Κρίσιμες ημέρες
Ν. Λυγερός
Διανύουμε κρίσιμες ημέρες που είναι σημαντικές για την Ελλάδα.
Όμως, το πρόβλημα δεν είναι μόνο τοπικό, αλλά και εθνικό.
Επίσης, μέσω της ευρωπαϊκής διαδικασίας έχουμε να κάνουμε τώρα με μια επίλυση του προβλήματος σε ευρωπαϊκό επίπεδο μέσα στο πλαίσιο της Ευρωζώνης.
Δεν έχουμε πια περιθώριο μηνών για να λυθεί το δημοσιονομικό. Τώρα είναι θέμα ημερών και πρέπει να είμαστε ανθεκτικοί και αποτελεσματικοί.
Οι διαπραγματεύσεις τώρα έχουν ένα στοιχείο πραγματοποίησης, πράγμα το οποίο αλλάζει ριζικά τα δεδομένα.
Η σχέση μπαίνει στο χορό.
Και μας θυμίζει την περίφημη σκηνή του Αλέξη Ζορμπά που μαθαίνει στο Boss, τον λεβέντη, όπως τον ονομάζει, το διάσημο πλέον Συρτάκι αμέσως μετά την τελειωτική καταστροφή της επιχείρησης τους.
Μετά τα ερείπια, η ζωή αρχίζει πάλι μ’ ένα χορό για να ξεπεράσει ανθρώπινα τις δυσκολίες που δεν λύνονται πια με τον παραδοσιακό και κοινωνικό τρόπο, αφού τα άλλα έχουν εξαντληθεί, αφού τα επιχειρήματα τα τυπικά έφτασαν στα όρια τους.
Κι έτσι με το ανθρώπινο γέλιο στην ακρογιαλιά, κοντά στο απέραντο γαλάζιο που δεν είχαμε ποτέ υπολογίσει ως αξία για την επίλυση των προβλημάτων, ο χορός συνεχίζεται μ’ έναν άλλο ρυθμό πολύ πιο γρήγορο για να πάει έτσι έως το τέλος, έως την ανθρώπινη συμφωνία, που είναι η μόνη δυνατή, αφού έχουν ειπωθεί όλα τα άλλα κι αποδείχθηκαν ανούσια επί του πρακτέου, αφού δεν οδήγησαν πουθενά.
Τελείωσαν οι υποσχέσεις, τώρα η αλήθεια.
Τα ερωτήματα έληξαν
Ν. Λυγερός
Τα ερωτήματα έληξαν.
Δεν έχει πια νόημα να αναρωτιόμαστε ποια είναι η διαφορά μεταξύ μνημονίων και συμφωνιών, αφού στην τελική αυτό που έχει σημασία είναι τι ψηφίζουμε και πώς το ψηφίζουμε σε επικοινωνιακό επίπεδο.
Όμως, η αληθινή οικονομία που έχει άμεση σχέση με την στρατηγική, δεν ασχολείται καν με αυτό.
Τι μνημόνιο, τι συμφωνία, τι γιάννης, τι γιαννάκης.
Όλοι καταλαβαίνουμε όλο και περισσότερο τη δυσκολία της πραγματικότητας και πόσο δύσκολο είναι να ανταποκριθούν σε αυτό οι πολιτικοί δίχως να έχουν κόστος, αφού αυτό είναι το θέμα που τους καίει. Στην τελική, όμως, το κόστος το έχει η πατρίδα μας και η Ελλάδα μας πρέπει να τα σηκώσει όλα αυτά τα βάρη με την αποκλειστική βοήθεια του Ελληνισμού.
Γιατί μας εξηγούν, βέβαια, ότι κανένα κόμμα δεν φταίει από μόνο του κι ότι όλοι συνέβαλαν στην καταστροφή της χώρας. Μόνο που όπως όλοι φταίνε, στην τελική κανείς δεν καταδικάζεται και συνεχίζεται το ίδιο θέατρο από όλους.
Έτσι, κατηγορούμε τους πάντες για όλα, ενώ έχουν περάσει όλοι από τη θέση των κυβερνήσεων.
Συνεπώς, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το οικονομικό, όσο το αφήνουμε στα χέρια των πολιτικών, παραμένει οικονομικό.
Ενώ στα χέρια της στρατηγικής, μετατρέπεται σε λύση.
Η ελληνική ΑΟΖ είναι μια στρατηγική λύση στο οικονομικό πρόβλημα, ενώ δεν έχει ενεργοποιηθεί.
Έτσι εμφανίζεται ένα νέο ερώτημα. Αυτές τις ημέρες είναι δυνατόν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου