Μέχρι σήμερα ο τακτικές δημιουργίας έντασης και εντυπώσεων, από την πλευρά της Τουρκίας έχουν χαρακτηριστεί ως δεδομένες και σε πλείστες όσες των περιπτώσεων αναμενόμενες. Είναι πάγια τακτική της Άγκυρας να «δομεί» κλίμα υπέρ της, όποτε θέλει να προχωρήσει στις επιδιώξεις και τους σκοπούς της. Το «όπλο» που μεταχειρίζεται προς την κατεύθυνση της ικανοποίησης αυτού του «φαινομένου», είναι οι προβοκάτσιες που πραγματοποιούνται με την βοήθεια ανθρώπων των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.
Σήμερα, που η γείτονα χώρα βρίσκεται σε μία «φάση βρασμού», με τον Ταγίπ Ερντογάν να έχει βάλει στο στόχαστρό του τους στρατηγούς και την Εργκένεκον, θα έπρεπε να αναλογιστούμε την σοβαρή πιθανότητα δημιουργίας μίας προβοκάτσιας (είτε στη Ρόδο είτε στην Θράκη).
Δεν θα είναι ούτε η πρώτη, αλλά ούτε η και η τελευταία φορά που η Τουρκία θα «επιχειρήσει» εντός της Ελλάδας μία ενέργεια που θα την «βολέψει».
Και το μόνο σίγουρο είναι πως μία ισχυρή προβοκατόρικη ενέργεια (κυρίως στη Θράκη), βολεύει τόσο τους στρατηγούς, όσο και τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, αφού και οι δύο πλευρές θέλουν να κάνουν επίδειξη ισχύος και ταυτόχρονα να εκτονώσουν την μεταξύ τους ένταση (η οποία δεν προβλέπεται να τερματιστεί με τις τουρκικές βουλευτικές εκλογές που πρόκειται να γίνουν τον Ιούνιο).
Η μεγαλύτερη τουρκική προβοκάτσια στην Ελλάδα έγινε πριν το πογκρόμ του 1955 στην Κωνσταντινούπολη, όταν πράκτορας των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (μουσουλμάνος από την Ελληνική Θράκη) είχε τοποθετήσει βομβιστικό μηχανισμό στο «σπίτι του Κεμάλ» στην Θεσσαλονίκη.
Αποτέλεσμα αυτής της προβοκάτσιας ήταν μία νύχτα βίας κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, με ανυπολόγιστες καταστροφές Ελληνικών περιουσιών, βιασμούς, ξυλοδαρμούς και άλλα χαρακτηριστικά της κλασσικής τουρκικής συμπεριφοράς.
Ακολούθησε ο διωγμός Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να επιτευχθεί ο κύριος στόχος που ήταν η υφαρπαγή Ελληνικών περιουσιών και η μείωση του Ελληνικού πληθυσμού που κρατούσε μεγάλο (αν όχι τεράστιο) μέρος της οικονομίας της Πόλης.
Από τότε ακολούθησαν πολλές άλλες προβοκάτσιες με την σιωπηρή ανοχή της Ελληνικής πλευράς, η οποία αυστηρά καθοδηγούμενη και σαφέστατα εντελλόμενη από τις ΗΠΑ, κρατούσε χαμηλούς (έως μηδενικούς) τόνους στην τουρκική προκλητικότητα.
Τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Τουρκία (βλ. βάσεις) ήταν σαφέστατα ισχυρότερα από ότι στην Ελλάδα, της οποίας οι πολιτικοί ήταν εξάλλου πολύ πρόθυμοι στο να πραγματοποιούν τις «επιθυμίες» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Τελευταία, οι προβοκάτσιες που πραγματοποιούνται είναι χαμηλού επιπέδου, γίνονται σε μουσουλμανικά τεμένη και σκοπεύουν περισσότερο στην εκμετάλλευση του θρησκευτικού συναισθήματος των μουσουλμάνων της Θράκης και στην συσπείρωσή τους γύρω από την «προστάτιδα» του Ισλάμ, Τουρκία.
Ήδη έχουν δει το φως της δημοσιότητας περίεργες επιθέσεις σε μουσουλμανικά νεκροταφεία, στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, και σε τζαμί. Σε όλα αυτά να προσθέσουμε τις συνεχείς αμφισβητήσεις, παραβάσεις και παραβιάσεις στο Αιγαίο, το casus belli και τις έρευνες για πετρέλαιο εκ μέρους των Τούρκων.
Να αναμένουμε λοιπόν την εκδήλωση ενός θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο, το οποίο εύκολα μπορούν να στήσουν οι Τούρκοι στρατηγοί, οι οποίοι μετά το πρόσφατο δημοψήφισμα στην Τουρκία βλέπουν την επιρροή τους στα τεκταινόμενα της Τουρκίας να μειώνεται, με ταυτόχρονες προβοκάτσιες σε μουσουλμανικές περιοχές;
Για τους λόγους που ήδη αναφέρθηκαν, αλλά και σε μία Βαλκανική που δείχνει σαφείς τάσεις «θέρμανσης» του ισλαμισμού (αλλά και του εξτρεμισμού) και με μία επίσημη γραμμή της νέο-οθωμανικής πολιτικής Νταβούτογλου, οι ημέρες που πρόκειται να διανύσουμε είναι κάτι περισσότερο από πονηρές και δυστυχώς πλησιάζουν πολύ στο να μετατραπούν σε… λίαν επικίνδυνες.
Η άποψη του βουλευτή Ιωάννη Κοραντή
Για την πιθανότητα μίας προβοκάτσιας στην ευαίσθητη χρονική περίοδο που ζούμε, και ειδικά για την εκτέλεση ενός τέτοιου εγχειρήματος στην περιοχή της Θράκης, επικοινωνήσαμε και ρωτήσαμε τον βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Ιωάννη Κοραντή, ειδικό σε θέματα ασφάλειας (λόγω και της εμπειρίας του σαν διπλωμάτης, αλλά και σαν διοικητής της ΕΥΠ).
«Το θέμα είναι πολύπλευρο και θέλει προσοχή.
Εξ αρχής να διευκρινίσω ότι δεν αποκλείω τουρκική προβοκάτσια, γενικά στον ελληνικό χώρο, είτε στον χερσαίο, είτε στον θαλάσσιο ή ακόμη και στον εναέριο, ενώ νομίζω ότι πρέπει να προσεχθεί ειδικότερα η Θράκη.
Αρχικά, θα πρέπει να ερευνηθεί εάν σήμερα ο Τούρκος Πρόξενος υποχρεούται να κινείται μόνο στην Εθνική οδό ή την Εγνατία και υπό ποιές προϋποθέσεις (προηγούμενη άδεια του ΥΠΕΞ ή απλή ενημέρωση του "για λόγους ασφαλείας") Παλαιότερα ίσχυαν σφιχτές προϋποθέσεις, έχω όμως την αίσθηση ότι αυτές είτε έχουν ρητά αρθεί είτε έχουν περιπέσει -κακώς έστω- σε αχρησία.
Και αυτό αποτελεί ένα θέμα διερεύνησης, αφού οι ενέργειες των αρμόδιων υπουργείων για το συγκεκριμένο θέμα κινούνται μέσα σε ομίχλη»…
Πώς μπορεί, άραγε, η Άγκυρα να αναβαθμίσει τις επιχειρήσεις προβοκάτσιας (αγαπημένες επιχειρήσεις της ΜΙΤ);
Τι μπορεί να γίνει και να προκαλέσει σάλο, δημιουργώντας πρόβλημα στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, τοποθετώντας την Ελλάδα σε δυσμενή θέση;
Ποιού επιπέδου προβοκάτσια μπορεί να δείχνει την Ελλάδα ως μία χώρα επιτιθέμενη κατά της «ειρηνικής» Τουρκίας;
Αν και οι Ελληνικές υπηρεσίες (παρά τις μεγάλες ελλείψεις που υπάρχουν σε ανθρώπινο δυναμικό ελέω Παυλόπουλου και Χρυσοχοΐδη) έχουν «κλείσει» κάθε πιθανότητα για μία τέτοιου είδους προβοκάτσια, εμείς εντοπίζουμε ένα «κενό», το οποίο δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί σε καμία περίπτωση εάν η Άγκυρα αποφασίσει να πολώσει σε υψηλότατο επίπεδο την σχέση της με την Αθήνα.
Σαρνίτς: Ο απόλυτος στόχος μίας προβοκάτσιας από τη ΜΙΤ
Δεδομένης της «τάσης» του τούρκου προξένου στην Κομοτηνή, του κυρίου Σαρνίτς, να κυκλοφορεί σε ολόκληρη τη Θράκη χωρίς να τηρεί το πρωτόκολλο ασφαλείας (που ορίζει σαφέστατα ότι πρέπει να κινείται ΜΟΝΟ σε εθνικές οδούς και στην Εγνατία Οδό), θεωρούμε πως αυτή ακριβώς η παραβατική τάση του εν λόγω προξένου μπορεί να καταστεί αφορμή δημιουργίας ισχυρής προβοκάτσιας.
Με μία πρώτη ματιά διαπιστώνεται πως τα συνοδευτικά οχήματα του τουρκικού προξενείου, αλλά και των Ελληνικών υπηρεσιών ασφαλείας, εξασφαλίζουν την αποφυγή ακόμη και τροχαίου ατυχήματος κατά τις μετακινήσεις του κυρίου Σαρνίτς.
Όμως, τι θα συμβεί εάν ο τούρκος πρόξενος πυροβοληθεί από κάποιο άνδρα της προσωπικής του ασφάλειας ή από έναν παρακείμενο μουσουλμάνο (π.χ. ελεύθερο σκοπευτή) που θα βρίσκεται σε κάποια περιοχή επίσκεψης του τούρκου προξένου;
Μπορεί κανείς να αντιληφθεί το μέγεθος του κινδύνου μίας τέτοιας προβοκάτσιας, την οποία ούτε ο ίδιος ο Σαρνίτς μπορεί να αρνηθεί, αφού και ο ίδιος προέρχεται από τις τάξεις των μυστικών υπηρεσιών (ΜΙΤ) της Τουρκίας;
Τι συνέπειες μπορούν να υπάρξουν για την Ελλάδα;
Τι θα συμβεί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, επίθεσης κατά του τούρκου προξένου;
Ποιός θα κατηγορηθεί; Μήπως κάποιος χριστιανός κάτοικος της περιοχής όπου θα εκτελεσθεί η προβοκάτσια; Κάποιος που θα συγκεντρώνει τα «ικανά στοιχεία» φιλελληνισμού, που θα τον τοποθετήσουν στην θέση του «εκτελεστή»;
Μήπως κάποιοι θα προτιμήσουν να κλείσουν τα μάτια απέναντι στις προσωπικές τους ευθύνες και θα ψάξουν για εξιλαστήρια θύματα, αντί να αντιμετωπίσουν την τάση των μυστικών τουρκικών υπηρεσιών να δημιουργούν προβλήματα (ιδιαίτερα στις γείτονες με την Τουρκία χώρες);
Γιατί συνεχίζει η Ελληνική κυβέρνηση να επιτρέπει στον κύριο Σαρνίτς να κυκλοφορεί σε περιοχές που δεν του επιτρέπεται;
Γιατί αφήνεται η χώρα μας στο έλεος μίας τέτοιας πιθανής προβοκάτσιας;
Τι μπορεί να προκαλέσει το ίδιο το γεγονός σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο στον χώρο του Αιγαίου;
Μπορεί μία τέτοιου επιπέδου ενέργεια να προκαλέσει θερμό επεισόδιο μεταξύ των δύο χωρών;
Μπορεί, τέλος, να απαντήσει κανείς στο ερώτημα: Γιατί πρέπει να εκτίθεται –τελείως αδικαιολόγητα- η χώρα μας, στις πιθανές ορέξεις δημιουργίας – εκτέλεσης μίας ύψιστου επιπέδου προβοκάτσιας εις βάρος της Ελλάδας;
Περιμένουμε από βουλευτές -που ευαισθητοποιούνται σε θέματα μείζονος εθνικού ενδιαφέροντος- να ρωτήσουν τους αρμόδιους υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης, τι προτίθεται η κυβέρνηση να πράξει ώστε να μηδενίσει την πιθανότητα δημιουργίας ισχυρότατου διπλωματικού επεισοδίου, το οποίο θα προσφέρει την δυνατότητα ισχυρής διπλωματικής και πολιτικο-στρατιωτικής εκμετάλλευσης στην Άγκυρα.
Κωνσταντίνος Μιχαήλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου