Αυτό που προέκυψε από τη σημερινή σύνοδο του Eurogroup θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν “σούπα ξαναζεσταμένη”.
Μια δήθεν κόντρα μεταξύ των Βρυξελλών από τη μια και του Βερολίνου με το Παρίσι από την άλλη.
Θέλουν όλοι να μας πείσουν ότι εντός της ΕΕ σοβεί μια έντονη διαμάχη για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι λες και δεν ξέρουμε ότι κουμάντο την παρούσα χρονική στιγμή κάνει η Γερμανία.
Και πως οι φωνές αντίδρασης που ακούγονται από κάποιους είναι τόσο αδύναμες όσο και οι χώρες που έχουν σχεδόν χρεοκοπήσει όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία στην οποία, να θυμίσουμε ήδη πάτησε πόδι (για επίσκεψη) το ΔΝΤ.
Την Ευρώπη uber alles επιβεβαίωσε από νωρίς ο Γερμανός υπουργός οικονομικών Β. Σόϊμπλε ο οποίος ενώ τις προηγούμενες ημέρες εμφανιζόταν πιο “μαλακός” στις Βρυξέλλες τόνισε ότι δεν χρειάζεται να αλλάξει προς ώρας η ατζέντα.
Μεταθέτει έτσι τις όποιες αποφάσεις για τον Μάρτιο, δηλαδή την απόφαση για έκδοση ευρω-ομολόγου και την ενίσχυση του ταμείου Στήριξης με τουλάχιστον 1,5 τρισ.
Ο λόγος προφανής: Κατ’ αρχάς θα κάνουν το παν στη Γερμανία ώστε να πείσουν τους Γερμανούς ότι δεν θα πληρώσουν αυτοί για τις αδύναμες χώρες, άλλωστε πλησιάζουν και κρίσιμες εκλογές για τη Μέρκελ.
Επίσης, βασικός στόχος τους είναι να εξουθενώσουν πλήρως τις χώρες του Νότου, κυρίως την Πορτογαλία και την Ισπανία γιατί για την Ελλάδα δεν υφίσταται πρόβλημα, είναι διαλυμένη από μόνη της.
Με τον τρόπο αυτό οι Γερμανοί θέλουν να αναγκάσουν τα “γουρουνάκια” να έρθουν στην “αγκαλιά” της Γερμανίας άνευ όρων.
Οι αγορές θα τους πιέσουν τόσο πολύ με υποβαθμίσεις, άνοδο των spreads και απειλές για χρεοκοπία που όταν θα ανακοινωθούν οι αποφάσεις -και οι όροι που τίθενται- κανείς δε θα μπορεί να αντιδράσει.
Πρόκειται για την τακτική της πλήρους εξουθένωσης ώστε ο “αντίπαλος” να μην μπορεί να αντιδράσει στη Γερμανική πειθαρχία που ετοιμάζεται για όλη την Ευρώπη (και για την οποία σας γράψαμε σε προηγούμενη ανάρτηση).
Οπότε, τι γίνεται τώρα; κατ’ αρχάς δεν πρόκειται να ληφθεί καμιά απόφαση στη σύνοδο της 4ης Φεβρουαρίου, εκτός ίσως από την επιμήκυνση του ελληνικού δανείου, απόφαση που άλλωστε έχουν ήδη προεξοφλήσει οι πάντες.
Το ενδιαφέρον στο Eurogroup ήταν ότι για πρώτη φορά τόσο απροκάλυπτα η Γαλλία και η υπουργός Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ, τάχθηκε στο πλευρό της Γερμανίας, αν και οι εδώ φωστήρες έλεγαν πόσο… φιλέλληνας είναι.
Εν πάση περιπτώσει, αυτό που έχει σημασία για την Ελλάδα και για την κυβέρνηση είναι να διευκρινιστεί αν είναι αργά για διαπραγμάτευση.
Αν ο κ. Παπανδρέου πήρε το μάθημά του όταν δεν έκανε κανένα παζάρι για το Μνημόνιο κι αν τώρα θα έχει το πολιτικό ανάστημα να αντικρούσει τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα που προβλέπεται ότι θα ακολουθούν την επιμήκυνση.
Και κάτι τελευταίο. Επειδή εδώ στην Αθήνα πολλοί βαυκαλίζονται με την ιδέα της ενίσχυσης του Μηχανισμού Στήριξης και πιστεύουν ότι θα σώσει την Ελλάδα, μήπως θα πρέπει να μας πουν τι θα προβλέπει ο νέος αυτός μηχανισμός για τις απείθαρχες δημοσιονομικά χώρες;
Μήπως θα προβλέπουν “ποινολόγιο” όπως αφαίρεση κοινοτικών κονδυλίων, αφαίρεση δικαιώματος βέτο σε αποφάσεις της ΕΕ και άλλα πολλά και επώδυνα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου