Τα Ναυπηγεία Ελευσίνας επισκέφτηκε νωρίτερα σήμερα ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, κατόπιν πρόσκλησης των εργαζομένων σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή για το μέλλον αυτής της σημαντικής ελληνικής βιομηχανικής μονάδας που αντιμετωπίζει σημαντικά οικονομικά προβλήματα.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφού ενημερώθηκε για την κατάσταση στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, προέβη στην ακόλουθη δήλωση (παρατίθεται αυτούσιο το δελτίο τύπου του κόμματος).
«Βρίσκομαι, και πάλι, σήμερα, κοντά στον απλό εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα. Σε μία βαριά βιομηχανία, σε μια σκληρή δουλειά, με ανθρώπους που αγωνίζονται για το μεροκάματο. Και δίνω, σήμερα, το δικαίωμα στον καθένα από εδώ να ελπίζει για κάτι καλύτερο.
Αλλά, ταυτόχρονα, λέω στην κυβέρνηση: Η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο σε κάθε σπίτι Έλληνα εργαζόμενου.
Και προειδοποιώ την κυβέρνηση: Αν δεν βγει γρήγορα απ’ αυτή την οδό, απ’ αυτόν το δρόμο το μονότονο και το λαθεμένο της ασφυξίας και των λουκέτων, δεν θα μπορέσει ο Έλληνας εργαζόμενος να δώσει και πάλι στην οικογένειά του το δικαίωμα της προκοπής.
Πρέπει να μπούμε στο δρόμο, στην τροχιά της ανάπτυξης. Και αυτό είναι το μήνυμα που δίνουμε και από εδώ, μαζί με τους εργαζόμενους. Γιατί, πραγματικά, η Ελλάδα μπορεί, με το προσωπικό, τους τεχνίτες της, τους εργάτες της, να προοδεύσει. Αρκεί να της δοθεί η ευκαιρία.
Και αυτό είναι –επαναλαμβάνω- το μήνυμα που θέλω να περάσω στον κόσμο. Ένα μήνυμα Ελπίδας μέσα από εδώ, από μία βαριά βιομηχανία, η οποία ξέρει να παράγει, να αποδίδει και να μας βγάζει ασπροπρόσωπους».
«Βρίσκομαι, και πάλι, σήμερα, κοντά στον απλό εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα. Σε μία βαριά βιομηχανία, σε μια σκληρή δουλειά, με ανθρώπους που αγωνίζονται για το μεροκάματο. Και δίνω, σήμερα, το δικαίωμα στον καθένα από εδώ να ελπίζει για κάτι καλύτερο.
Αλλά, ταυτόχρονα, λέω στην κυβέρνηση: Η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο σε κάθε σπίτι Έλληνα εργαζόμενου.
Και προειδοποιώ την κυβέρνηση: Αν δεν βγει γρήγορα απ’ αυτή την οδό, απ’ αυτόν το δρόμο το μονότονο και το λαθεμένο της ασφυξίας και των λουκέτων, δεν θα μπορέσει ο Έλληνας εργαζόμενος να δώσει και πάλι στην οικογένειά του το δικαίωμα της προκοπής.
Πρέπει να μπούμε στο δρόμο, στην τροχιά της ανάπτυξης. Και αυτό είναι το μήνυμα που δίνουμε και από εδώ, μαζί με τους εργαζόμενους. Γιατί, πραγματικά, η Ελλάδα μπορεί, με το προσωπικό, τους τεχνίτες της, τους εργάτες της, να προοδεύσει. Αρκεί να της δοθεί η ευκαιρία.
Και αυτό είναι –επαναλαμβάνω- το μήνυμα που θέλω να περάσω στον κόσμο. Ένα μήνυμα Ελπίδας μέσα από εδώ, από μία βαριά βιομηχανία, η οποία ξέρει να παράγει, να αποδίδει και να μας βγάζει ασπροπρόσωπους».
Αν και σε επίπεδο πολιτικής ουδείς δύναται να διαφωνήσει με τα λεγόμενα του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας εντούτοις δεν έχει κάποιο πρακτικό αντίκτυπο.
Η κυβέρνηση βρίσκεται γι άλλη μία φορά αντιμέτωπη με ένα πάρα πολύ δύσκολο πρόβλημα που αφορά τη βιωσιμότητα μιας κρίσιμης βιομηχανικής μονάδας για τη χώρα, όπου οι λύσεις του παρελθόντος δεν μπορούν απλά να εφαρμοστούν.
Για παράδειγμα, η εγγύηση του ελληνικού δημοσίου ώστε να χρηματοδοτηθούν τα Ναυπηγεία Ελευσίνας από τράπεζες, ακόμη και αν ξεπεραστεί ο «σκόπελος» ότι πρόκειται για μία ιδιωτική επιχείρηση (για την ΕΛΒΟ για παράδειγμα η συμμετοχή ιδιωτικού κεφαλαίου σε ποσοστό 49% λειτουργεί ως αξεπέραστο εμπόδιο), όχι μόνο αυτομάτως θα προστεθεί στο δημόσιο χρέος δυσχεραίνοντας μια ήδη δύσκολη εξίσωση αλλά ταυτόχρονα θα ανοίξει και τον ασκό του Αιόλου. Αν δε θεωρηθεί από τις αρμόδιες ευρωπαϊκές αρχές ως έμμεση επιδότηση τότε θα οδηγήσει σε επανάληψη της κατάστασης που δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέβαλε πρόστιμο στα Ελληνικά Ναυπηγεία (ΕΝΑΕ), το οποίο μαζί με τους τόκους έφθασε το αστρονομικό ύψος των 539 εκατ. ευρώ!
Από την άλλη πλευρά, η επιτάχυνση της καταβολής των πληρωμών από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας προς τα Ναυπηγεία Ελευσίνας για το εν εξελίξει πρόγραμμα ναυπήγησης των δύο πυραυλακάτων δεν φαίνεται πλέον να είναι δυνατή μετά την καταγγελία της σύμβασης από τη BAE Systems και τις νομικές περιπλοκές που αυτή δημιουργεί. Ας σημειωθεί ότι το εν λόγω πρόγραμμα ύψους 299 εκατ. ευρώ ανατέθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2008 με την υπογραφή της υπ’ αριθ. 10 τροποποίησης της με αριθμό 001Β/2000 σύμβασης, και μέχρι σήμερα έχουν ήδη καταβληθεί περί τα 200 εκατ. ευρώ.
Η τρίτη επίσης πιθανή επιλογή που θα ήταν η ταχεία ανάθεση του προγράμματος ναυπήγησης φρεγατών FREMM στα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Όμως αυτό το ενδεχόμενο φαντάζει ιδιαίτερα δύσκολο τη δεδομένη στιγμή όχι μόνο λόγω της «ασφυξίας» των δημοσίων οικονομικών αλλά και της μη ολοκλήρωσης της διακρατικής διαπραγματευτικής διαδικασίας.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί μία παράμετρος που αφορά το συγκεκριμένο πρόγραμμα και η οποία δείχνει με τον πιο εμφανή τρόπο την προχειρότητα και την αναβλητικότητα με την οποία η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αντιμετώπιζε μείζονα θέματα.
Τον Ιούλιο του 2008, όταν το υπουργείο Οικονομικών είχε καταλήξει σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ειδικότερα τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού την άρση του προστίμου που είχε επιβληθεί για της κριθείσες ως παράνομες επιδοτήσεις στα ΕΝΑΕ για την προ του 2000 περίοδο, όταν δηλαδή βρισκόταν υπό κρατικό έλεγχο, μεταξύ των όρων περιλαμβάνονταν κι η ανάθεση του προγράμματος ναυπήγησης των έξι νέων φρεγατών στα ΕΝΑΕ! Δηλαδή με άλλα λόγια, η τότε κυβέρνηση αναλάμβανε δεσμεύσεις έναντι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση και ταυτόχρονα παρακολουθούσε τις εξελίξεις σε επιχειρηματικό επίπεδο (υπογραφές και ανανεώσεις συμφωνιών συνεργασίας Ναυπηγείων Ελευσίνας - DCNS).
Καθώς η συμφωνία του Ιουλίου του 2008 απετέλεσε τη βάση της συμφωνίας που επιτεύχθηκε το καλοκαίρι του 2010 για την άρση του προστίμου προς τα ΕΝΑΕ (με κυριότερη αλλαγή την επιμήκυνση από 10 σε 15 χρόνια της περιόδου απαγόρευσης οποιασδήποτε εμπορικής δραστηριότητας των ΕΝΑΕ), δε χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος των περιπλοκών.
Εξίσου εύκολα αντιληπτό είναι ότι όλη αυτή η κατάσταση οφείλεται στην αδυναμία σειράς ελληνικών κυβερνήσεων να εκπονήσουν και υλοποιήσουν μία ολοκληρωμένη πολιτική για το ναυπηγικό και ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα που αποτελεί σημαντικό κομμάτι της βιομηχανικής υποδομής της χώρας, της οποίας τα Ναυπηγεία Ελευσίνας αποτελούν μία από τις κύριες συνιστώσες, ενώ αντίθετα με περισσή ευκολία προέβαιναν σε γενικόλογες τοποθετήσεις και αόριστες υποσχέσεις.
Η κυβέρνηση βρίσκεται γι άλλη μία φορά αντιμέτωπη με ένα πάρα πολύ δύσκολο πρόβλημα που αφορά τη βιωσιμότητα μιας κρίσιμης βιομηχανικής μονάδας για τη χώρα, όπου οι λύσεις του παρελθόντος δεν μπορούν απλά να εφαρμοστούν.
Για παράδειγμα, η εγγύηση του ελληνικού δημοσίου ώστε να χρηματοδοτηθούν τα Ναυπηγεία Ελευσίνας από τράπεζες, ακόμη και αν ξεπεραστεί ο «σκόπελος» ότι πρόκειται για μία ιδιωτική επιχείρηση (για την ΕΛΒΟ για παράδειγμα η συμμετοχή ιδιωτικού κεφαλαίου σε ποσοστό 49% λειτουργεί ως αξεπέραστο εμπόδιο), όχι μόνο αυτομάτως θα προστεθεί στο δημόσιο χρέος δυσχεραίνοντας μια ήδη δύσκολη εξίσωση αλλά ταυτόχρονα θα ανοίξει και τον ασκό του Αιόλου. Αν δε θεωρηθεί από τις αρμόδιες ευρωπαϊκές αρχές ως έμμεση επιδότηση τότε θα οδηγήσει σε επανάληψη της κατάστασης που δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέβαλε πρόστιμο στα Ελληνικά Ναυπηγεία (ΕΝΑΕ), το οποίο μαζί με τους τόκους έφθασε το αστρονομικό ύψος των 539 εκατ. ευρώ!
Από την άλλη πλευρά, η επιτάχυνση της καταβολής των πληρωμών από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας προς τα Ναυπηγεία Ελευσίνας για το εν εξελίξει πρόγραμμα ναυπήγησης των δύο πυραυλακάτων δεν φαίνεται πλέον να είναι δυνατή μετά την καταγγελία της σύμβασης από τη BAE Systems και τις νομικές περιπλοκές που αυτή δημιουργεί. Ας σημειωθεί ότι το εν λόγω πρόγραμμα ύψους 299 εκατ. ευρώ ανατέθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2008 με την υπογραφή της υπ’ αριθ. 10 τροποποίησης της με αριθμό 001Β/2000 σύμβασης, και μέχρι σήμερα έχουν ήδη καταβληθεί περί τα 200 εκατ. ευρώ.
Η τρίτη επίσης πιθανή επιλογή που θα ήταν η ταχεία ανάθεση του προγράμματος ναυπήγησης φρεγατών FREMM στα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Όμως αυτό το ενδεχόμενο φαντάζει ιδιαίτερα δύσκολο τη δεδομένη στιγμή όχι μόνο λόγω της «ασφυξίας» των δημοσίων οικονομικών αλλά και της μη ολοκλήρωσης της διακρατικής διαπραγματευτικής διαδικασίας.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί μία παράμετρος που αφορά το συγκεκριμένο πρόγραμμα και η οποία δείχνει με τον πιο εμφανή τρόπο την προχειρότητα και την αναβλητικότητα με την οποία η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αντιμετώπιζε μείζονα θέματα.
Τον Ιούλιο του 2008, όταν το υπουργείο Οικονομικών είχε καταλήξει σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ειδικότερα τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού την άρση του προστίμου που είχε επιβληθεί για της κριθείσες ως παράνομες επιδοτήσεις στα ΕΝΑΕ για την προ του 2000 περίοδο, όταν δηλαδή βρισκόταν υπό κρατικό έλεγχο, μεταξύ των όρων περιλαμβάνονταν κι η ανάθεση του προγράμματος ναυπήγησης των έξι νέων φρεγατών στα ΕΝΑΕ! Δηλαδή με άλλα λόγια, η τότε κυβέρνηση αναλάμβανε δεσμεύσεις έναντι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση και ταυτόχρονα παρακολουθούσε τις εξελίξεις σε επιχειρηματικό επίπεδο (υπογραφές και ανανεώσεις συμφωνιών συνεργασίας Ναυπηγείων Ελευσίνας - DCNS).
Καθώς η συμφωνία του Ιουλίου του 2008 απετέλεσε τη βάση της συμφωνίας που επιτεύχθηκε το καλοκαίρι του 2010 για την άρση του προστίμου προς τα ΕΝΑΕ (με κυριότερη αλλαγή την επιμήκυνση από 10 σε 15 χρόνια της περιόδου απαγόρευσης οποιασδήποτε εμπορικής δραστηριότητας των ΕΝΑΕ), δε χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος των περιπλοκών.
Εξίσου εύκολα αντιληπτό είναι ότι όλη αυτή η κατάσταση οφείλεται στην αδυναμία σειράς ελληνικών κυβερνήσεων να εκπονήσουν και υλοποιήσουν μία ολοκληρωμένη πολιτική για το ναυπηγικό και ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα που αποτελεί σημαντικό κομμάτι της βιομηχανικής υποδομής της χώρας, της οποίας τα Ναυπηγεία Ελευσίνας αποτελούν μία από τις κύριες συνιστώσες, ενώ αντίθετα με περισσή ευκολία προέβαιναν σε γενικόλογες τοποθετήσεις και αόριστες υποσχέσεις.
Καταγγελία της σύμβασης από την BAE Systems
Η κατάσταση επιδεινώνεται και περιπλέκεται ακόμα περισσότερο με τη σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες ειλημμένη απόφαση της BAE Systems να καταγγείλει τη Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου τη σύμβαση με τα Ναυπηγεία Ελευσίνας για το πρόγραμμα των πυραυλακάτων Super Vita λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών της ελληνικής εταιρείας προς αυτήν.
Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Νεώριον Συμμετοχών, της μητρικής εταιρίας των Ναυπηγείων Ελευσίνας, προς το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών (ΧΑΑ) την Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου, το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών της εταιρείας προς «προμηθευτές πολεμικών πλοίων» ανέρχονταν την 31η Δεκεμβρίου 2010 το ποσό των 26.171.292,49 ευρώ, που πιθανότατα στο μεγαλύτερο μέρος τους ή και στο σύνολο τους πρόκειται για πληρωμές προς τη BAE Systems.
Η καταγγελία της σύμβασης από τη BAE Systems είναι αυτονόητο ότι θα θέσει σε κατάσταση εκκρεμότητας τόσο την έκτη όσο και την έβδομη (των οποίων έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί οι ελασματουργικές εργασίες κατασκευής του σκάφους και επίκειται, αφού ακόμα δεν έχει γίνει, η εγκατάσταση των κυρίων μηχανών και των ηλεκτρικών, ηλεκτρονικών, πυροσβεστικών και λοιπών δικτύων) πυραυλάκατους Super Vita και επιπλέον και της πέμπτης που βρίσκεται στα τελευταία στάδια κατασκευής και προ της έναρξης των δοκιμών .
Η κατάσταση επιδεινώνεται και περιπλέκεται ακόμα περισσότερο με τη σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες ειλημμένη απόφαση της BAE Systems να καταγγείλει τη Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου τη σύμβαση με τα Ναυπηγεία Ελευσίνας για το πρόγραμμα των πυραυλακάτων Super Vita λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών της ελληνικής εταιρείας προς αυτήν.
Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Νεώριον Συμμετοχών, της μητρικής εταιρίας των Ναυπηγείων Ελευσίνας, προς το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών (ΧΑΑ) την Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου, το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών της εταιρείας προς «προμηθευτές πολεμικών πλοίων» ανέρχονταν την 31η Δεκεμβρίου 2010 το ποσό των 26.171.292,49 ευρώ, που πιθανότατα στο μεγαλύτερο μέρος τους ή και στο σύνολο τους πρόκειται για πληρωμές προς τη BAE Systems.
Η καταγγελία της σύμβασης από τη BAE Systems είναι αυτονόητο ότι θα θέσει σε κατάσταση εκκρεμότητας τόσο την έκτη όσο και την έβδομη (των οποίων έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί οι ελασματουργικές εργασίες κατασκευής του σκάφους και επίκειται, αφού ακόμα δεν έχει γίνει, η εγκατάσταση των κυρίων μηχανών και των ηλεκτρικών, ηλεκτρονικών, πυροσβεστικών και λοιπών δικτύων) πυραυλάκατους Super Vita και επιπλέον και της πέμπτης που βρίσκεται στα τελευταία στάδια κατασκευής και προ της έναρξης των δοκιμών .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου