Η μέριμνα για την εθνική άμυνα και την υπεράσπιση των εξωτερικών συνόρων της χώρας οφείλει να είναι διαρκής και εντατική προς κάθε κατεύθυνση, δια παν ενδεχόμενο και ανεξαρτήτως συνθηκών.
του Μάριου Νοβακόπουλου
Καμία γεωγραφική κατεύθυνση και περιοχή δεν πρέπει να παραμελείται.
Έτσι λοιπόν, παρ” ότι το κύριο βάρος του ελληνικού αμυντικού σχεδιασμού πέφτει (ορθώς) στον ανατολικό κίνδυνο, τα βόρεια-βορειοδυτικά σύνορα με την Αλβανία και την ΠΓΔΜ δεν πρέπει να αφεθούν στην τύχη τους.
Εξετάζοντας κανείς την κατάσταση, φαίνεται ότι το επίπεδο συμβατικής απειλής είναι χαμηλό.
Ναι μεν οι σχέσεις της Ελλάδος με τους δύο γείτονες δεν είναι οι πλέον αγαθές λόγω του αλυτρωτισμού των, δεν έχει μέχρι στιγμής αποτυπωθεί απειλή προς την εθνική ασφάλεια.
Άλλωστε οι ένοπλες δυνάμεις των χωρών αυτών είναι μικρού μεγέθους και μετρίας ποιότητος εξοπλισμού, στερούνται δε αεροπορίας. Οι βασικότερες από βορράν απειλές είναι ασύμμετρες στην φύση.
Πρόκειται για την εισροή όπλων, ναρκωτικών και λαθραίων ειδών από τους μηχανισμούς του οργανωμένου εγκλήματος. Τις συμμορίες Αλβανών ληστών που τρομοκρατούν τα μεθοριακά χωριά. Για τη διακίνηση ανθρώπων και παρανόμων μεταναστών, τόσο προς όσο και από την Ελλάδα. Ταυτόχρονα και πιο ανησυχητικά, η αποσταθεροποίηση της ΠΓΔΜ και οι εθνοτικές συγκρούσεις αλβανοφώνων και σλαβοφώνων δημιουργούν επιπλέον εστίες κινδύνου.
Η αφύπνιση αλβανικών τρομοκρατικών και παραστρατιωτικών ομάδων συνιστά ευθεία απειλή για την Ελλάδα, καθώς η Ήπειρος βρίσκεται δεδηλωμένα στο στόχαστρο των παραφυάδων του UCK.
Ακόμη χειρότερα, αν η ένταση στην ΠΓΔΜ κλιμακωθεί σε ανοικτή εξέγερση ή ανταρτοπόλεμο (όπως το 2001), τότε θα δημιουργηθεί κύμα προσφύγων και θα αυξηθούν οι απόπειρες παραβίασης των συνόρων από ληστές, διακινητές όπλων κ.α.
Τέλος, έχει αυξηθεί η δραστηριότητα ακραίων ισλαμικών μορφωμάτων και οργανώσεων ανάμεσα στους μουσουλμάνους των Βαλκανίων, κάτι που χρήζει της προσοχής των ελληνικών αρχών.
Η απάντηση του ελληνικού κράτους στις παραπάνω προκλήσεις πρέπει να είναι πολύπλευρη. Σε επίπεδο συμβατικής στρατηγικής, αναγκαία είναι η αναδιοργάνωση των στρατιωτικών σχηματισμών της περιοχής για να ανταποκριθούν στην απειλή.
Οι υπάρχουσες μεραρχίες/ταξιαρχίες πρέπει να αναδιαρθρωθούν, επανεκπαιδευτούν και εξοπλιστούν για τις ανάγκες ορεινού αγώνα, αντι-ανταρτοπολέμου (COIN-counterinsurgency) και αγώνα εντός κατοικημένων τόπων.
Λόγω της αποστολής τους χρειάζεται να είναι σχηματισμοί ευέλικτοι, με τα απαραίτητα μέσα μάχης, μεταφοράς και πυρών υποστήριξης. Το βασικότερο όμως είναι η ενίσχυση της Αστυνομίας, και δη της Συνοριοφυλακής.
Οι δυνάμεις της θα επωμισθούν το μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειας “σφραγίσματος” της μεθορίου, με περιπολίες και επανδρώσεις φυλακίων.
Σχέδια θωράκισης των συνόρων με φράκτη ή άλλα κωλύματα στα πρότυπα του Έβρου πρέπει να εξετασθούν.
Επιπλέον αστυνομικές δυνάμεις πρέπει να ταχθούν στη ζώνη εσωτερικού, για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας και τη διεξαγωγή επιχειρήσεων ορεινής καταδίωξης, όπως προ διετίας με τη συμμορία Κόλα-Κούπα.
Οι αναβαθμισμένες αστυνομικές δυνάμεις των συνόρων και του εγγύς εσωτερικού, με ημιστρατιωτική οργάνωση και εκπαίδευση, προστατευμένα μεταφορικά μέσα και βαρύτερο οπλισμό, αποτελούν απαραίτητη επένδυση στην εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια (εδώ η πρόταση προσαρτάται με την ευρύτερη συζήτηση για την ανάγκη επανασύστασης της Χωροφυλακής).
Στους σημερινούς καιρούς της οικονομικής καχεξίας και της πολιτικής αναταραχής η φροντίδα για το υπέρτατο αγαθό, την ασφάλεια, δεν πρέπει να ατονήσει.
Ένας σοβαρός, μεσοπρόθεσμος σχεδιασμός για την ασφάλεια των βορείων συνόρων υπ” όψιν των αρμοδίων υπουργείων θα οδηγήσει στο κλείσιμο ενός κενού στην ημετέρα αμυντική διάταξη και πρακτικά θα θωρακίσει τα νώτα της Ελλάδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου