Ανέκαθεν ήταν πληθωρικός.
Τόσο στην εμφάνιση, όσο και στις δηλώσεις του.
Στις καλές εποχές μάλιστα, ήταν και διασκεδαστικά απολαυστικός.
Θυμάμαι κάποτε, που είχε (ηρωικά) χαρακτηρίσει τη Γερμανία ως γίγαντα με πήλινα πόδια, και μετά βέβαια έτρεχε να ανασκευάσει.
Αργότερα πάλι, τότε που η Ελλάδα κόντεψε να πάει σε πόλεμο με αφορμή τα Ίμια, τον έψαχναν μεσάνυχτα (ως αρμόδιο υπουργό) για να συμμετάσχει στην έκτακτη σύσκεψη του ΚΥΣΕΑ, κι αυτός έδινε συνέντευξη στον φίλο του Νίκο Χατζηνικολάου στο ΜΕΓΚΑ!
Και που πήγε δηλαδή στη σύσκεψη, δεν πρόσφερε και τίποτα. Αν πιστέψουμε τον τότε ΑΓΕΕΘΑ ναύαρχο Λυμπέρη, το μόνο που έκανε ήταν να προτείνει να πουν στο λαό, ότι την σημαία δεν την πήρανε οι Τούρκοι, αλλά ξεβράστηκε από το κύμα…
Λίγο αργότερα τα έκανε μούσκεμα με την υπόθεση Οτσαλάν, κατηγορώντας μεταξύ άλλων τον υφυπουργό του (ΓΑΠ), ότι μιλάει με τους συνεργάτες του μόνο εις την αγγλικήν!
Εκείνη την εποχή, αν θυμάμαι καλά, είχε δημοσιευτεί στα ΜΜΕ, ότι χαστούκισε και κάποια, όχι ιδιαίτερα εύστροφη, υπάλληλο του υπουργείου του.
Μια άλλη φορά, λέγεται ότι ρώτησε θυμωμένος την Μέρκελ, αν την πήδηξε ποτέ χοντρός!
Πιο πρόσφατα, και μόλις άρχισε να επιβάλλεται η σκληρή Πασοκική λιτότητα επί δικαίων και αδίκων, τι πήγε και είπε;
Ότι, ούτε λίγο ούτε πολύ, καλά να πάθουμε διότι στο κάτω κάτω μαζί τα φάγαμε!!!
Τελευταία, παρέδωσε και μάθημα ιστορικής ανεπάρκειας από το βήμα της βουλής, ισχυριζόμενος ότι η δημοκρατία αποκαταστάθηκε, όχι το 1974 όπως νομίζουμε, αλλά το 1981, με την εκλογή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
(Τότε γιατί άραγε γιορτάζουμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας κάθε Ιούλιο; Τι λέει ο πρόεδρος της χώρας; Ήταν ή όχι το ΚΚΕ νόμιμο κόμμα στη περίοδο 1974-81;).
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά (και πολλά άλλα που δεν θυμάμαι), ήρθε και απείλησε, ότι αν δεν ψηφιστεί το ανάλγητο μεσοπρόθεσμο, θα δούμε τα άρματα μάχης στους δρόμους! Κρυφοί και ανομολόγητοι πόθοι μήπως;
Κάποιου είδους πολιτική φετιχιστική διαστροφή; Τα γονίδια του παππού του βγήκαν στην επιφάνεια;
Ποιος ξέρει; (Το ερώτημα για το που θα βρεθούν τα καύσιμα για να κατέβουν τα άρματα από τα σύνορα, παραμένει αναπάντητο).
Το ζήτημα είναι ότι παρόλες τις εμπρηστικές του δηλώσεις, παρόλο τον επικίνδυνο τζερτζελέ που κατά καιρούς δημιουργεί, ο κος Πάγκαλος όχι μόνο επιβιώνει πολιτικά, αλλά παραμένει πάντα στον πολιτικό αφρό, είτε ως υπουργός είτε ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Γιατί άραγε; Ποιο είναι το μυστικό του;
Με τι τους κρατάει;
Η περίπτωση του μου θυμίζει έντονα τον έτερο διάσημο «μπουρλοτιέρη» μεγαλοπασόκο, που όλα τα έσφαζε και όλα τα μαχαίρωνε. Τον αλησμόνητο sui generis Ευάγγελο Γιαννόπουλο. Και εκείνος τα ίδια έκανε, αλλά η απάντηση στο γιατί τον κρατάνε ήταν απλή και γνωστή. Διότι αν τον έκαναν στην άκρη, ποιος τον άκουγε;
Ήταν ικανός να μιλάει καταγγέλλοντας τους πάντες και τα πάντα μέχρι το πρωί, στολίζοντάς τους με επίθετα περιωπής (τενεκέδες ξεγάνωτους, κλπ). Συνεπώς, τους ήταν πιο χρήσιμος (και ακίνδυνος) ως υπουργός, παρά ως δυσαρεστημένος ελεύθερος σκοπευτής.
Με τον Πάγκαλο όμως, αυτόν τον μεταμοντέρνο Γιαννόπουλο, τι ακριβώς παίζει;
Θα μου λύσει κανείς την απορία;
Strange Attractor
antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου