Διαγωνισμό δεξιοτήτων πληρωμάτων αρμάτων μάχης M48A5 MOLF με την ονομασία «Στρατηγός Γεώργιος Στανωτάς», διοργάνωσε στις 13 Φεβρουαρίου 2014 μονάδα αρμάτων (σύμφωνα με ανοικτές πηγές, η 96η Επιλαρχία Αρμάτων Εθνοφυλακής – 96 ΕΑΡΜΕΘ) της 96ης Ανωτέρας Διοίκησης Ταγμάτων Εθνοφυλακής (96 ΑΔΤΕ) «Χίος» που εδρεύει στη νήσο Χίο.
Στον διαγωνισμό συμμετείχαν οκτώ πλήρη πληρώματα (συνολικά 32 άτομα) της μονάδας.
Με βάση όσα αποδεσμεύθηκαν, η ιδέα του διαγωνισμού μεταξύ πληρωμάτων αρμάτων, προέκυψε από την ανάγκη να διεξαχθεί έλεγχος του επιπέδου εκπαίδευσης και των ικανοτήτων των μελών των πληρωμάτων αρμάτων, με τον πλέον αξιόπιστο και ρεαλιστικό τρόπο αλλά και ταυτόχρονα ελκυστικό για τους συμμετέχοντες.
Η αξιολόγηση των γνώσεων και των ικανοτήτων των μελών των πληρωμάτων αρμάτων περιγράφεται σε εγχειρίδια και διαταγές που κατά καιρούς έχουν εκδοθεί, με κάθε λεπτομέρεια και με κάλυψη όλων των αντικειμένων.
Όμως η ιδέα της ταυτόχρονης αξιολόγησης πληρωμάτων, με εντελώς πρακτικές διαδικασίες, σε επιχειρησιακή μορφή, ωθεί τους συμμετέχοντες να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια μέσα από την ανάπτυξη ευγενούς άμιλλας και υγιούς συναγωνισμού.
Επιπλέον καθώς οι δοκιμασίες εκτελούνται κατά οργανικά τμήματα, ενισχύεται το «πνεύμα υπομονάδας» και σφυρηλατούνται οι δεσμοί του κάθε πληρώματος, γεγονός που έρχεται σε συμφωνία με μία βασική αρχή για το Όπλο του Ιππικού-Τεθωρακισμένων:
«Καλύτερο άρμα είναι αυτό που έχει το καλύτερο πλήρωμα».
Για τη διεξαγωγή του διαγωνισμού επιλέχθηκαν τέσσερις δοκιμασίες, με κάποιους περιορισμούς όπως την έκτασή και τις δυνατότητες που παρέχονται στο Πεδίο Ασκήσεων των Κάτω Φανών αλλά και τη σχέση κόστους – αποτελέσματος στην κατανάλωση καυσίμων και βασικό στόχο την αξιολόγηση των ικανοτήτων και ενεργειών κάθε μέλους του πληρώματος ξεχωριστά αλλά ταυτόχρονα και ως ομάδα.
Στην 1η δοκιμασία («Οδήγηση με κλειστή θυρίδα Οδηγού»), πρωταρχικό ρόλο είχε ο Οδηγός του άρματος, αφού έπρεπε να διανύσει συγκεκριμένο δρομολόγιο με κλειστή θυρίδα στον ελάχιστο δυνατό χρόνο, αλλά σημαντική ήταν και η συμμετοχή του Αρχηγού του άρματος ο οποίος μπορούσε με κατάλληλες και έγκαιρες επισημάνσεις- οδηγίες να τον βοηθήσει.
Στη συνημμένη φωτογραφία παρουσιάζεται το διαμέρισμα οδηγού του άρματος μάχης M48A5 MOLF.
Ο βαθμός δυσκολίας της συγκεκριμένης διαδικασίας ήταν υψηλός καθώς η οδήγηση με κλειστή θυρίδα παρέχει περιορισμένο και συγκεκριμένο οπτικό πεδίο στον οδηγό μέσω των τριών περισκοπίων Μ17.
Μάλιστα για να γίνει αντιληπτή η δυσκολία της δοκιμασίας παρατίθενται οι κάτωθι φωτογραφίες που παρουσιάζουν το οπτικό πεδίο του Οδηγού κατά σειρά από το αριστερό, το δεξιό και το κεντρικό περισκόπιο M17 που διαθέτει το άρμα M48A5 MOLF.
Περιττό να επισημανθεί ότι η εκτέλεση της συγκεκριμένης δοκιμασίας απαιτεί πολύ καλή οδηγική ικανότητα και εμπειρία από τον Οδηγό του άρματος, με ταυτόχρονα άριστη συνεργασία του με τον Αρχηγό, προκειμένου να επιτυγχάνει γρήγορη και ασφαλή οδήγηση του άρματος με ελιγμούς.
Στη 2η δοκιμασία («Στάθμευση άρματος με οπισθοπορεία εντός καθορισμένου χώρου (τομή άρματος), χωρίς οδηγό εδάφους»), εξετάστηκε η ικανότητα του πληρώματος και ειδικά των Αρχηγού, Οδηγού και Γεμιστή να συνεργάζεται γρήγορα και με τυποποίηση ειδοποιήσεων μεταξύ τους και ενεργειών, ώστε να επιτύχουν την όσο το δυνατό ταχύτερη στάθμευση του άρματος με οπισθοπορεία σε καθορισμένο χώρο που ήταν μία σημασμένη τομή άρματος μήκους 11 μέτρων και πλάτους 4,5 μέτρων (σε αντιδιαστολή οι διαστάσεις του άρματος μάχης M48A5 MOLF είναι αντίστοιχα 9,44 και 3,63 μέτρα).
Και σε αυτή τη δοκιμασία, ο βαθμός δυσκολίας είναι υψηλός καθώς η στάθμευση με οπισθοπορεία και χωρίς να υπάρχει οδηγός εδάφους, απαιτεί πολύ καλή εκτίμηση του χώρου από τον Αρχηγό πληρώματος και διαβίβαση μέσω ενδοεπικοινωνίας σαφών, σύντομων και έγκαιρων οδηγιών στο Οδηγό.
Επικαλυπτικά μπορεί και ο Γεμιστής να παρέχει οδηγίες όταν η ορατότητα του Αρχηγού δεν επιτρέπει την πλήρη παρατήρηση του χώρου.
Στην 3η δοκιμασία και τα τέσσερα μέλη του πληρώματος έπρεπε να ενεργήσουν με ταχύτητα και ασφάλεια προκειμένου να φορτωθεί ποσοστό του φόρτου πυρομαχικών του πυροβόλου.
Η απόδοση του καθενός επηρεάζει το αποτέλεσμα του πληρώματος, όμως ιδιαίτερη σημασία έχει η ασφαλής, ορθή και ταχεία τοποθέτηση και ασφάλιση των βλημάτων εντός του πύργου του άρματος, στις ειδικές θέσεις, από τον Γεμιστή.
Συγκεκριμένα κατά τη δοκιμασία το πλήρωμα έπρεπε να φορτώσει και να αποθηκεύσει στις προβλεπόμενες θέσεις εντός του πύργου του άρματος 30 βλήματα διαμετρήματος 105 χλστ. Εξ αυτών τα 15 βλήματα ήταν κινητικής ενέργειας – διατρητικά τύπου APFSDS-T (Armor Piercing, Fin Stabilized, Discarding Sabot-Tracer: διατρητικά θώρακα, σταθεροποιούμενο δια πτερυγίων, απορριπτόμενου κελύφους με τροχιοδεικτικό) και 15 ήταν χημικής ενέργειας-εκρηκτικά αντιαρματικά HEAT-T (High Explosive, Anti-Tank-Tracer: υψηλής εκρηκτικότητας, αντιαρματικό με τροχιοδεικτικό).
Η δοκιμασία απαίτησε ισχυρή σωματική ρώμη αλλά και υψηλό συντονισμό μεταξύ των μελών του πληρώματος ώστε να επιτευχθεί η ασφαλής, ορθή και ταχεία τοποθέτηση και ασφάλιση των βλημάτων εντός του πύργου του άρματος, στις ειδικές θέσεις από τον Γεμιστή.
Με βάρος κάθε διατρητικού βλήματος τα 18,2 κιλά (συνολικά για τα 15 βλήματα 273 κιλά) και κάθε εκρηκτικού – αντιαρματικού τα 21,4 κιλά (συνολικά για τα 15 βλήματα 321 κιλά), το πλήρωμα κάθε άρματος κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας φόρτωσε πυρομαχικά συνολικού βάρους 594 κιλών!
Τέλος η 4η δοκιμασία, η επονομαζόμενη και «Άσκηση Θάρρους» προέβλεπε τη «διέλευση άρματος κατά τον διαμήκη άξονα πάνω από τον ΠΑΜΑ (Πυροβολητής Ασυρματιστής Μέσου Άρματος) και ΓΕΜΑ (Γεμιστής Μέσου Άρματος) οι οποίοι βρίσκονται ξαπλωμένοι στο έδαφος εντός τεχνητής εσοχής (όρυγμα) μικρού βάθους».
Κατά τη συγκεκριμένη δοκιμασία αξιολογήθηκε η εμπιστοσύνη που υπάρχει μεταξύ των μελών του πληρώματος, το «δέσιμο» τους με άλλα λόγια, ώστε χωρίς καθυστέρηση να αποβιβασθούν ο Πυροβολητής και ο Γεμιστής, να ξαπλώσουν στο έδαφος και με την καθοδήγηση του Αρχηγού ως οδηγού εδάφους το άρμα μάχης να περάσει από επάνω τους.
Η δοκιμασία μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψης απλή ως διαδικασία, όμως είναι ιδιαίτερα υψηλού άγχους τόσο για τον Οδηγό του άρματος που χωρίς να έχει άμεση οπτική επαφή και εμπιστευόμενος τις οδηγίες του Αρχηγού καλείται να περάσει με το άρμα επάνω από τους συναδέλφους του, όσο και για τον Αρχηγό που έχει τον έλεγχο και την ευθύνη για τη σωστή καθοδήγηση του Οδηγού και φυσικά τα άλλα δύο μέλη του πληρώματος που ξαπλωμένοι βλέπουν να περνά από επάνω τους (η εδαφική ανοχή του M48A5 MOLF είναι μόλις 40 εκατοστά, ενώ το βάθος του ορύγματος άλλα 20 εκατοστά) ο τεράστιος μεταλλικός όγκος.
Το να σημειώσουμε εδώ ότι οποιοδήποτε λάθος κατά τη συγκεκριμένη δοκιμασία θα έχει δραματικές συνέπειες είναι περιττό (φυσικά κατά την εκτέλεση της όλα τα αναγκαία μέτρα ασφαλείας είχαν ληφθεί αλλά αυτό δεν μειώνει την ένταση της δοκιμασίας).
Η τελική κατάταξη των πληρωμάτων στον διαγωνισμό, απετέλεσε συνδυασμό του χρόνου που χρειάστηκε το κάθε πλήρωμα για να ολοκληρώσει τις προαναφερθείσες τέσσερις δοκιμασίες σε συνάρτηση με επιμέρους βαθμολόγηση των δεξιοτήτων του.
Ο νικητής στον διαγωνισμό ήταν ένα μόνο πλήρωμα, ωφελημένοι όμως από τη διαδικασία ήταν όλοι οι συμμετέχοντες αλλά και οι υπόλοιποι που απλώς την παρακολούθησαν.
Επιπρόσθετα η κριτική του καθενός αναλύοντας τις ενέργειες όλων, τον βοηθά να εντοπίσει τα σημεία εκείνα που χρειάζεται βελτίωση αρχικά ο ίδιος, είτε με μελέτη είτε με πρακτική εξάσκηση και εκπαίδευση, ώστε σε ένα αξιολογούμενο πλήρωμα να αποτελεί αξιόπιστο και αποτελεσματικό μέλος.
Ίσως αυτό είναι και το νόημα του συνθήματος «Ξεπέρασε τον εαυτό σου».
Όπως μάλιστα εύστοχα σημείωσε ο διοικητής της Επιλαρχίας, το ζητούμενο του διαγωνισμού δεν ήταν η παρουσίαση υπεράνθρωπων προσπαθειών, αλλά ο καθένας από το προσωπικό της μονάδας να κάνει σκληρή και αντικειμενική αυτοκριτική, να παραδεχθεί τις ελλείψεις του και να προσπαθήσει να καλύψει τα κενά του σε τεχνικά ή τακτικά θέματα.
Με αυτόν τον τρόπο, συμπλήρωσε ο διοικητής της Επιλαρχίας, γίνεται ένα πολύ σημαντικό βήμα στην επιχειρησιακή αναβάθμιση του προσωπικού της αλλά και της Επιλαρχίας συνολικά.
Ο διαγωνισμός δεξιότητας πληρωμάτων αρμάτων μάχης «Στρατηγός Γεώργιος Στανωτάς» απετέλεσε μία εξαιρετικά χρήσιμη διαδικασία καθώς συνδύασε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον αξιόπιστο και ρεαλιστικό έλεγχο του επιπέδου εκπαίδευσης και των ικανοτήτων των μελών των πληρωμάτων αρμάτων και την υλοποίηση του με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ταυτόχρονα ελκυστικός για τους συμμετέχοντες αλλά και να ικανοποιεί τους όποιους τεχνικούς και οικονομικούς περιορισμούς.
Για άλλη μία φορά αποδείχθηκε ότι οι δυνάμεις, η ευρηματικότητα, η φαντασία και η προσήλωση στην εκτέλεση της αποστολής του προσωπικού του Ελληνικού Στρατού, παραμένουν αμείωτες παρά την οικονομική κρίση και τις συνέπειες της που τον επηρεάζουν τόσο θεσμικά (ως οργανισμό) όσο και σε ατομικό επίπεδο των στελεχών που τον απαρτίζουν.
Από την πλευρά μας ελπίζουμε ότι ο διαγωνισμός που διοργανώθηκε στη Χίο να βρει μιμητές και σε άλλες μονάδες του Όπλου του Ιππικού – Τεθωρακισμένων αλλά και γενικότερα του Ελληνικού Στρατού και ει δυνατόν να θεσμοθετηθεί σε επίπεδο συγκροτημάτων και σχηματισμών.
«Καλύτερο άρμα και γενικά οπλικό σύστημα είναι αυτό που έχει το καλύτερο πλήρωμα», και η άνοδος του επιπέδου υποβοηθείται από διαδικασίες οι οποίες έμπρακτα προωθούν την άμιλλα και τον ευγενή συναγωνισμό σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο.
Εξάλλου και σε διεθνές επίπεδο οι διαγωνισμοί πληρωμάτων αρμάτων κάθε άλλο παρά σπάνιοι είναι.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ο πιο γνωστός διαγωνισμός ήταν το περίφημο Καναδικό Στρατιωτικό Τρόπαιο (Canadian Army Trophy – CAT) που διεξήχθη για 19 φορές από το 1963 μέχρι και το 1991 στο οποίο συμμετείχαν πληρώματα από τις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Βρετανία, το Βέλγιο, τη Γερμανία και την Ολλανδία, δηλαδή τις χώρες που είχαν αναπτυγμένες δυνάμεις στο κεντρικό τομέα του NATO.
Όμως και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο διεξάγονταν διαγωνισμοί πληρωμάτων αρμάτων όπως το Κύπελλο Sullivan, που ονομάστηκε προς τιμή του Στρατηγού Gordon Sullivan, 32ου Αρχηγού του Επιτελείου του Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών (1991-1995).
Το Κύπελλο διεξήχθη από 7 Μαΐου μέχρι τις 10 Μαΐου 2012 με ευθύνη της Σχολής Τεθωρακισμένων του Στρατού των ΗΠΑ και κατά τη διάρκεια του διαγωνίστηκαν 15 πληρώματα αρμάτων μάχης Μ1Α2 Abrams.
Το 2013 διεξήχθη επίσης για πρώτη φορά και ο ρωσικός διαγωνισμός «Tank Biathlon» («Δίαθλο Αρμάτων Μάχης») 2013, από τις 11 ως τις 17 Αυγούστου στο υπαγόμενο στη Δυτική Στρατιωτική Περιφερειακή Διοίκηση, πεδίο δοκιμών του Alabino, πλησίον της Μόσχας.
Μάλιστα για τον διαγωνισμό του 2014 έχει ήδη απευθυνθεί πρόσκληση προς τη χώρα μας (δες την ανάρτηση: «Ρωσική πρόσκληση στο ελληνικό άρμα Leopard 2HEL!» στον σύνδεσμο:
http://www.defence-point.gr/news/?p=90799).
Τέλος, αναφορά θα πρέπει να γίνει και στον στρατηγό Ιππικού Γεώργιο Στανωτά προς τιμή του οποίου ονομάστηκε ο διαγωνισμός που διοργανώθηκε στην 96η ΑΔΤΕ.
Ο στρατηγός Στανωτάς, ο οποίος συμμετέχοντας επί δεκαετίες στους αγώνες του έθνους αναδείχθηκε ως ηγέτης και προικισμένος αξιωματικός του Ιππικού τιμώντας κάθε φορά τα ελληνικά όπλα.
Ο Στανωτάς γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1888, στην Καστανίτσα Κυνουρίας του Νομού Αρκαδίας και φοίτησε στη Βαρβάκειο.
Όμως σύντομα εμπνεύσθηκε από τους αγωνιστές του Μακεδονικού Αγώνα αλλά και την Επανάσταση στο Γουδή και στις 6 Δεκεμβρίου του 1909 κατατάχθηκε στο 2ο Σύνταγμα Ιππικού ως ιππέας.
Την 1η Μαΐου 1910 προήχθη σε δεκανέα, την 1η Δεκεμβρίου 1910 σε λοχία, την 1η Δεκεμβρίου 1911 σε επιλοχία και την 28η Ιουνίου 2013 σε ανθυπασπιστή.
Μερικούς μήνες αργότερα, στις 28 Φεβρουαρίου 2014 κλήθηκε για φοίτηση στη Σχολή Υπαξιωματικών.
Τον επόμενο μήνα, στις 25 Μαρτίου 1914, ο Στανωτάς προήχθη σε ανθυπίλαρχο και μετατέθηκε στην Ημιλαρχία του Γενικού Στρατηγείου της Μεραρχίας Αρχιπελάγους.
Ακολούθησε η προαγωγή του σε υπίλαρχο στις 4 Ιουνίου 1916.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Στανωτάς κατά τη διάρκεια της υπηρέτησης του στο εδρεύον στην Αθήνα 3ο Σύνταγμα Ιππικού τέθηκε σε αυτεπάγγελτη διαθεσιμότητα από 5 Σεπτεμβρίου μέχρι 7 Δεκεμβρίου 1917 οπότε και επανήλθε σε υπηρεσία.
Λίγες ημέρες αργότερα, στις 13 Δεκεμβρίου 1917 προήχθη σε ίλαρχο τοποθετήθηκε στο 1ο Σύνταγμα Ιππικού που επίσης έδρευε στην Αθήνα.
Ακολούθησε η μετάθεση του στην Πεζοπόρο Επιλαρχία της εδρεύουσας στη Θεσσαλονίκη Ταξιαρχίας Ιππικού στις 29 Αυγούστου 1918.
Στις 8 Ιανουαρίου 1919 μετατέθηκε στη νεοσυγκροτηθείσα Μεραρχία Αρχιπελάγους, ως Διοικητής Ημιλαρχίας, με αποστολή να την ανασυγκροτήσει και να την προετοιμάσει για επιχειρήσεις.
Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων η δράση του επέφερε την απονομή, στις 10 Ιουλίου 1919, στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας, του Πολεμικού Σταυρού Γ’ Τάξεως από τον διοικητή της Μεραρχίας Αρχιπελάγους συνταγματάρχη Χαράλαμπο Τσερούλη.
Τρεις εβδομάδες αργότερα, στις 2 Αυγούστου 1919, πάλι στην Πέργαμο του απονέμεται εύφημος μνεία μετά από πρόταση του 5ου Συντάγματος Αρχιπελάγους.
Την 31η Ιανουαρίου 1920 μετατέθηκε στο 3ο Σύνταγμα Ιππικού στην Πέργαμο και ανέλαβε τη διοίκηση της 4ης Ίλης.
Ο Στανωτάς συμμετείχε σε όλες τις επιχειρήσεις και τιμήθηκε με τον Πολεμικό Σταυρό Β’ Τάξεως, ενώ προτάθηκε και για προαγωγή επ’ ανδραγαθία.
Στις 8 Μαΐου 1921 προτάθηκε από τον ταξίαρχο Π. Νικολαΐδη για την απονομή του Χρυσού Αριστείου Ανδρείας, ενώ τον Ιούνιο του 1921 φέροντας τον βαθμό του ιλάρχου λόγω της αξίας και της γενναιότητας που επέδειξε στο πεδίο της μάχης του ανατέθηκαν τα καθήκοντα του διοικητή της Επιλαρχίας.
Περίπου δύο χρόνια αργότερα, στις 26 Αυγούστου 1923 προήχθη σε επίλαρχο.
Το 1924 ο Στανωτάς ενεγράφη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Φαρμακευτική Σχολή, που τότε τμήμα της Φυσικομαθηματικής.
Το 1927, ως Επιτελάρχης της Μεραρχίας Ιππικού με έδρα την Λάρισα έλαβε ευαρέσκεια.
Στις 17 Οκτωβρίου 1927 προήχθη στον βαθμό του αντισυνταγματάρχη και για τα επόμενα δύο περίπου χρόνια άσκησε τα καθήκοντα του διοικητή της Σχολείου Εφαρμογής Ιππικού, ενώ τον Αύγουστο του 1929 ανέλαβε διοικητής του 3ου Συντάγματος Ιππικού.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1930 προήχθη σε συνταγματάρχη και τον Απρίλιο του 1931 φοίτησε στο Κέντρο Τακτικών Σπουδών Πυροβολικού.
Από 28 Ιουλίου 1931 ανέλαβε και πάλι τη διοίκηση του εδρεύοντος στη Λάρισα 3ου Συντάγματος Ιππικού.
Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούνιο 1932 ο Στανωτάς ανέλαβε προσωρινά τη διοίκηση της Ταξιαρχίας Ιππικού, λόγω απουσίας του κανονικού διοικητού της συνταγματάρχη Τσαγγαρίδη.
Τα τέλη του 1933 ανέλαβε ως διοικητής της Ταξιαρχίας Ιππικού μέχρι τον Οκτώβριο του 1938, οπότε φοίτησε στο Κέντρο Ανωτέρας Στρατιωτικής Εκπαιδεύσεως.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1938 προήχθη σε υποστράτηγο και ανέλαβε τη διοίκηση της Μεραρχίας Ιππικού που έδρευε στη Θεσσαλονίκη συμμετέχοντας στις επιχειρήσεις κατά των Ιταλών και Γερμανών εισβολέων.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ο Στανωτάς δεν ανέλαβε καμία θέση στο κατοχικό καθεστώς.
Στις 26 Μαρτίου 1943 αναχώρησε μυστικά από την Αθήνα επιβαίνων σε ατμόπλοιο με προορισμό τον Τσεσμέ της Μικράς Ασίας όπου και αφίχθηκε στις 30 Μαρτίου. Για τους επόμενους δύο μήνες ο Στανωτάς κινήθηκε μέσω Σμύρνης, Χαλεπίου και Χάιφας και τελικά έφθασε στο Κάιρο τα τέλη Μαΐου.
Όμως, το παρατεταμένο και πλήρες κακουχιών και κινδύνων ταξίδι, είχε ως αποτέλεσμα να προσβληθεί από ελονοσία και να νοσηλευθεί επί ένα μήνα σε νοσοκομείο του Καΐρου.
Μόλις ανένηψε, τον Ιούνιο του 1943, ορίσθηκε Επόπτης Φρουραρχείων, μέλος του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου και Επιθεωρητής Στρατού «των εν Παλαιστίνη Ελληνικών Τμημάτων».
Τρία χρόνια αργότερα, στις 6 Ιουνίου 1944 τέθηκε σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία, προαγόμενος σε αντιστράτηγο.
Όμως στις 7 Ιανουαρίου 1945, με Βασιλικό Διάταγμα του Γεωργίου Β’ ακυρώθηκε η αποστρατεία του και ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία ως υποστράτηγος.
Ακολούθησε ο επαναπατρισμός του τα τέλη Ιανουαρίου 1945. Από τις αρχές Μαΐου 1947 μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου 1947, ο Στανωτάς υπηρέτησε ως Ανώτερος Στρατιωτικός Διοικητής Πελοποννήσου, επικεφαλής όλων των τμημάτων Χωροφυλακής, σημειώνοντας σημαντικές επιτυχίες. Στις 30 Μαρτίου 1948, με απόφαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Αμύνης, αποστρατεύθηκε, προαγόμενος σε αντιστράτηγο αναδρομικά από 14 Μαΐου 1946.
Όμως στις 7 Οκτωβρίου 1949 ανακλήθηκε πάλι στην ενεργό υπηρεσία και αποστρατεύθηκε οριστικά στις 28 Φεβρουαρίου 1950.
Στη διάρκεια της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας ο Στανωτάς τιμήθηκε με τα ακόλουθα παράσημα και διαμνημονεύσεις:
>Αργυρός Σταυρός Σωτήρος Ελληνοτουρκικού & Ελληνοβουλγαρικού
>Αναμνηστικό Μετάλλιο Εκστρατείας 1912-13 (Μάρτιος 1914)
>Αργυρούς Σταυρός Ιπποτών Β’ Τάγματος του Σωτήρος (Μάρτιος 1919)
>Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Δ’ Τάξεως (Ιούλιος 1919)
>Πολεμικός Σταυρός Γ’ Τάξεως (Ιούλιος 1919)
>Πολεμικός Σταυρός Β’ Τάξεως μετ’ επαίνων (Σεπτέμβριος 1920 και για δεύτερη φορά τον Μάρτιο 1941)
>Χρυσό Αριστείο Ανδρείας μετ’ επαίνων (επιχειρήσεις Μαρτίου 1921)
>Μετάλλιο νίκης (1921)
>Ταξιάρχης Φοίνικος
>Σταυρός Ταξιαρχιών (Απρίλιος 1936)
>Στρατιωτικής Αξίας Γ’ Τάξεως
>Διασυμμαχικό Μετάλλιο
>Χρυσός Σταυρός του Γεωργίου (1946)
>Τίμιο Σταυρό Αποστόλου Μάρκου Γ’ Τάξεως (Πατριάρχης Αλεξανδρείας, 1949)
Ο Στρατηγός Γεώργιος Στανωτάς απεβίωσε στις 27 Σεπτεμβρίου 1965.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου