Ο διεθνής Οικονομικός Έλεγχος δεν ήταν μονόδρομος

 του Ευγένιου Ανδρικόπουλου
 Με εγκαλείτε συνεχώς υπό την κατηγορία ότι αποφεύγω να πάρω ξεκάθαρη θέση.. 
Ότι ασκώ φιλολογική κριτική με την αλαζονεία του εκ του ασφαλούς καταθέτοντος μάρτυρα. 
«Δεν έχω την ευθύνη άρα δεν θα υποστώ και τις συνέπειες μιας επιπόλαιης πρότασής μου» είναι συχνά η επωδός σας. Δεν είναι όμως έτσι.

Οι προσεκτικοί αναγνώστες μου έχουν ήδη εισπράξει την άποψή μου ως πλάγιο ήχο από τα κείμενά μου. Τώρα γιατί πλάγιες και όχι ευθείες βολές προς τον στόχο που αφορά στην έγερση όλων όσων ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί την έκταση της καταστροφής, είναι απλώς θέμα χαρακτήρα και παιδείας.
 
Θεωρώ ότι πρώτον μειώνει το δημοκρατικό μου ήθος και δεύτερον υποτιμά την αντιληπτική σας ικανότητα, η εκ μέρους μου περιφορά της άποψής μου υπό την μορφή μιας παπικά αλάθητης πολιτικής θέσης. 
Προβληματισμό καταθέτω όμως δίχως να κρύβομαι πίσω από τις λέξεις. Επιχειρώ να αναδείξω το πολιτικό νόημα των λέξεων και όχι της ύπαρξής μου ως πολιτικού όντος. 

Αλλά αφού το απαιτείτε γενηθήτω το θέλημά σας: Ευθέως λοιπόν.
  Μια και μόνη λύση υπάρχει για την δυνατότητα αναστροφής της προς το πουθενά σισσυφικής κωπηλασίας που μας επεβλήθη τη κυβερνητική γονυκλισία από το σφαγείο του ΔΝΤ. Μια και είναι αυτή που προτείνεται από την πρωτοβουλία εν γένει προοδευτικών (ανεξαρτήτως της προσωπικής πολιτικής διαδρομής ενός εκάστου εξ αυτών) πανεπιστημιακών και επιστημόνων. (κατά βάση οικονομολόγων).
 
  Θα έχετε όλοι αντιληφθεί ότι με αφορμή την εσκεμμένη-ως αποτέλεσμα μιας οικονομικής ραδιουργίας-πιστωτική δυστοκία των τραπεζών προς τον φθηνό δανεισμό του Ελληνικού δημοσίου, δέχθηκαν οι εργαζόμενοι ένα πρωτοφανές για τα μεταπολεμικά δεδομένα πλήγμα στις κατακτήσεις τους. 

  Η κυβέρνηση των εξωνημένων Νεοπασόκων (της μητσοτακικής γαλέρας και του πολιτικού κλόουν των συντηρητικών υπογείων συμπεριλαμβανομένων) αντιστάσεως μη ούσης επέβαλε την καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων, την μείωση των μισθών και εισοδημάτων, τον δραματικό περιορισμό των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, την κατάργηση του ορίου απολύσεων με την ταυτόχρονη διαίρεση δια δύο των αποζημιώσεων ως εξ αυτού, και την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας.

Όλα και στον μεταξύ τους συνδυασμό αποτέλεσαν ένα εκρηκτικό μίγμα που οδήγησαν στην απαξίωση του εργατικού δυναμικού της χώρας στην ανεργία που στην ουρά της σέρνει τον ευτελισμό της ανθρώπινης υπόστασης..
 
   Κι όμως. Ο διεθνής Οικονομικός Έλεγχος δεν ήταν μονόδρομος. Τα καλά πολιτικά παλικάρια (λέμε τώρα) πολύ πριν οδηγήσουν την χώρα στο τελευταίο (γιατί στο προτελευταίο υπάρχει συνωστισμός) σκαλοπάτι του διεθνούς διασυρμού, όφειλαν να γνωρίζουν ότι υπήρχαν κι άλλα μονοπάτια. 

  Εν πρώτοις μπορούσαν να καταφύγουν στον εσωτερικό δανεισμό. Αν τα πολιτικά αποστήματα της μεταπολιτευτικής μας ζωής δεν το έκαναν οφείλεται στο ότι απέφυγαν δια της δουλικής τους συμπεριφοράς να δυσαρεστήσουν τους τραπεζίτες οι οποίοι θα έχαναν μέρος των καταθέσεων.

  Ταυτοχρόνως επιβαλλόταν να απαιτήσουν  (όχι απλώς να ζητήσουν) από την ΕΚΤ ευνοϊκό δανεισμό (επιτόκιο 1% που δανείζει τις τράπεζες) ενώ δεν θα έπρεπε να παραλείψουν εγκληματικά για την χώρα, την αποστολή αιτήματος διμερούς δανεισμού προς τις πρόθυμες να ανταποκριθούν αναδυόμενες οικονομικά υπερδυνάμεις (Κίνα Ρωσία)..  Βεβαίως και το έπραξε το πολιτικό αληταριό, αλλά: Το έπραξε μεθοδευμένα για την επίκληση ενός προσχηματικού άλλοθι του οποίου θα κάνει μετέπειτα χρήση υπερασπιστικού ισχυρισμού κατά την ώρα της λαϊκής κρίσης.. 

Γιατί το αίτημα απεστάλη δια μέσου της … Goldman Sacs (!!!!!!!!!) και δεν ετέθη κατ’ ιδίαν… (ουσιαστικά δεν επιδίωκαν απάντηση θετική.) Και το κερασάκι στην τούρτα της εθνικής μειοδοσίας είναι πως ο Πετέν της Ελλάδας, εκλιπαρούσε(!) την χαριστική κατά του λαού βολή δια του  Ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, την ίδια στιγμή που πρωτοστατούντων της Γαλλίας και κυρίως της Γερμανίας, έχει από το 1981 υποστεί η Ελλάς τεράστια ζημιά στο εμπορικό της ισοζύγιο. 

Δεν θα επεκταθώ στο ότι θα δύναντο μέσα από έναν αποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό να συλλάβουν την φοροδιαφυγή ή να εκμηδενίσουν τις δραστηριότητες τον off shoreς και να επιβάλουν την φορολόγηση των τραπεζών και των εφοπλιστών. Απλώς επειδή είναι παράλογο να απαιτείς από ένα κατοικίδιο ν’ απαρνηθεί τα αφεντικά του.
 
Τι προτείνει, εν ολίγοις, η πρωτοβουλία των επιστημόνων και των πανεπιστημιακών καθηγητών.
 

 ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ!

 
•  Θεωρούμε (γράφουν) πλέον κοινωνική αναγκαιότητα την έξοδο από το ευρώ και την ΟΝΕ κι επίσης την παύση πληρωμών του χρέους και την επαναδιαπραγμάτευση του με στόχο την μείωση ή και τη διαγραφή του. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να επωμίζονται κάθε χρόνο το τεράστιο βάρος εξυπηρέτησης ενός χρέους που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι και παραλύει κάθε προσπάθεια άσκησης φιλολαϊκής πολιτικής.

Αρκεί ν΄ αναφερθεί πως με βάση τον κρατικό προϋπολογισμό, που έχει ανατραπεί επί τα χείρω, οι πληρωμές τόκων (14,3 δισ. ευρώ) είναι υπερδιπλάσιες από τις πληρωμές συντάξεων (6,4 δισ.), ενώ τα χρεολύσια (29,1 δισ.) ξεπερνούν τις δαπάνες προσωπικού (26,5 δισ.)! Με βάση υπολογισμούς του σημερινού υπουργού Οικονομικών, από την μείωση των συντελεστών φορολόγησης των ΑΕ (από 35% στο 25%) που ανακοίνωσε ο Κ. Καραμανλής από τη ΔΕΘ το 2004, το δημόσιο χάνει κάθε χρόνο 5 δισ. Επομένως, τα διαφυγόντα έσοδα την τελευταία 6ετία είναι το μισό από το έλλειμμα του προϋπολογισμού.

Γι’ αυτό ζητάμε άμεση αύξηση της φορολόγησης κεφαλαίου για να στηριχθεί η δημόσια υγεία και παιδεία. Επίσης ζητάμε μείωση του ΦΠΑ και των έμμεσων φόρων και αύξηση του αφορολόγητου ορίου για τους εργαζόμενους. Αυτά τα μέτρα μπορούν να λύσουν το πρόβλημα χρηματοδότησης της οικονομίας κι αποτελούν αφετηρία μιας γενναίας αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι.
 
•  Απαιτούμε από την κυβέρνηση να θέσει επιτέλους ένα φραγμό στη ασυδοσία των τραπεζών επιβάλλοντας απαγόρευση φυγής κεφαλαίων, να προχωρήσει στην κρατικοποίηση των μεγάλων τραπεζών, την επαναφορά στο δημόσιο των στρατηγικής σημασίας ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων (ΟΤΕ, Ολυμπιακή κ.α.) την εφαρμογή μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων μιας μακρόπνοης βιομηχανικής πολιτικής.
 
• Καλούμε τον ελληνικό λαό να ανατρέψει τη νέα κατοχή. Να ακυρώσει τα εξευτελιστικά, αντιλαϊκά σχέδια υποταγής στο ΔΝΤ και τον μηχανισμό εξόντωσης της ΕΕ.»
 
  Μήπως τώρα είμαι σαφής; Περισσότερο λιανά δεν γίνεται... 
Η ηλεκτρονική διεύθυνση στην οποία μπορείτε συνυπογράφοντας να δηλώσετε την πολιτική σας συμμετοχή κατά της οικονομικής δικτατορίας είναι η εξής: 
 http://www.gopetition.com/petition/36271.html
 
Eandrik@otenet.gr 
styx.gr