Ο ΠΟΥΤΙΝ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΜΑΣ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕΙ

  Η Κριμαϊκή κρίση και κατόπιν η Ουκρανική αποτέλεσε το ορόσημο που έθεσε  τέλος στην μεταψυχροπολεμική εποχή και σήμανε την έναρξη της προπολεμικής του Γ' παγκοσμίου πολέμου. 

Χωρίς την άφατη και απέραντη γεωπολιτική αγραμματοσύνη της Γερμανίας η οποία προσπάθησε να αποικιοποίησει την Ουκρανία , η Ευρώπη και οι ΗΠΑ ακόμα θα κοιμούνταν τον ύπνο του δικαίου χωρίς να υποψιάζονται ότι η Ρωσία δεν αποτελεί πλέον τον επαίτη του 2001 αλλά μια υπερδύναμη.

Η επέμβαση των νεοναζιστών στην Ουκρανία για την ανατροπή του φιλορώσου ( τουλάχιστον στο δεύτερο μισό της θητείαw του) Γιανουκόβιτς αποτέλεσε το τελευταίο μέρος της προσπάθειας για την ολοκλήρωση εικοσαετούς σχεδίου των ΗΠΑ να βγάλει την Ουκρανία από την Ρωσική σφαίρα επιρροής με εργολάβο την Γερμανία.

Παρόλο που ο Πούτιν κατήγαγε νίκη προσαρτώντας την Κριμαία ο ίδιος δεν θα έκανε ποτέ την πρώτη κίνηση τουλάχιστον πριν το 2024 , έτος κλειδί στο οποίο θα ολοκληρωθεί το πραγματικά κολοσσιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα της Ρωσίας . 

 

Ο Πούττιν το 2000 παρέλαβε χάος και η ανάταξη της Ρωσικής πολεμικής μηχανής απαιτεί χρόνο.

Παρ όλες τις κορώνες των Ρωσόφιλων αλλά και την επίδειξή δύναμης του Ρωσικού στρατού είναι γεγονός ότι η Ρωσία δεν είναι ακόμα έτοιμη για διεξαγωγή συμβατικού πολέμου και μάλιστα με τις σοβαρότερες αδυναμίες να αφορούν το πολεμικό ναυτικό της.

Ο Πόυτιν δεν έχει απαντήσει ακόμα με στρατιωτική εισβολή στην ανατολική Ουκρανία παρόλο που καθημερινά σφαγιάζονται ακόμα και άμαχοι Ρώσοι από τους νεοναζιστές του Κιέβου. 

 

Αντιθέτως μέχρι σήμερα έχει υιοθετήσει μια ήπια διπλωματική προσέγγιση της οποίας προϊόν είναι η εκλογή ως προέδρου της Ουκρανίας του Π. Ποροσένκο στις εκλογές της 25ης Μαΐου.

Ο Ποροσένκο αποτελεί ολιγάρχη της Ουκρανικής επιχειρηματικής ελίτ που ωστόσο τυχαίνει της αποδοχής και του Πούτιν. 

 

Όμως δύσκολα ο Ποροσένκο θα μπορέσει να ελέγξει τους νεοναζιστές της Ουκρανικής κυβέρνησης .

Επίσης ο Πούτιν μέχρι σήμερα έχει κατεβάσει τους τόνους στις σχέσεις με την Γεωργία τηρώντας την υπόσχεση που είχε δώσει τον περασμένο Ιανουάριο  στον πρόεδρο της ευρωπαϊκής επιτροπής Ζ.Μπαρόζο ότι δεν θα φέρει προσκόμματα και αντιρρήσεις στις επαφές Ευρώπης.και Γεωργίας για την υπογραφή της συμφωνίας σύνδεση της με την Ε.Ε. 

Πράγματι την 21 Μαΐου ο πρόεδρος της Γεωργίας επισκέφθηκε τις Βρυξέλλες όπου και συναντήθηκε με το προεδρείο της Ε.Ε. και έλαβε περαιτέρω οικονομική βοήθεια 20 εκατ. ευρώ τα οποία προστίθενται στα συνολικά 400 εκ που έχει λάβει η Γεωργία  από το 2009 και πάντοτε απο τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογούμενων .

Ο Ζ.Μπαρόζο θα επισκεφθεί την Γεωργία την επόμενη εβδομάδα και μέχρι την 15η Ιουνίου θα έχει υπογραφεί η συμφωνία σύνδεσης  της Γεωργίας με την Ε.Ε. , συμφωνία η οποία θα την θέσει σε προενταξιακό καθεστώς για όσο διάστημα απαιτηθεί για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην Γεωργιανή κρατική μηχανή και τους κρατικούς θεσμούς με απώτερο στόχο την εναρμόνιση τους με τους Ευρωπαϊκούς.

Ο Πούτιν δεν έχει αντιδράσει μέχρι σήμερα σε αυτή την προοπτική της Γεωργίας η οποία θα φέρει το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε στην πίσω πόρτα της Ρωσίας.

Βέβαια και το ΝΑΤΟ δεν είναι ακόμα έτοιμο για πόλεμο μεγάλης κλίμακας και ειδικά με μια χώρα σαν την Ρωσία. 

 

Το ΝΑΤΟ έχοντας πέσει θύμα της χαζοχαρούμενης νεοσυντηριτικής πολιτικής ελίτ των ΗΠΑ και της Ε.Ε έχει απολέσει την δύναμη του τόσο στο σύνολο των συμμαχικών ατλαντικών δυνάμεων στην Ευρώπη όσο και στα μεγέθη και  ικανότητα του ίδιου του στρατού των ΗΠΑ.

 Το ΝΑΤΟ, όπως ακριβώς και η Ρωσία, θα χρειαστεί και αυτό άλλα δέκα χρόνια για την αναδιοργάνωση του κυρίως στα χερσαία σύνορα της ανατολικής Ευρώπης αλλά και στις δυνάμεις που μπορεί να παρατάξει μπροστά στην Κινεζική πολεμική μηχανή η οποία εξελίσσεται και αναπτύσσεται  ραγδαία

Τόσο οι Αμερικάνοι και ΝΑΤΟικοί στρατηγοί όσο και οι Ρώσοι αντιμετωπίζουν πολλά και πιεστικά  προβλήματα.

Οι δε ΝΑΤΟικοί έχουν να αντιμετωπίσουν την απέραντη αμορφωσιά και αφέλεια των πολιτικών προϊσταμένων τους στο γεωπολιτικό σκέλος .

Ενώ η σοφότερη επιλογή για το ΝΑΤΟ στην παρούσα φάση είναι η διατήρηση ενός χαμηλού  επιπέδου  έντασης προκειμένου να κερδηθεί χρόνος για αναδιοργάνωση οι διάφοροι κλόουν της πολιτικής εξωθούν την κατάσταση στην Ουκρανία στα άκρα σφαγιάζοντας και δολοφονώντας ακόμα και άμαχους Ρώσους.

Η κλιμάκωση της έντασης και των εγκλημάτων ασκεί μεγάλη πολιτική πίεση στον Πούτιν ο οποίος ακόμα και αν δεν επιθυμεί να επέμβει στρατιωτικά φαίνεται αδύναμος στα μάτια των Ρώσων πολιτών .

Οι Ρώσοι στρατηγοί από την πλευρά τους εκτός από την πίεση που δέχονται στο Ουκρανικό μέτωπο έχουν να αντιμετωπίσουν και τον Ισλαμικό κίνδυνο στον Καύκασο.

 

Οι ισλαμιστές αυτονομιστές της Τσετσενίας δρουν από κοινού με τα παρακλάδια της Αλ Καίντα στην Συρία και σχεδιάζουν την μεταφορά του πολέμου στην Τσετσενία. 

 

'Ενας από του λόγους που η Ρωσία βοήθησε την Συρία είναι η προσπάθεια εξόντωσης, περιορισμού και αποφυγής της διάχυσης των ισλαμιστών ανταρτών στον Καύκασο. 

Σε μεγάλο πρόβλημα αναδεικνύεται και το ενεργειακό.

Η Ρωσία παρόλο που σύναψε συμφωνία με την Κίνα για την εξαγωγή φυσικού αερίου για τα επόμενα 30 χρόνια ακόμα χρειάζεται την αγορά της Ευρώπης.

Η Ουκρανία γίνεται όλο και λιγότερο αξιόπιστη στον ρόλο της ως ενεργειακός κόμβος και η Ρωσία επιθυμεί την κατασκευή του αγωγού SOUTH STREAM που θα διασχίζει την Μαύρη θάλασσα δια μέσω της Κριμαϊκής και Βουλγαρικής υφαλοκρηπίδας , και θα εισέρχεται στην Ευρώπη στο λιμάνι του Μπουργκάς στην Βουλγαρία από όπου θα συνεχίζει μέχρι την Αυστρία.

Η Ευρωπαϊκή ένωση πέρα από τις απειλές στην Βουλγαρική κυβέρνηση και την χρησιμοποίηση της αντιπολίτευσης ως αποσταθεροποιητικού παράγοντα με στόχο την ακύρωση κατασκευής του αγωγού προχωράει και στην κατασκευή του αγωγού ΤΑΡ ο οποίος θα ξεκινάει από το Αζερμπαϊτζάν και διασχίζει την Γεωργία -τουρκία -βόρεια Ελλάδα-Αλβανία-Αδριατική θάλασσα και Ιταλία. 

Ο ΤΑΡ θα αποτελέσει τον μεγάλο ανταγωνιστή του ρωσικού αερίου και θα μειώσει τα έσοδα της Ρωσίας από τις εξαγωγές αερίου.

Η μόνη λύση για την ακύρωση των σχεδίων κατασκευής και λειτουργίας του ΤΑΡ είναι η εκ νέου εισβολή της Ρωσίας στην Γεωργία. 

 

Η Ρωσία πριν την Κριμαϊκή κρίση προετοιμαζόταν μεθοδικά και αθόρυβα  σε τρεις κατευθύνσεις.

Η πρώτη είναι η αναδιοργάνωση του στρατού και ο επαναεξοπλισμός του ,προσπάθεια που εκτός από την αύξηση της στρατιωτικής ισχύος έχει και αναπτυξιακή προοπτική της εγχώριας βιομηχανίας όπως επίσης πετυχαίνει την ικανοποίηση της ρωσικής επιχειρηματικής και βιομηχανικής  ελίτ η οποία ως επωφελούμενη από τις κρατικές παραγγελίες συντάσσεται στο πλευρό του Πουτιν.

Η δεύτερη κατεύθυνση είναι η προσπάθεια διείσδυσης της Ρωσίας με παρασκηνιακό τρόπο στις επιχειρηματικές ελίτ της Ευρώπης με όχημα τις επενδύσεις και την διάθεση κεφαλαίων για την εξαγορά συμμαχιών ,υποσκάπτοντας την Γερμανική ηγεμονία .

Η τρίτη κατεύθυνση είναι η ανάταξη της ρωσικής οικονομίας στα πλαίσια της δημιουργίας της Ευρασιατικής Ένωσης , άλλοτε με την διπλωματία (όπως με την Κίνα) άλλοτε με την επιβολή του ρωσικού οικονομικού επεκτατισμού και ενεργειακού μονοπωλίου σε χώρες όπως Κιργιστάν, και Καζακστάν .

Η Κριμαϊκή κρίση έφερε στο προσκήνιο την Ρωσική προσπάθεια για την κάλυψη του χαμένου εδάφους και αφαίρεσε από τον Πούτιν το στοιχείο του αιφνιδιασμού .

Ο Πούτιν ήλπιζε ότι η Δύση θα συνέχιζε να βυθίζεται στην οικονομική κρίση και τον ευδαιμονισμό της , μειώνοντας τους εξοπλισμούς την ίδια ώρα που στην Ρωσία θα δημιουργούνταν κλίμα αναγέννηση της οικονομίας και της στρατιωτικής μηχανής πάνω σε  υπόβαθρο του εθνικιστικού μεγαλοϊδεατισμού της αναβίωσης της Ρωσίας των  Τσάρων πάντα σε απόλυτη συνάρτηση με την ορθόδοξη πίστη και την εκκλησία. 

Ο ρωσικός λαός ενωμένος με τον συνεκτικό ιστό εθνικισμού-θρησκείας θα στήριζε τον ηγέτη του από κοινού με την οικονομική ολιγαρχία η οποία θα επωφελούνταν από την νόμιμη διαπλοκή της με το κράτος και τις βιομηχανικές παραγγελίες του.

Πως όμως ο Πούτιν από και εδώ και πέρα θα επιτρέψει τον χρόνο να κυλάει ες βάρος του , πως θα επιτρέψει τους υποψιασμένους πλέον Δυτικούς να προετοιμάζονται και αυτοί ;

Πως θα επιτρέψει την πτώση της δημοτικότητας του με την μπροστά στην απροθυμία του να επέμβει στην ανατολική Ουκρανία ;

Πως θα κρατήσει ευχαριστημένη την οικονομική ρωσική ελίτ την στιγμή που είναι ο κύριος αποδέκτης των κυρώσεων ;

Όμως ακόμα και χωρίς την Κριμαϊκή κρίση η οποία έδειξε στην Δύση ότι η Ρωσία προετοιμάζεται αθόρυβα για την διεθνή κυριαρχία, ακόμα και τότε ο εξηντάχρονος Πούτιν δεν θα μπορούσε να περιμένει έως το 2024 για την ολοκλήρωσή του εξοπλιστικού προγράμματος των Ε.Δ., θα έπρεπε να προχωρήσει στην ολοκλήρωσή των σχεδίων του για την Ευρασιατική Ένωση νωρίτερα.

Η 4η θεωρία (Ευρασιατισμός και καθιέρωση της Μόσχας ως τρίτη Ρώμη)  του συμβούλου του Πούτιν καθ. Α. Ντούγκιν απαιτεί ηγέτη ο οποίος έχει χάρισμα και όχι ανδρείκελο.

 Ο Πούτιν δεν γνωρίζουμε εάν θεωρεί τον εαυτό του χαρισματικό , σίγουρα όμως  θεωρεί όλους τους άλλους ανδρείκελα.

 

Ακόμα και όταν το 2012 ο Μεντβέντεφ ήταν πρόεδρος ο Πούτιν ήταν αυτός που ασκούσε την εξουσία από την θέση του πρωθυπουργού και τελικά δεν επέτρεψε κανέναν άλλο να τον διαδεχθεί.

Η Δύση έχει το μειονέκτημα της οικονομικής κρίσης η οποία βυσσοδομεί αμείωτη από το 2008.

 

Η Ρωσική οικονομία περνάει  περίοδο ύφεσης η οποία  σε καμία περίπτωση δεν.  μπορεί χαρακτηρισθεί ως κρίση 

Σημαντικό μειονέκτημα των δυτικών και ειδικά των Ευρωπαίων είναι τα δεκάδες εκατομμύρια μεταναστών από τον τρίτο κόσμο τα οποία πλέουν αποτελούν αποσταθεροποιητικό παράγοντα. 

Μπορεί οι δυτικοί πολιτικοί και στρατηγοί να εξαγγέλλουν σχεδιασμούς και να οργανώνονται ενάντια στην οικονομική και στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας ωστόσο εθελοτυφλούν μπροστά στο γεγονός της κατάληψης των μετόπισθεν τους από αλλοδαπούς η οποίοι όπως έδειξαν στα περυσινά επεισόδια στην Γαλλία ,Σουηδία και Βρετανία δεν έχουν καμία θέληση να συνταχθούν με τους αυτόχθονες για  την εκπλήρωση όποιας εθνικής προσπάθειας εναντίον κάποιου εχθρού.

 

Ο Πούτιν δεν θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια να παρακολουθεί την Δύση να υψώνει σιγά σιγά αναχώματα και αντίμετρα στα σχέδια τα οποία ό ίδιος εμπνεύστηκε. 

Παρόλο την φαινομενική ηρεμία του είναι σίγουρο ότι σύντομα θα μας αιφνιδιάσει.

Το πιθανότερο στην Γεωργία και όχι στην Ουκρανία.
Ενδεχόμενη επέμβαση στην Ουκρανία θα ξεσήκωνε μεγάλο κύμα αντίδρασης τόσο σε διπλωματικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο από την Πολωνία -Ρουμανία -Ουγγαρία, τις Βαλτικές χώρες και Σκανδιναβικές χώρες.

 

Η Ουκρανία είναι πλέον πολύ κοντά στον δυτικό κόσμο

.Η Γεωργία όμως είναι μια χώρα η οποία είναι ακόμα απομονωμένη και απομακρυσμένη από τους δυτικούς συμμάχους της ,μία χώρα η οποία έχει ήδη υποστεί ρωσική εισβολή το 2008 και αποτελεί θέατρο επιχειρήσεων πολύ γνώριμο για τον ρωσικό στρατό.
Η Γεωργία θα μπορούσε να αποτελέσει το μέσο με το οποίο η Ρωσία θα μπορούσε να εκβιάσει την Δύση με μια νέα εισβολή .

Εξάλλου ο έλεγχος της Γεωργίας θα έχει και πολύ πιο απτά θετικά οικονομικά αποτελέσματα για την Ρωσία με την ακύρωση των δυτικών σχεδίων για την ολοκλήρωση του αγωγού ΤΑΡ. 

Ίσως η Ρωσία πριν οποιαδήποτε επέμβαση στην Γεωργία να προσπαθήσει να δημιουργήσει πολιτειακή αναταραχή στην Γεωργία, ανάλογη με την αναταραχή που προκάλεσαν οι δυτικοί στην Ουκρανία του φιλορώσου Γιανουκόβιτς. 

 

Πριν από λίγες μέρες ανακαλύφθηκε γιάφκα με δεκάδες όπλα ευρωπαϊκής προέλευσης σε διαμέρισμα στην Τιφλίδα . Βέβαια η Ρωσία δεν θα εξόπλιζε ποτέ αποσταθεροποιητικές δυνάμεις στην Γεωργία με ρωσικής προέλευσης όπλα.
Η Γεωργία βρίσκεται μεταξύ του κρατιδίου της Αμπχαζίας στο οποίο εδρεύουν 3000 Ρώσοι στρατιώτες και της Αρμενίας όπου εδρεύει ολόκληρη Ρωσική μεραρχία με αεροπορικές και πυραυλικές δυνάμεις. 

Ο στρατός της Γεωργίας είναι προσανατολισμένος στην συμμετοχή του στο Ιράκ και Αφγανιστάν προς τέρψη και ικανοποίηση των δυτικών συμμάχων και δήθεν προστατών της χώρας και δεν μπορεί να αντισταθεί σε ενδεχόμενη κάθοδο ρωσικών τεθωρακισμένων μεραρχιών.
 Σε κάθε περίπτωση ο Πούτιν δεν θα παραμείνει αμέτοχος μπροστά στην δυτική αφύπνιση εναντίον του και θα προσπαθήσει να ανακτήσει το χαμένο στοιχείο του αιφνιδιασμού .

ΠΗΓΗ http://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/05/blog-post_28.html