψη.
Και σήμερα δεν αναφέρομαι στο Κυπριακό -ή στα άλλα εθνικά θέματα-, όπου η κατάσταση είναι επίσης καταθλιπτική, καθώς -για πρώτη φορά από το 1974- συνειδητοποιούμε όλοι ότι «δεν ήταν στραβός ο γιαλός, αλλά στραβά αρμενίσαμε».
Οι πολιτικοί μας ήταν πάντα τόσο μα τόσο λάθος, και όλα αυτά τα συσσωρευμένα λάθη τα πληρώνει η Κύπρος και ο λαός της.
Η σημερινή στήλη αφορά τη διαφθορά, την οποία συναντά κανείς σε όλες τις μορφές ζωής του νησιού, αλλά και της Ελλάδας.
Όσοι ασχολούνται με την πολιτική, την οικονομία, την Δικαιοσύνη και γενικά με όλο αυτό το κύκλωμα απίστευτης διαπλοκής -άλλοι το λένε «μαφία»-, έχουν σχηματίσει ένα καθεστώς αλληλοκάλυψης, που δεν νομίζω ότι το συναντούμε σε άλλες χώρες.
Από που να ξεκινήσει κανείς;
Από τις καταγγελίες του μακαρίτη του Ανδρέα του Βγενόπουλου για την «βοήθεια» του σε κόμματα και πολιτικούς;
Θυμάμαι όταν με είχε καλέσει στο γραφείο του για να συζητήσουμε το θέμα, στη διάρκεια μίας συγκρουσιακής συζήτησης καθώς του ζητούσα να δώσει στη δημοσιότητα τα στοιχεία για την οικονομική ενίσχυση στο πολιτικό σύστημα της Κύπρου, κυρίως, (και της Ελλάδας), που παραδέχθηκε ότι ακόμα και αυτός έχασε μπροστά στο κυπριακό σύστημα.
Και προς Θεού δεν έχω την παραμικρή πρόθεση να τον καλύψω, διότι δεν …καλύπτεται.
Άλλωστε αποφασίζει η Δικαιοσύνη για όλους, και βεβαίως για τον Βγενόπουλο.
Απλά ήθελα να τονίσω ότι ακόμα και αυτός ο …ατρόμητος και πανίσχυρος τραπεζίτης και δικηγόρος, που κέρδιζε παντού, στην Κύπρο έχασε…
Είναι εντυπωσιακό!
Διαβάζουμε καταγγελίες επί καταγγελιών, που φτάνουν μέχρι και σε κάποιους αρχηγούς κομμάτων, που αφορούν τους λοιπούς πολιτικούς, τους δικηγόρους, τους τραπεζίτες και γενικά όλου του συστήματος.
Αλλά οι καταγγελίες, ως ένα χέρι από ψηλά να καθοδηγεί τα πράγματα, εξαφανίζονται.
Όπως και στην Ελλάδα, έτσι και στην Κύπρο, μπήκαν 3-4 διεφθαρμένοι στη φυλακή για να ικανοποιηθεί το λαϊκό αίσθημα και απ’ εκεί και πέρα επιβλήθηκε ο νόμος της σιωπής.
Στην Κύπρο, βέβαια, είναι χειρότερα τα πράγματα.
Και γι’ αυτό έχουν ευθύνη και αρκετοί δημοσιογράφοι που γίνανε ένα με τους πολιτικούς.
Με αποτέλεσμα να υπάρχει και μία κάλυψη.
Όμως, πρέπει να βγάλω το καπέλο και στην μειοψηφία των συναδέλφων, που δεν καταλαβαίνουν τίποτα και κτυπούν αλύπητα τη διαφθορά.
Είναι λίγοι μεν, αλλά είναι αποτελεσματικοί.
Γι’ αυτό και πρέπει να τους διαβάζουμε και να ενισχύουμε την προσπάθεια τους για την αποκάλυψη των διεφθαρμένων.
Πως μπορεί να κτυπηθεί η διαφθορά, είναι ένα ερώτημα που ακούμε συχνά.
Η αλήθεια να λέγεται: είναι δύσκολη η αποστολή αυτή, αλλά είναι και επικίνδυνη.
Ναι μεν δεν έχουμε περιστατικά βίας στο νησί, αλλά αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι διεφθαρμένοι δεν νιώθουν απειλή.
Αν νιώσουν, θα απαντήσουν.
Να είστε βέβαιοι.
Στην Κύπρο, πάντως, υπάρχει από τη δεκαετία του ’60 αυτή η …«κουλτούρα» του ρουσφετιού και της εξαγοράς συνειδήσεων.
Διότι είναι εξαγορά να ψηφίζεις κάποιον επειδή θα βολέψει τον γιό και τη θυγατέρα.
Ποιος δεν θέλει να βοηθήσει τα παιδιά του;
Δεν λέω.
Αλλά γιατί πρέπει να βολευτούν όλοι και να πληρώνει το κράτος.
Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκε η κομματική πελατεία, και τα δύο μεγάλα κόμματα της Κύπρου, αναδείχθηκαν σε πρωταθλητές του ρουσφετιού και κατ’ επέκταση της διαφθοράς.
Για να είμαι δίκαιος, το ΔΗΚΟ -κάποιες περιόδους όταν είχε την Προεδρία της Δημοκρατίας, βόλεψε και τον τελευταίο του ψηφοφόρο.
Γι’ αυτό λέω πως είναι όλοι το ίδιο.
«Πάρτε τον ένα, (φάκκα) χτύπα τον άλλο».
Είναι η προσφιλής φράση των πολέμιων της διαφθοράς, αλλά την ίδια στιγμή είναι και μία δικαιολογία για την αποτυχία τους να την πατάξουν. Και αυτό συμβαίνει επειδή φτάνουν ως ένα σημείο και κάνουν πίσω.
Είτε επειδή φοβήθηκαν, είτε επειδή χρηματίστηκαν και αυτοί.
Στην Ελλάδα το σύστημα είναι διεφθαρμένο από τα πάνω προς τα κάτω και ανάποδα.
Και οι πολιτικοί έχουν διαφθείρει και τους πολίτες, καθώς τους εκβιάζουν: Ψήφος αντί ρουσφετιού…
Υπάρχουν και οι μονίμως απογοητευμένοι, που τα βάζουν με τη Δικαιοσύνη.
Αλλά πραγματικά το ρωτώ:
τι να κάνει ένας δικαστής -και στην Κύπρο έχουμε πολύ καλούς- όταν οι συμφωνίες γίνονται κάτω από το τραπέζι, και όταν οι αστυνομικοί εισαγγελείς δεν τολμούν να φέρουν στοιχεία στο δικαστήριο.
Πως θα δικάσει ο δικαστής χωρίς στοιχεία.
Και το πρόβλημα εντοπίζεται στους δικηγόρους -και να με συγχωρούν οι φίλοι μου (οι δικηγόροι), αλλά πρέπει κάποιοι να βγουν μπροστά.
Έχουν βγάλει και κακό όνομα στο εξωτερικό.
Ακούνε οι ξένοι άνθρωποι για δικηγόρους και βλέπουν κάλυψη της διαφθοράς. Και όμως αυτό το κάνουν πολύ λίγοι.
Από τους πολιτικούς, που έχουν και την ευθύνη για τη ψήφιση των νόμων, δεν πρέπει να περιμένουν τίποτα οι πολίτες.
Η αποστολή των πλείστων δεν είναι να υπηρετήσουν τον λαό, αλλά τα συμφέροντα, όποια και αν είναι αυτά.
Κυρίως, βέβαια, τα οικονομικά.
Αλλά πάντα, όταν ψάχνει κάποιος, βρίσκει ενώπιον του τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια επαγγέλματα:
Πολιτική, οικονομία, Δικαιοσύνη.
Και πάντα το χρήμα κυβερνά.
Η εξαγορά των συνειδήσεων είναι ένα καθημερινό φαινόμενο στην Ελλάδα και την Κύπρο, που κατά τα άλλα μας αρέσει να την ονομάζουμε και «Νησί των Αγίων».
Το ανάποδο είναι και τρέμουμε να το παραδεχθούμε.
Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο τη διαφθορά.
Εγώ τους καταλαβαίνω τους ανθρώπους, κυρίως στα χωριά, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και πρέπει να παρακαλέσουν τον κάθε διεφθαρμένο πολιτικό για να διορίσει τα παιδιά τους.
Η «πρακτική» στην Κύπρο πήγε από την Ελλάδα…
Την έκαναν …εισαγωγή πανάθεμά τους.
Και απαντά ο πολιτικός:
Πρώτα να ψηφίσει όλη η οικογένεια και μετά ο διορισμός.
Βέβαια, τις πλείστες των περιπτώσεων οι πολιτικοί ξεχνούν τις υποσχέσεις τους, κλέβουν τις ψήφους των ανθρώπων και δεν διορίζουν τα παιδιά τους.
Η διαφθορά είναι μάστιγα για την Κύπρο και την Ελλάδα.
Δεν ελπίζω ότι θα εξαφανιστεί το φαινόμενο, μάλλον το αντίθετο θα γίνει, θα εξαφανιστούμε εμείς.
Αλλά είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα να παλεύεις τη διαφθορά. Να μην μπορεί να σε κατηγορήσει κανένας ότι τα πήρες…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Όσοι θέλουν να καταγγείλουν φαινόμενα διαφθοράς εδώ είμαστε.
Και οπωσδήποτε θα ανταποκριθούμε…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Η κ. Τζειν Χολ Λουτ, εκ μέρους των Ην. Εθνών, συνεχίζει το …θεάρεστο έργο της και μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι είναι ήσυχοι οι Τούρκοι.
Οι εκπρόσωποι της κατοχικής δύναμης δεν ανησυχούν.
Γιατί;
Οι Βρετανοί τους υποστηρίζουν, στα Ηνωμένα Έθνη τους καλύπτουν, οι Αμερικανοί δείχνουν μία αμηχανία διότι έχουν απωλέσει την εμπιστοσύνη τους σε όλους, και την ίδια στιγμή, μπορεί η ανακοίνωση της Exxon Mobil να φέρει τα πάνω κάτω.
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας έχουν τις διαφορές τους, που τις κρύβουν κάτω από το χαλί αλλά θα γίνει η «έκρηξη» και θα γελά και το παρδαλό …γίδι!
Οι διαφορές τους είναι μεγάλες και ουσιαστικές.
Στην Αθήνα αδυνατούν να καταλάβουν ότι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία έχει πεθάνει.
Βλέπετε, πολλοί υποψιαζόμαστε ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας ενστερνίστηκε την άποψη του ΑΚΕΛ και των λεγόμενων εθνομηδενιστών του ΣΥΡΙΖΑ, που ζητούν την «όποια λύση» εδώ και τώρα.
Θα μείνουν με το γλυκό στο στόμα…
Πηγή: hellasjournal.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου