Αλμα στο κενό, το δόγμα Νταβούτογλου

 Μιχάλης Ιγνατίου, Ουάσιγκτον

Το ρήγμα μεταξύ Αγκυρας και Τελ Αβίβ μεγαλώνει επικίνδυνα. Ο χρόνος θα δείξει ποια από τις δύο χώρες θα έχει τις περισσότερες απώλειες.

Τα όνειρα της ισλαμικής κυβέρνησης της Τουρκίας για υπόταξη του μουσουλμανικού κόσμου στις εντολές της Αγκυρας προκαλούν δικαιολογημένες αντιδράσεις στις αραβικές χώρες. Οι αντιδράσεις ήταν αναμενόμενες και βασικό στοιχείο όσων δεν συμφωνούν αποτελεί το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια η Τουρκία απουσίαζε από τους αγώνες των Παλαιστινίων επιλέγοντας και προτιμώντας τη στρατηγική σχέση με τον ορκισμένο εχθρό των Αράβων, το Ισραήλ.

Ο Ταγίπ Ερτογάν που ενισχύθηκε με πολλά εκατομμυρία από τις χώρες της Μέσης Ανατολής είδε το φως(!) πριν από δύο χρόνια και ξεκίνησε τον «αγώνα» υπέρ των Παλαιστινίων στο πλαίσιο της υλοποίησης του σχεδίου του Αχμέτ Νταβούτογλου για τη δήθεν ένωση υπό την Τουρκία των όπου γης μουσουλμάνων. Μέχρι τότε συνέχισε να αλληλο-υποστηρίζεται και από το εβραϊκό κράτος, το οποίο εκμεταλλευόταν για να κερδίζει τους Ελληνες και τους Αρμένιους στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Τα κέρδη του Ισραήλ από αυτή τη σχέση ήταν ελάχιστα και είναι ν’ απορεί κανείς πώς άνθρωποι έξυπνοι, όπως είναι Εβραίοι, αποδέχθηκαν την άνευ προηγουμένου εκμετάλλευσή τους από τους Τούρκους. Ακόμα και όταν ο νεοσουλτάνος Ερντογάν προσέβαλε τον πρόεδρο Πέρες, οι Ισραηλινοί υπέκυψαν και συνέχισαν να εξυπηρετούν την Τουρκία. Ενα από τα projects που ανέλαβαν ήταν να επιβάλουν το μέγα ψέμα, ότι για την απομόνωση των Τουρκοκυπρίων ευθύνονται οι Ελληνοκύπριοι και όχι ο τουρκικός κατοχικός στρατός.

Το ρήγμα μεταξύ Αγκυρας και Τελ Αβίβ μεγαλώνει επικίνδυνα. Ο χρόνος θα δείξει ποια από τις δύο χώρες θα έχει τις περισσότερες απώλειες. Θα τολμήσω να υποστηρίξω ότι το Ισραήλ δεν θα είναι ο μεγάλος χαμένος αυτής της διαμάχης που είχε τους πρώτους νεκρούς στα νερά της Μεσογείου. Ηδη, στο αμερικανικό Κογκρέσο δυσκολεύουν τα πράγματα για την Αγκυρα και θα προβλέψω ότι το εβραϊκό λόμπι θα στηρίξει αυτή τη φορά την αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας. Υπενθυμίζω ότι όλες τις προηγούμενες φορές ήταν οι Αμερικανοεβραίοι αυτοί που κέρδισαν τους Αρμένιους, όχι οι Τούρκοι, κάτι που ομολόγησαν την περασμένη εβδομάδα χωρίς αιδώ οι ηγέτες του AIPAC.

Πιστεύω ότι το επόμενο θέμα που θα θελήσει το εβραϊκό λόμπι να προκαλέσει την Αγκυρα θα είναι το Κυπριακό. Οι συζητήσεις που ξεκίνησαν με το ελληνικό λόμπι φανέρωσαν την επιθυμία των Αμερικανοεβραίων να προκαλέσουν την Τουρκία και σ’ αυτό το μέτωπο.

Η μεγαλύτερη όμως κόντρα θα αφορά το Κουρδικό. Τούρκοι διπλωμάτες στην Ουάσιγκτον ισχυρίστηκαν σε συνομιλίες τους με Αμερικανούς αναλυτές και αξιωματούχους ότι το Ισραήλ ελέγχει την κατάσταση στο ιρακινό Κουρδιστάν. Υποστήριξαν ότι Ισραηλινοί αξιωματικοί του στρατού και της Μοσάντ εκπαιδεύουν ακόμα και τώρα τους Κούρδους του Ιράκ. Προχώρησαν και ένα βήμα παραπάνω ισχυριζόμενοι ότι οι τελευταίες νίκες του PKK εναντίον του τουρκικού στρατού είχαν «ισραηλινό άρωμα». Πρόκειται για υπερβολές ή οι τουρκικοί ισχυρισμοί έχουν δόση αλήθειας; Οι πληροφορίες αυτές διοχετεύθηκαν και στο παρελθόν, χωρίς να υπάρξει διάψευση. Σημασία έχει ότι όταν οι Ισραηλινοί αντιμετώπιζαν τα τουρκικά καράβια στη Μεσόγειο, οι Κούρδοι αντάρτες κτυπούσαν ένα καλά φυλασσόμενο στρατόπεδο στην Τουρκία χρησιμοποιώντας μεθόδους που ήταν άγνωστες μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Η κατάσταση παρακολουθείται με περισσή προσοχή από τους Αμερικανούς, που βλέπουν δύο συμμάχους τους να διαλύουν μία στρατηγική σχέση που δημιουργήθηκε με άπειρες οικονομικές και στρατιωτικές θυσίες της Ουάσιγκτον. Θα μπορέσουν να σώσουν τη σχέση; Με τα σημερινά δεδομένα είναι αδύνατον.

Πάντως, όσοι θεωρούν το νεοαποικιακό δόγμα Νταβούτογλου ως ένα άλμα στο κενό, δεν νομίζω ότι θα διαψευστούν...

Αναδημοσίευση από την Ημερησία