Η «κοινή καταγωγή» και η σημασία της για το μέλλον, κατέθετα την άποψη μου για τις ωφέλειες που μπορεί να προκύψουν για την χώρα μας από την γνώση της «κοινής καταγωγής» του ελληνικού λαού με μεγάλο τμήμα του τουρκικού *1 εξηγώντας συγχρόνως και την βαθύτερη λογική που διέπει τα γύρω από την Τουρκία άρθρα του ΤΟΤΕ και του ΠΑΝΤΑ, έγραφα μεταξύ των άλλων:Γιατί ο Ελληνισμός θα επιστρέψει στη Μ. Ασία
Ενα άρθρο από το περιοδικό ΤΟΤΕ γραμμένο από τον Αρη Μωραίτη
«Στο τεύχος 50 του ΤΟΤΕ και από την στήλη αυτή που είχε τίτλο:
«Η επερχόμενη (ελληνο-τουρκική) σύγκρουση θα έχει σαν αποτέλεσμα την συρρίκνωση της πλευράς που θα ηττηθεί. Η ωφέλεια από την γνώση της κοινής καταγωγής θα έλθει στην περίπτωση που ο ηττημένος θα είναι η Τουρκία *2.... Τότε θα έλθει η ώρα να χρησιμοποιηθούν οι Κρυπτοχριστιανοί της Τουρκίας (άρθρο του Βασίλη Αγτζίδη στο τεύχος 42 του ΤΟΤΕ) και ο μεγάλος αριθμός εκείνων που γνωρίζουν την Ελληνική καταγωγή τους αλλά εξισλαμίστηκαν και επιφανειακά εκτουρκίστηκαν για να σώσουν την ζωή τους ή να αποφύγουν την προσφυγιά.
Υπάρχουν αναρίθμητες μαρτυρίες που μιλούν για τέτοιους ανθρώπους, που μπορεί μεν να λέγονται Αχμέτ ή Αλή, αλλά που περιμένουν την Ελλάδα να έλθει, έχοντας συχνά κρυμμένες στα σεντούκια τους ελληνικές σημαίες.
( και άρθρο του Θρασύβουλου Ορ. Παπαστρατή στο 1ο τεύχος του ΠΑΝΤΑ, σελ 38).
Επειδή σε όλες τις μεγάλες ιστορικές ανακατατάξεις γίνεται και ανταλλαγή πληθυσμών, είναι φανερό ότι οι σταθεροί ισλαμιστές των εδαφών που θα βρεθούν υπό ελληνική κυριαρχία, θα ανταλλαγούν με τους κρυπτοχριστιανούς και τους κρυπτοέλληνες της υπόλοιπης Μ. Ασίας.
Ο γράφων δεν είναι μεγαλοϊδεάτης και εύχεται να μην γίνει πια ελληνοτουρκικός πόλεμος και τα σύνορα να μείνουν για πάντα όπως έχουν.
Δυστυχώς όμως οι Τούρκοι στρατοκράτορες και τα διεθνή κέντρα που τους στηρίζουν μας έχουν στερήσει αυτή την πολυτέλεια.
Τελικά, ή η Τουρκία θα καταστρέψει την Ελλάδα ή η Ελλάδα την Τουρκία.
Εάν η Ελλάδα νικήσει την Τουρκία και δεν την διαμελίσει μεταξύ των γειτόνων αλλά και των πολλών εθνοτήτων που βρίσκονται στο εσωτερικό της Τουρκίας *3, θα έχει εγκληματήσει απέναντι στις μελλοντικές γενιές των Ελλήνων.
Αφού νομοτελειακά μια μεγάλη Τουρκία, που κάποτε θα συνέλθει από την ήττα, θα είναι μια απειλή θανάτου για τον Ελληνισμό.
Ας μην ξεχνάμε ότι η ουσία της ιστορίας του Ελληνισμού τα τελευταία ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ, είναι το συνεχές ροκάνισμά του από την Τουρκικά στρατιωτική μηχανή.
Τελικά, το «Τουρκικό έθνος» χτίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό από ελληνικό ανθρώπινο υλικό.
Υπάρχει μια υποβόσκουσα ροπή στον τουρκικό λαό (ο οποίος γνωρίζει αυτήν την αλήθεια πολύ καλύτερα από τον ελληνικό) για φιλία με την Ελλάδα και για επαν-εξελληνισμό. έτσι εξηγείται π.χ. το ότι έγιναν «μόδα τα Ελληνικά στην Τουρκία» (Περιοδικό ΠΑΝΤΑ Νο1 σελ 18).
Η Τουρκικά ηγεσία το γνωρίζει αυτό. Είναι υποχρεωμένη λοιπόν να καλλιεργεί διαρκώς εχθρότητα με την Ελλάδα για να ακούγονται οι φωνές των στρατοκρατών και των ισλαμιστών, και κάθε φιλελληνική φωνή να σωπαίνει για να μην χαρακτηριστεί προδοτική.
Αν δεν έχουν μέτωπο με την Ελλάδα φοβούνται ότι θα τους πνίξει ο ελληνισμός μέσα στον οποίο κολυμπάει η χώρα τους.
Είναι λοιπόν ανάγκη ζωής ή θανάτου για την τουρκική στρατιωτική μηχανή το διαρκές ροκάνισμα και η τελική εξόντωση του Ελληνισμού.
Αλλά είναι επίσης ανάγκη ζωής ή θανάτου για τον ελληνισμό η εξόντωση αυτής της μηχανής. Εάν νικητής είναι τελικά ο ελληνισμός, η γνώση της «κοινής καταγωγής» θα παίξει, όπως είδαμε, θεμελιώδη ρόλο στην επάνοδο του ελληνισμού στα φυσιολογικά γεωγραφικά και πληθυσμιακά του όρια, και στην παγίωση της ειρήνης στην περιοχή.
Η οποία θα μπορεί πια να ξαναγίνει αυτό που ήταν από την αυγή της ιστορίας μέχρι τη στιγμή που την κατέλαβαν οι τουρκικές ορδές : «Η πολιτιστική πρωτοπορία της ανθρωπότητας»
Το περιεχόμενο της Τουρκικής Ταυτότητας.
Ο κ. Αρης Ζεπάτος στο τεύχος 3 του ΠΑΝΤΑ, σελ 44, μας δίνει μια απολύτως πρωτότυπη, βαθιά και ουσιαστική ερμηνεία για το «περιεχόμενο της Τουρκικής ταυτότητας» και τους λόγους που παρήκμασε και αποσαθρούται καθημερινά η όποια «τουρκική εθνική συνείδηση»:
«Οι Τούρκοι ήσαν ένας λαός νομαδικός, ο οποίος στα τέλη του 11ου αιώνα φάνηκε στα ανατολικά όρια της Μικράς Ασίας.
Ενίκησαν το παρηκμασμένο Βυζαντινό κράτος και εγκαταστάθηκαν ανάμεσα σ’ ένα πληθυσμό πολύ πιο προηγμένο πολιτιστικά απ’ αυτούς. Ιδρυσαν ηγεμονίες και βαθμιαία επεβλήθησαν.
Εξ ‘αρχής, διαμόρφωσαν μια κατάσταση όπου ο Τούρκος ήταν συνώνυμος με τον γενναίο πολεμιστή, ο οποίος ήταν ο φυσικός κυρίαρχος άλλων λαών.
Ο κυρίαρχος αυτός, ζούσε με τις εισφορές των ραγιάδων και μονοπωλούσε την εξουσία.
Ανέπτυξε μια μεγάλη και σταθερή αυτοεκτήμηση, η οποία για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα δεν του επέτρεψε να επηρεασθεί ούτε κατ’ ελάχιστο από τις μεγάλες αξίες των λαών που είχαν υποδουλώσει, ούτε από τις αξίες των Ευρωπαϊκών λαών.
Το ιδεώδες του κυρίαρχου πολεμιστή, μαζί με τα μεγάλα οικονομικά και ψυχολογικά οφέλη που συνεπάγονταν, σαγήνευσε μεγάλα τμήματα των υποδούλων λαών, οι οποίοι αντάλλαξαν τις σταυρωμένες αξίες τους με την δυνατότητα για εξουσία, που έδινε η ιδιότητα του Τούρκου.
Δεδομένου ότι οι πρώτοι Τούρκοι που εισέβαλαν στην Μικρά Ασία ήταν πολύ λίγοι σε σχέση με τον γηγενή Ελληνικό πληθυσμό, πολύ γρήγορα το σώμα του Τουρκικού λαού απαρτίστηκε από Ελληνες, οι οποίοι, έπειτα από μια μακρά διαδικασία αλλοιώσεων και μεταλλαγών, κατέληξαν να προσχωρήσουν στον τουρκισμό.
Η εθνογένεση των Τούρκων αποτέλεσε, ταυτοχρόνως, και την εξωτερική εκδήλωση του αρνητικού της εθνικής μας ψυχής.
Η Ελληνική ψυχή, αφού έφερε στον κόσμο, ως δώρο, την ατομική συνείδηση και διαφοροποίηση,ανακυκλώθηκε πάλι στην αμορφία της Ανατολής, παράγοντας τον «Τούρκο».
Είχε προηγηθεί μια μακρά επώαση και χρειάστηκε η δράση ενός καταλύτη για να γεννηθεί μέσα στην Ελληνική ψυχή ο «Τούρκος».
Οι Τούρκοι λοιπόν, σάρκα από την σάρκα μας, απορροφημένοι από την μανία για κυριαρχία - εξουσία, έφτιαξαν μια μεγάλη αυτοκρατορία, όπου οι ρόλοι ήταν καθορισμένοι με ακρίβεια και ακαμψία.
Οσο η αυτοκρατορία επεκτείνονταν, η Τουρκική συνείδηση του κυρίαρχου πολεμιστή είχε μια πλατιά πρακτική βάση να στηρίζεται.
Οταν ξεκίνησε η αργόσυρτη συρρίκνωση της αυτοκρατορίας η Τουρκική αυτοεκτήμηση άρχισε να υφίσταται ρήγματα, αλλά η πραγματικότητα της ζωής στήριζε ακόμη τις απαιτήσεις της Τουρκικής ψυχής.
Ο Τούρκος ακόμη κι αν ήταν φτωχός, απέναντι σε έναν πλούσιο Χριστιανό διατηρούσε την αίσθηση της επιβολής και υπεροχής του.
Ορισμένες βιαιότητες και αυθαιρεσίες, έπειθαν Χριστιανούς και Τούρκους για το ποιος έχει την εξουσία.
Ομως στο πέρασμα του χρόνου, διαμορφώθηκε μια κατάσταση που για την Τουρκική ψυχή αποτελούσε οδυνηρή εμπειρία.
Στην καρδιά του κράτους τους, στην Μικρά Ασία, τα Χριστιανικά έθνη των Ελλήνων και των Αρμενίων, παρ’ όλο που ζούσαν κάτω από τη βία μιας ανεξέλεγτης εξουσίας, παρ’ όλο που δεν είχαν καμιά διασφάλιση, προόδευσαν σε όλους τους τομείς της ζωής και βαθμιαία ανέλαβαν την οικονομική ηγεσία της χώρας.
Ετσι, αποδείχθηκε πρακτικά στους Τούρκους, ότι τα «ιδεώδη» της δύναμης και της κυριαρχίας δεν είναι στην πραγματικότητα η πραγματική δύναμη κι ότι οι περιφρονημένες αξίες των ραγιάδων, κατά παράξενο τρόπο, εγκλείουν μέσα τους δύναμη.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, στη Μικρά Ασία, τα έθνη των ραγιάδων φαίνεται να θριαμβεύουν από κάθε άποψη.
Η εμπειρία της μετατροπής των ραγιάδων σε πραγματικούς κυρίαρχους, έθεσε επί τάπητος το ζήτημα της αναθεώρησης των σαθρών βάσεων του εξουσιασμού και της κυριαρχίας, που έχει υιοθετήσει σαν απόλυτη αξία η Τουρκική ψυχή.
Ομως, δυστυχώς, οι Τούρκοι δεν ήταν σε θέση να κάνουν βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η απάντηση στη διαμορφούμενη υπεροχή των Χριστιανών ήταν το πρόγραμμα των Νεότουρκων, το οποίο προέβλεπε αδίστακτα τη φυσική εξόντωση όλων των χριστιανικών εθνών της Μικράς Ασίας.
Το πρόγραμμα αυτό πραγματοποιήθηκε, όχι μόνο εξ αιτίας της Τουρκικής αγριότητας αλλά και εξ αιτίας των δικών μας σοβαρών λαθών, που συνδέονται με την εγκατάλειψη στην πράξη των αξιών που θα ελευθέρωναν και θα έδιναν διέξοδο σ ‘όλους τους λαούς της Μικράς Ασίας.
Ο Ελληνας είδε στον «Τούρκο» απλώς τον αποτρόπαιο εχθρό κι όχι τον χαμένο εξ αίματος αδελφό, όπως είναι στην πραγματικότητα.
Συνεπώς, όλες εκείνες οι κινήσεις για προσέγγιση και συνδυασμό παρελήφθησαν και οι Ελληνες στην Μικρά Ασία συνάντησαν την καθολική συσπείρωση του Τουρκικού στοιχείου.
Στις καινούργιες συνθήκες που διαμορφώνονται μετά τον αφανισμό των Ελλήνων και των Αρμενίων, η Τουρκική Ταυτότητα μπαίνει σε καταλυτική κρίση.
Γιατί η έννοια «Τούρκος» υπάρχει μόνο σε σχέση με τον ραγιά.
Αν ο ραγιάς δεν υπάρχει, τότε ούτε και ο Τούρκος υπάρχει.
Γιατί ψυχολογικά ο Τούρκος, επειδή δεν ριζώνει σε πραγματικές αξίες, δεν είναι αυτόφωτος και αυτάρκης, όπως ακριβώς και η ημισέληνος.
Ο Τούρκος μπορεί να υπάρχει μόνο στο μέτρο που μπορεί να ασκεί το πάθος του εξουσιάσου, γι αυτό ακριβώς τον λόγο λέμε ότι είναι εξαρτημένος και ετερόφωτος.
Γιατί, αν δεν κυριαρχεί δεν μπορεί να ζει ήσυχα και ειρηνικά από την ικανοποίηση των δικών του έργων. Είναι εξαρτημένος από τον Τούρκο.
Σ αυτή την καταλυτική κατάσταση έχει μπει η Τουρκική ψυχή και ζει με την αίσθηση της ασφυξίας.
Εφ’ όσον δεν υπάρχουν οι παλιοί πατροπαράδοτοι ραγιάδες, πρέπει στη θέση τους κάποιες ομάδες μέσα στην ίδια την Τουρκία να γίνουν ραγιάδες.
Ετσι βλέπουμε τους Κούρδους, ιστορικά σύμμαχο και αδελφό έθνος με τους Τούρκους, σήμερα να έχουν γίνει θανάσιμοι εχθροί.
Οι Αλεβίτες, οι πάσης φύσεως αριστεροί, τα κάτω στρώματα, η φιλελεύθερη διανόηση, η νεολαία των πόλεων, γίνονται οι σύγχρονοι ραγιάδες στην Τουρκία.
Αυτή η κατάσταση δημιουργείται από την τάση του αδυσώπητου εξουσιασμού, η οποία έχει συναφθεί με την Τουρκική ψυχή και αναγνωρίζεται σαν η απόλυτη και καθοριστική αξία.
Αυτή η κατάσταση της ψυχής δημιουργεί μια κρατική εξουσία, η οποία λειτουργεί με αδυσώπητη κτηνωδία προς όλες τις κατευθύνσεις, ενώ, κάθε αντίθεση, έχει την τάση να βαθαίνει και να γίνεται ασυμφιλίωτη σύγκρουση.
Μέσα σ αυτές τις συνθήκες, η συντριπτική πλειοψηφία των Τούρκων έχει εκ των πραγμάτων πάψει να λειτουργεί σύμφωνα με τα ιδεώδη του τουρκισμού.
Από κάθε άποψη έχει γίνει ραγιάς και καθώς δεν υπάρχουν πλέον οι παλιοί ραγιάδες, δεν υπάρχει χώρος ούτε για ψευδαισθήσεις.
Στην κατάσταση αυτή, μεγάλα στρώματα της Τουρκικής κοινωνίας αποξενώνονται από τις διάφορες εκφάνσεις του τουρκισμού και είναι αρκετοί εκείνοι που συνειδητοποιούν την Ελληνική τους ρίζα....».
Ο τουρκισμός δεν θα επιβιώσει της επερχόμενης διαλύσεως του Τουρκικού κράτους Να ο λόγος, που ο ένας λαός μετά τον άλλον «κατεβαίνει από το τραίνο» του τουρκισμού: χθες οι Κούρδοι, σήμερα οι Αραβες της Ν.Α. Τουρκίας, αύριο οι Λαζοί κ..λ.π.
Είναι αποκαλυπτική η δήλωση του στρατηγού Γκιουρές (που δημοσιεύθηκε πέρσι, στο «ΒΗΜΑ») όπου ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας (και ουσιαστικός ηγέτης της) δήλωνε ότι «δεν θα είχαμε προβλήματα δώσουμε αυτονομία, δικαίωμα χρήσεως της δικής τους γλώσσας και άλλα παρεμφερή δικαιώματα στους Κούρδους, αλλά τότε θα ζητούσαν τα ίδια δικαιώματα και οι άλλοι».
Οι βαθύτεροι μελετητές και γνώστες των τουρκικών πραγμάτων, συμφωνούν ότι η Τουρκία αργά η γρήγορα θα διαλυθεί.
Οποιος έχει αντιληφθεί σε βάθος την φύση του τουρκικού καθεστώτος και το περιεχόμενο της τουρκικής συνειδήσεως γνωρίζει ότι η όποια «τουρκική εθνική συνείδηση» δεν θα επιβιώσει της συντριβής του Τουρκικού κράτους.
Οι Κούρδοι, Αραβες, Λαζοί και άλλοι λαοί θα αποσχισθούν.
Οι εναπομένοντες Τούρκοι τι θα ισχυρισθούν ότι είναι;
Οχι βέβαια Αραβες ή Κούρδοι. Μήπως Χιττίτες ή Λυδοί, Φρύγες ή Κάρες; Η μήπως Ιταλοί Εγγλέζοι ή Κινέζοι;
Ολα τα αρχαία μνημεία, μέχρι και τα βάθη της Ασίας που με υπερηφάνεια επιδεικνύουν οι «Τούρκοι» έχουν ελληνικές επιγραφές.
Οι Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλύτερα από εμάς την ελληνική καταγωγή τους.
Δεν υπάρχουν σοβαροί ιστορικοί ή ανθρωπολόγοι που να αμφισβητούν αυτήν την αλήθεια.
Και μπορεί βέβαια η «κοινή καταγωγή» να μην φθάνει από μόνη της για το σχηματισμό κοινής εθνικής συνείδησης, αλλά τότε η «κοινή καταγωγή» θα είναι το μόνο σωσίβιο στο οποίο στο οποίο θα μπορούν να πιαστούν οι Τούρκοι Μικρασιάτες.
Αναγκαστικά λοιπόν ένα μεγάλο μέρος τους θα επιλέξει την ελληνική ταυτότητα. Αυτοί θα επανδρώσουν τις περιοχές που θα βρεθούν κάτω από την ελληνική κυριαρχία. Ετσι η Ευρώπη θα επιστρέψει στον χώρο στον οποίο γεννήθηκε *4.
Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για την Ελλάδα. Η χιλιετία που αρχίζει, δεν θα είναι σαν την χιλιετία που τελειώνει, που κατά την διάρκειά της συρρικνώθηκε και παρήκμασε ο ελληνισμός.
orthodoxhpisth.informeΘα είναι όπως όλες οι προηγούμενες. Και η χιλιετής κατοχή του λίκνου του πολιτισμού μας από τις βάρβαρες ορδές και τους επίγονους τους θα είναι απλά ένας εφιάλτης που θα έχει περάσει.....»
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
*1. Μέσω των μαζικών εξισλαμισμών κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.
*2. Αυτό θα συμβεί εάν η Ελλάδα καταφέρει να συμμαχήσει με τα μισά έστω από τα
εχθρικά προς την Τουρκία κράτη που την περιβάλλουν (Συρία, Ιράκ, Περσία,
Αρμενία, Κουρδική επανάσταση, πιθανόν και Βουλγαρία). Η συμμαχία όλων των
χριστιανικών κρατών της Βαλκανικής φαίνονταν πιο απίθανη το 1912, εντούτοις
πραγματοποιήθηκε και άλλαξε την ιστορία.
*3. Για το εθνολογικό μωσαϊκό της Τουρκίας, ο Π. Ροδάκης έχει γράψει 4 άρθρα στα
τεύχη 28,29,30,31 του ΤΟΤΕ
*4. Αυτό υπό δύο έννοιες: 1) στα παράλια της Ιωνίας γεννήθηκε από τους Ελληνες
Φιλοσόφους η Φιλοσοφία, η Επιστήμη και ότι αποκαλούμε σήμερα Ευρωπαϊκό
πολιτισμό, 2) λέγοντας Ευρώπη οι αρχαίοι αρχικά εννοούσαν τη Δυτική Μ. Ασία και
τη Βόρεια Ελλάδα. Εναν περίπου αιώνα αργότερα η λέξη είχε πάρει την σημερινή της
σημασία.
http://img.pathfinder.gr/clubs/files/61405/74.html
anastasios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου