Ο Βενιζέλος, γνωρίζοντας καλά ως νομικός ότι την υπογραφή μας – κι όχι μόνο – προσέχουμε πολύ πού τη βάζουμε, δεν φαίνεται διατεθειμένος να βάλει «τζίφρα» οριστικής συμφωνίας για την παραλαβή των υποβρυχίων τύπου Παπανικολής, η οποία αποτελεί ουσιαστική προϋπόθεση για τη μεταβίβαση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά από τους Γερμανούς στην Άμπου Ντάμπι Μαρ.
Γι’ αυτό στο Άμπου Ντάμπι οι Γερμανοί είχαν στήσει... καρτέρι στον υπουργό. Ο διευθύνων σύμβουλος της Thyssen Χανς Αζποντίεν ταξίδεψε κι αυτός στο Άμπου Ντάμπι, προκειμένου να διερευνήσει το κλίμα για την πιθανή οριστική συμφωνία. Σίγουρα ο Γερμανός δεν το βρήκε... εύκρατο. Ειδικά μετά τις γερμανικές τρέλες να πληρώσει το ελληνικό Δημόσιο τα 400 εκατομμύρια του προστίμου της Ε.Ε. για παράνομες χρηματοδοτήσεις των ναυπηγείων.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος δεν συμμετείχε στην πρώτη «αποστολή σωτηρίας» των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στο Άμπου Ντάμπι πριν από μερικούς μήνες. Παμπούκης, Κατσέλη και Νίκος Παπανδρέου είχαν πάει στις 20 Φεβρουαρίου με κυβερνητικό αεροσκάφος στο Άμπου Ντάμπι για το «προξενιό» με τον Λιβανέζο Ισκαντάρ Σάφα που ελέγχει την Άμπου Ντάμπι Μαρ. Το «προξενιό» λέγεται ότι έκανε ο γνωστός από το παρελθόν Τζορτζ Χάλακ, ο οποίος ειδικεύεται σε τέτοιου είδους επιχειρηματικές «προσεγγίσεις».
Επιφυλακτικός
Ο «Μπένι» από την πρώτη στιγμή ήταν επιφυλακτικός κι αυτό δεν οφειλόταν μόνο στην... «τσαντίλα» του επειδή ενημερώθηκε για το ταξίδι των τριών από τους αεροπόρους του που διέθεσαν το κυβερνητικό αεροσκάφος για την πτήση προς Άμπου Ντάμπι. Έχοντας μελετήσει την υπόθεση των ναυπηγείων γνώριζε ως νομικός ότι τα πράγματα ήταν αρκετά περίπλοκα για να αρκεί ένας αγοραστής να δώσει λύση στο πρόβλημα των ναυπηγείων.
Πρώτα απ’ όλα τα ναυπηγεία ήταν άμεσα συνδεδεμένα με τα υποβρύχια τύπου Παπανικολής, τα οποία ως γνωστόν έχουν ένα κάρο τεχνικά προβλήματα, με πρώτο και καλύτερο την περιβόητη πλέον κλίσησυντομότερο δυνατόν τη λύση της μεταβίβασης των ναυπηγείων από τους Γερμανούς στην Άμπου Ντάμπι Μαρ. των 45 μοιρών. Παρ’ όλα αυτά, μετά το ταξίδι και τις επαφές στο Άμπου Ντάμπι, ήταν σαφές ότι η κυβέρνηση ήθελε να δρομολογήσει το
Οι διαπραγματεύσεις στο Πεντάγωνο ήταν πολύωρες και εντατικές, με τους Γερμανούς να απαιτούν να εξαιρεθεί από τις συζητήσεις ο γενικός διευθυντής Εξοπλισμών Β. Βασιλάκος, με τον οποίο οι σχέσεις τους ήταν – και είναι – τεταμένες. Παρ’ όλα αυτά ο Βενιζέλος χρησιμοποίησε ως σύμβουλο στις διαπραγματεύσεις και τον Βασιλάκο και τελικά συντάχθηκε το framework agreement, το «πλαίσιο συμφωνίας», για την παραλαβή των υποβρυχίων, στις 18 Μαρτίου 2010. Το πλαίσιο προέβλεπε:
● Την παραλαβή του Παπανικολή, ο οποίος, αφού παραληφθεί από το Π.Ν., θα βγει για πώληση με ελάχιστη τιμή 300 εκατ. ευρώ. Το είχαμε πληρώσει πάνω από 450!
● Την ολοκλήρωση και παραλαβή των υπολοίπων τριών υποβρυχίων του ιδίου τύπου. Εννοείται ότι θα πρέπει να γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις, ώστε να... μην γέρνουν.
● Τον τερματισμό του εκσυγχρονισμού τριών παλαιών υποβρυχίων του στόλου μας και τη ναυπήγηση δύο νέων υποβρυχίων όπως ο Παπανικολής.
Με προσθέσεις κι αφαιρέσεις ο Βενιζέλος έβγαζε ότι θα πρέπει να πληρώσουμε ένα δισ. ακόμη για να πάρουμε τα δύο νέα υποβρύχια.
Άσχημα νέα
Τα πραγματικά άσχημα νέα απ’ αυτό το πλαίσιο συμφωνίας ήταν ότι η ελληνική πλευρά δήλωνε παραίτηση από τις ρήτρες που κανονικά οι Γερμανοί θα έπρεπε να πληρώσουν. Μην ξεχνάμε ότι το πρώτο υποβρύχιο έπρεπε να είχε παραδοθεί στο ελληνικό Π.Ν. το φθινόπωρο του 2006. Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια και υποβρύχιο δεν έχουμε δει. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι οι Γερμανοί θα έπρεπε να μας «σκάσουν» περίπου 100 εκατ. ευρώ σε ρήτρες, από τις οποίες, με βάση το «πλαίσιο συμφωνίας», παραιτούμαστε!
Επίσης κανείς δεν κατάλαβε πώς μέσα σ’ αυτή την τεράστια οικονομική κρίση συμφωνούμε να δώσουμε ένα ακόμη δισ. για να πάρουμε δύο καινούργια υποβρύχια. Μας περισσεύουν;
Ο υπουργός Άμυνας γνώριζε τα «αδύνατα» σημεία της «προσυμφωνίας», γι’ αυτό και στην υποεπιτροπή Άμυνας της Βουλής ζήτησε ξεκάθαρα διακομματική συναίνεση για να προχωρήσει την οριστική συμφωνία. Συναίνεση όμως δεν υπάρχει και ο «Μπένι» δεν φέρεται διατεθειμένος να δώσει πράσινο φως σε μία συμφωνία η οποία μπορεί να αμφισβητηθεί κυρίως πολιτικά αλλά και νομικά, ειδικά αυτή την περίοδο που όλες οι πτέρυγες της Βουλής το ’χουν ρίξει στην... κάθαρση.
Από την άλλη υπάρχουν επείγοντα προβλήματα, στα οποία θα πρέπει να βρεθούν άμεσες λύσεις. Το πρώτο και κυριότερο είναι οι 1.300 εργαζόμενοι των ναυπηγείων, οι οποίοι πλέον ζουν θρίλερ διαρκείας. Χρήματα για να πληρωθούν στο τέλος του μήνα δεν υπάρχουν πλέον και οι ελπίδες που είχαν ότι η αλλαγή ιδιοκτησίας θα γινόταν σύντομα αποδεικνύονται μάλλον φρούδες.
Το δεύτερο είναι πόσο θα περιμένουν ο Ισκαντάρ Σάφα και η Άμπου Ντάμπι Μαρ ώστε να επιλυθούν τα ελληνογερμανικά προβλήματα. Με δεδομένο ότι δεν υπάρχει άλλος ενδιαφερόμενος να αγοράσει τα ναυπηγεία, η μοναδική άλλη πιθανότητα είναι το λουκέτο!
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου