Ελλάδα, η πρώτη αποικία της Κίνας;

Στην ηλεκτρονική σελίδα του Radio Netherlands Worldwide (Ολλανδία) δημοσιεύεται άρθρο του δημοσιογράφου Johan Huizinga με τίτλο:

«Ελλάδα: η πρώτη αποικία της Κίνας;» και υπότιτλο:

«Είναι η Ευρώπη το επόμενο πεδίο για την κινεζική αποικιοκρατία; Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει, στην Ελλάδα. Αντίθετα, σύμφωνα με αναλυτές, πρόκειται για διόγκωση του ζητήματος- αν και η Ευρώπη θα πρέπει να παραμείνει σε επαγρύπνηση.». 

 

Στην ανάλυση αυτή, αναφέρονται, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Η Κίνα πραγματοποιεί τεράστιες επενδύσεις στα ελληνικά λιμάνια και τους σιδηρόδρομους, ενώ θέλει ακόμα και να αγοράσει ελληνικά κρατικά ομόλογα.

Κινέζοι επενδυτές έχουν καταλάβει το λιμάνι του Πειραιά, ενώ τα ελληνικά ναυπηγεία χάνουν ολοένα και περισσότερους πελάτες. Η Κίνα θέλει να μεταφέρει τα προϊόντα της μέσω δικού της διαμετακομιστικού λιμανιού.

Μετά την Αφρική, είναι η Ευρώπη το νέο πεδίο της κινεζικής ‘αποικιοκρατίας’;

Για τους περισσότερους αναλυτές, αυτό είναι υπερβολή. Στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική, οι Κινέζοι προσπαθούν να εξασφαλίσουν την παροχή πρώτων υλών, λέει ο Roel Spee, ανώτερος σύμβουλος της IBM Global Business Services: ‘Αλλά, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα διαφορετικά για την Ευρώπη.

Οι επενδυτές έρχονται στην Ευρώπη επειδή, απλώς, θέλουν ένα μερίδιο της αγοράς. Ξεκινούν με μικρά γραφεία. Αλλά, τις δεκαετίες του ‘70 και του ’80 είδαμε και μικρές ιαπωνικές εταιρίες να αναπτύσσονται και να γίνονται πραγματικά πολύ μεγάλες. Από αυτή την άποψη, είναι οπωσδήποτε πολύτιμοι για την ευρωπαϊκή οικονομία’. Ο κ. Spee αναφέρεται σε εκείνο το είδος των μονοπρόσωπων επιχειρήσεων που σταδιακά συγχωνεύονται, δημιουργούν κέντρα διανομής και τελικά στρέφουν την παραγωγή τους στην Ολλανδία.

Μια άλλη σοβαρή ανησυχία είναι ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να γίνει ιδιαίτερα εξαρτημένη από την Κίνα, αν το Πεκίνο πραγματοποιήσει μεγάλες επενδύσεις στα κρατικά χρέη των ευρωπαϊκών χωρών. Ο Jules Theeuwes, καθηγητής οικονομολογίας στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ πιστεύει ότι ο κίνδυνος είναι υπερεκτιμημένος. Θεωρεί ότι οι κινεζικές επενδύσεις αποτελούν περισσότερο ένδειξη εμπιστοσύνης στην ελληνική και στις ευρωπαϊκές οικονομίες. Επιπλέον, η Κίνα χρειάζεται να διασπείρει τις επενδύσεις της και δεν πρόκειται ποτέ να αγοράσει το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού ή του ευρωπαϊκού χρέους. Ο κ. Theewes πιστεύει ότι δε θα ήταν λογικό για την Κίνα να χρησιμοποιήσει τα κρατικά ομόλογα, ως μοχλό πίεσης σε κάποια ενδεχόμενη εμπορική διαφωνία: ‘Σύμφωνα με το πιο αρνητικό σενάριο, αν προέκυπτε κάποια διαφωνία, οι Κινέζοι θα μπορούσαν να θυμώσουν και να πουλήσουν όλα τα κρατικά ομόλογα μονομιάς. Αλλά τότε, θα είχαν και οι ίδιοι τεράστιες απώλειες, διότι η αξία των ομολόγων θα έπεφτε.’

Μπορούν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη να αντισταθούν στην Κίνα; Ο κ. Theewes πιστεύει ότι μπορούν- όσο παραμένουν οι μεγαλύτεροι καταναλωτές των κινεζικών προϊόντων, μπορούν να απειλήσουν με την εισαγωγή υψηλών δασμών στα κινεζικά προϊόντα. Αλλά, αυτή τη στιγμή, το εμπόριο με την Κίνα είναι πολύ σημαντικό για την οικονομική ανάκαμψη τους.

Επομένως, θα ήταν σοφό να είναι κανείς επιφυλακτικός με τις κινεζικές κρατικές επενδύσεις. Αλλά, για όσο διάστημα η Ευρώπη έχει ανάγκη από ρευστό, δεν έχει και πολλές επιλογές. Η Ολλανδία δε χρειάζεται να ανησυχεί ιδιαίτερα. Τα περίπου 1,6 δισ. ευρώ των κινεζικών επενδύσεων της περασμένης χρονιάς αποτελούν μόνο ένα μικρό ποσοστό από τα 452 δισ. ευρώ ξένων επενδύσεων στη χώρα. Και οι αποβάθρες του Ρότερνταμ επεκτείνονται τώρα, αλλά, σε αντίθεση με τον Πειραιά, εδώ δε θα δει κανείς κινέζους επενδυτές.»

ΠΗΓΗ