Την Κυριακή, 16 Ιανουαρίου 2011, στις 11.30 π. μ. και στο Νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου, η οικογένεια, οι συνάδελφοι, οι φίλοι και οι συναγωνιστές του θα συναντηθούμε για να τιμήσουμε την μνήμη του.
Η ζωή και η δράση του
Ο Γιάννης Βούλτεψης, ο «Συναγωνιστής Ακέλας», γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1923. Κατά τον πόλεμο του 1940-1941, περιελήφθη στην πολιτική επιστράτευση σε αντικατάσταση στρατευθέντων υπαλλήλων του Δημοσίου.
Επί ιταλικής Κατοχής πήρε μέρος στο Μαθητικό Κίνημα κατά της Προσαρτήσεως των Επτανήσων και τον Ιούλιο του 1943 διαπεραιώθηκε στην Δυτική Στερεά, όπου κατατάχθηκε στον ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο «Ακέλας». Την άνοιξη του 1944 φοίτησε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών και ονομάστηκε Ανθυπολοχαγός.
Πήρε μέρος σε μάχες εναντίον των γερμανικών στρατευμάτων Κατοχής, τραυματίσθηκε και προτάθηκε για το Αριστείον Απελευθερωτικού Αγώνος και για προαγωγή στον βαθμό του υπολοχαγού επ’ ανδραγαθία.
Τον Ιούλιο του 1944 έλαβε μέρος και διακρίθηκε στη Μάχη της Αμφιλοχίας την πιο αιματηρή, αλλά και νικηφόρα μάχη του ΕΛΑΣ κατά των Γερμανών, την μάχη που έγινε πηγή έμπνευσης για το γνωστό αντάρτικο τραγούδι «Αντάριασε ο Καρβασαράς».
Μετά την Βάρκιζα, συνελήφθη στο Αργοστόλι με διαταγή των Άγγλων και παρέμεινε κρατούμενος χωρίς δίκη ως τον Αύγουστο του 1945. Συνελήφθη και πάλι το 1946 ως διευθυντής της εφημερίδας του ΕΑΜ «Ελεύθερη Κεφαλονιά» και καταδικάστηκε για «αδικήματα Τύπου» σε φυλάκιση πέντε ετών και τριετή εκτόπιση.
Απολύθηκε στις 29 Μαΐου 1952 με βάση ένα νόμο που «ευεργετούσε» τον Τύπο και προσήλθε στον Στρατό ως «νεοσύλλεκτος». Τον έστειλαν στην απομόνωση της Μακρονήσου, όπου «υπηρέτησε» ως «λοιπός οπλίτης» (χωρίς όπλο, αλλά με τις δέουσες νυχτερινές ασκήσεις).
Συντάκτης της «Αυγής» από τον Μάρτιο του 1953, τον Ιούνιο του 1965 βραβεύθηκε σε γενικό δημοσιογραφικό διαγωνισμό «για την πληρέστατη κάλυψη της Υποθέσεως Λαμπράκη από αστυνομικής πλευράς και για την οξυδερκή ανάλυση του σχετικού με το έγκλημα ανακριτικού έργου».
Σε όλη την διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας έζησε στη Ρώμη και ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα υπέρ μιας πανεθνικής ενότητας για την έγκαιρη αποκατάσταση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος.
Μετά την κατάρρευση της δικτατορίας έγραψε στα περιοδικά «Επίκαιρα» και «Αντί» και εργάσθηκε στις ημερήσιες εφημερίδες «Ελληνικόν Μέλλον», «Απογευματινή», «Ελεύθερος Τύπος», «Μεσημβρινή» και «Athens News»
Από το 1984 ως το 1993 διετέλεσε Διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας.
Διετέλεσε επί πολλές θητείες Πρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ
Έχει τιμηθεί με το Μετάλλιο Εθνικής Αντίστασης 1941-1945 για την συμμετοχή του στην Αντίσταση του Ελληνικού Λαού κατά των στρατευμάτων Κατοχής, καθώς και με το Βραβείο Λίτινα του Ιδρύματος Μπότση.
Έγραψε τα βιβλία: «Υπόθεση Μανώλη Γλέζου» (1960), «Η Μεγάλη Πορεία» (1961), «Υπόθεση Λαμπράκη» (1966), «Ο Ανατολικός Άνεμος» (Φεβρουάριος 1967), «Η Καταγωγή και ο Θάνατος της Συνωμοσίας» (1976), «Συναγωνιστής Ακέλας» (1983), «Η άγνωστη τραγωδία του Αλέκου Παναγούλη» (1984), «Η αποκάλυψη του φασισμού» (1984), «Η πολιτική διαθήκη του Γεωργίου Παπανδρέου και η αντίσταση του Ανδρέα» (1985), «Πρόκληση» (1986), «Δέκα σκληρά χρόνια στη Νέα Δημοκρατία» (2004).
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου