Η κρίση... Ερντογάν, η λύση του Κυπριακού και το τέλος του άξονα

Το παρακάτω απόσπασμα είναι από κείμενο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Ζαν Κοέν*** (www.cohen.gr) και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον εάν συνδυαστεί με άλλες πληροφορίες που είδαν πρόσφατα το φώς της δημοσιότητας και οι οποίες συνδέουν τις εξελίξεις στο Κυπριακό με τις αλλαγές στους σχεδιασμούς για την μεταφορά του φυσικού αερίου του Ισραήλ και της Κύπρου μέσω Τουρκίας αντί μέσω Ελλάδας.

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι τώρα ακριβώς αναθερμαίνεται η προσέγγιση Τουρκίας Ισραήλ και ο περίφημος "άξονας Αθήνας-Λευκωσίας- Τέλ Αβίβ" καθίσταται αν μη τι άλλο προβληματικός καθώς "ουδετεροποιούνται" οι δυο τελευταίες πρωτεύουσες.

Το Τελ Αβίβ μέσω της εξομάλυνσης των σχέσεών του με την Τουρκία και η Λευκωσία μέσω του "τυριού" των διαπραγματεύσεων και της ομοσπονδοποίησης του νησιού.

Μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια αδιεξόδου εξαιτίας του θανατηφόρου περιστατικού στο Mavi Marmara τον Μάιο του 2010, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Ahmet Davutoglu δήλωσε την Κυριακή [9 Φεβρουαρίου] ότι οι Τουρκο-Ισραηλινές σχέσεις είναι πιο κοντά από ποτέ στην εξομάλυνση.

Επισημαίνοντας ότι οι δύο χώρες μείωσαν τις διαφορές τους στον τελευταίο γύρο των συνομιλιών αποζημίωσης που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2013, ο Davutoglu είπε: "Η αποζημίωση δεν είναι σημαντική μόνο για τη χρηματική της αξία αλλά κι επειδή αποτελεί μια σημαντική ένδειξη ότι προσέχουμε τα νόμιμα δικαιώματα των πολιτών μας.

Οι συνομιλίες για την οριστικοποίηση της συμφωνίας συνεχίζονται.

Με την καταβολή της αποζημίωσης, θα έχει γίνει ένα ακόμη βήμα προς την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα και την Παλαιστίνη.

Η συγνώμη ήταν ένα ιστορικό βήμα.

Ήταν μια ιστορική επιτυχία.

Με την καταβολή της αποζημίωσης θα γίνει ένα ακόμη σημαντικό βήμα.

Είμαστε στο κοντινότερο σημείο της εξομάλυνσης των σχέσεων με το Ισραήλ"...

Για να μη μακρηγορούμε, μια Τουρκία που πλασάρεται στην περιοχή με μια φιλοδοξία επιβεβαίωσης της παλιάς Οθωμανικής επιρροής της, δεν είναι αυτό που οι χώρες με αποθέματα υδρογονανθράκων θέλουν να δουν ως εταίρο και να μετατρέψουν σ' ενεργειακό κόμβο.

Η Τουρκία χρειάζεται απεγνωσμένα μια πιο ισορροπημένη και διαφοροποιημένη προσέγγιση για ν' ασκήσει την ήπια δύναμή της όχι μόνο για να προωθήσει καλύτερα τα συμφέροντά της στην περιοχή αλλά και την περιφερειακή σταθερότητα.

Μπορεί όμως να είναι απλώς αφελές να δέσει την εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ με την προσδοκία να της δώσει το Ισραήλ τον βασικό ρόλο στην παροχή φυσικού αερίου στις διεθνείς αγορές.

Πολλά μεσολάβησαν όσο οι δύο πλευρές διατηρούσαν ισχυρούς τους εμπορικούς δεσμούς τους αλλά οι υδρογονάνθρακες αποτελούν βασικό παρονομαστή για την εθνική ασφάλεια και αυτές οι χώρες πρέπει να κοιτάξουν τα συμφέροντά τους.

Εν κατακλείδι, θα ήταν συνετότερη η ξεχωριστή προσέγγιση αυτών των δύο θεμάτων ενώ εικάζουμε ότι το Ισραήλ θα περιμένει μέχρι να ολοκληρωθούν οι εκλογές στην Τουρκία προτού πάρει την τελική απόφασή του για έναν αγωγό για τους υδρογονάνθρακές του.

Ας αρχίσουν πρώτα με την αμοιβαία εκπροσώπησή τους σ' επίπεδο πρεσβευτών.

Το επόμενο ενδιαφέρον κείμενο, προέρχεται από την ιστοσελίδα του Σάββα Καλεντερίδη, infognomon και έχει και αυτό την ιδιαίτερη δικιά του σημασία:

“Η αντίστροφη μέτρηση για να μετατραπεί το όραμα ελληνοϊσραηλινής συμμαχίας σε εφιάλτη άρχισε με το τηλεφώνημα που έκανε ο Νετανιάχου στον Ερντογάν, το Μάρτιο του 2013, όταν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός φέρεται να πιέστηκε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, να ζητήσει συγνώμη, πράξη αδιανόητη -μέχρι τότε- για έναν πρωθυπουργό του Ισραήλ.

Και η αντίστροφη μέτρηση φαίνεται ότι θα τελειώσει το 2104 ή το πολύ το 2015.

Ακριβώς επειδή έχουν αρχίσει να λειτουργούν τα χρονοδιαγράμματα της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων της κυπριακής ΑΟΖ, ο διεθνής παράγων και οι εταιρείες που εμπλέκονται στην εκμετάλλευσή τους, επιζητούν την άμεση επίλυση του Κυπριακού, για να εξαλειφθεί κάθε πιθανό εμπόδιο που θα μπορούσε να εμφανιστεί στο μέλλον και να διαταράξει την ασφαλή εξόρυξη και μεταφορά του φυσικού αερίου στις διεθνείς αγορές. Εκτός αυτού, επιζητούν και τη φθηνότερη λύση που θα επιτρέψει τη μεταφορά του στην ενεργοβόρο αγορά της Ευρώπης.

Εδώ ακριβώς αρχίζει ο εφιάλτης.

Είχαμε γράψει πριν από μήνες ότι τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα εξισλαμισμένων εβραίων της Τουρκίας είναι σε επαφή με ενεργειακούς κολοσσούς στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ και διαπραγματεύονται την κατασκευή αγωγού που θα μεταφέρει το φυσικό αέριο του Ισραήλ και της Κύπρου στην Τουρκία, όπου ένα μέρος θα καταναλώνεται και το υπόλοιπο θα μεταφέρεται στην Ευρώπη.

Τώρα βλέπουμε ότι εκπρόσωποι των εταιρειών Noble Energy και Delek, που έχουν την άδεια εκμετάλλευσης του Οικοπέδου "Αφροδίτη", μετέβησαν πριν λίγες ημέρες στην Κωνσταντινούπολη, για επαφές με στελέχη των εταιρειών Zorlu Holding, Enka Holding, TurcasPetrol AS και CalikHolding.

Σκοπός της συνάντησης είναι η διερεύνηση της δυνατότητας μεταφοράς του ισραηλινού αερίου στην Ε.Ε. μέσω ενός αγωγού από το Ισραήλ στην Τουρκία.

Συνδυάζοντας κανείς τις πληροφορίες του πρώτου άρθρου, με τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες στην Τουρκία, με τις αποκαλύψεις κατά Ερντογάν που μπορεί να προκαλέσουν ακόμη και πτώση της κυβέρνησής του, καταλαβαίνει κανείς ότι το σημαντικότερο εμπόδιο στην αναθέρμανση των σχέσεων Ισραήλ – Τουρκίας, μπορεί σύντομα να ανήκει στο παρελθόν.

Και στο ίδιο ακριβώς σημείο του παρελθόντος θα ανήκει και ο περίφημος άξονας συμμαχίας μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ.

Με μία σημαντική διαφορά. Κατά την μικρή περίοδο που... κράτησε αυτός, Ελλάδα και Κύπρος έβαλαν τους Ισραηλινούς ως... νταβατζήδες εμπλέκοντάς τους στα εσωτερικά τους από επίπεδο μυστικών υπηρεσιών, μέχρι κοινών ασκήσεων και επιτελικού σχεδιασμού. Ποιός δεν θυμάται άραγε τις ελληνο-ισραηλινές ασκήσεις στο Αιγαίο, όπου μάλιστα χρησιμοποιήθηκαν και οπλικά σύστημα αιχμής από πλευράς της πατρίδας μας. 

Οι δε Κύπριοι τους έβαλαν ακόμη και πάνω στις πλατφόρμες τους.

Φαντάζεστε τι αξία θα έχει σε περίπτωση αναθέρμανσης των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας αυτός ο όγκος πληροφοριών που σίγουρα έχουν “αποθηκεύσει” οι Ισραηλινοί;

Η δε Κύπρος, όπως προείπαμε πλέον δεν θα αποτελεί καν πόλο, καθώς η πολιτική εξουσία δείχνει να πηγαίνει 50%-50% μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων κάτι που θα την καταστήσει αν μην τι άλλο διπλωματικά και πολιτικά “φινλανδοποιημένη”.

Είναι σαφές ότι η πολιτική Παπανδρέου – Βενιζέλου, που συνεχίστηκε υπό το κυβερνητικό δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου όχι απλά ήταν αποτυχημένη, αλλά δημιουργεί τεράστια μειονεκτήματα και κινδύνους για το άμεσο μέλλον της χώρας μας.

Η δε “ισραηλομανία” που είχε καταλάβει αρκετούς επώνυμους του “πατριωτικού χώρου” δεν δικαιώνεται σε καμία περίπτωση.

Αναρωτιέται κανείς εάν όλοι οι παραπάνω θα κληθούν κάποια στιγμή να απολογηθούν για τις μεθοδεύσεις τους...

*** (www.cohen.gr)

Δημήτρης Παπαγεωργίου

πηγη