Είναι μια ιστορία που μοιάζει με παραμύθι.
Μια προσωπική ιστορία που δυστυχώς χάθηκε στο πέρασμα των χρόνων.
Στοιχεία πολλά δεν διαθέτουμε.
Για τον πρωταγωνιστή ξέρουμε μόνο ότι το όνομα του ήταν Δημητρογιάννης και η καταγωγή του από την Θεσσαλονίκη.
Ο Δημητρογιάννης, ο ήρωας της ιστορίας μας, γεννήθηκε κοντά στο 1895 στην Θεσσαλονίκη, στον Ελληνικό μαχαλά.
Οι γονείς του ήταν Έλληνες χριστιανοί.
Ο πατέρας του, φαρμακοποιός και σχετικά ευκατάστατος, βοήθησε τον Δημητρογιάννη να σπουδάσει ιατρός.
Γρήγορα η φήμη του εξαπλώθηκε στην πόλη και όλοι γνώριζαν το νέο παλικάρι που πολλές φορές βοηθούσε τους Έλληνες αμισθί. Κάποια στιγμή όμως έπρεπε να υπηρετήσει τη θητεία του.
Η Θεσσαλονίκη, όπως και ολόκληρη η Μακεδονία πριν τους βαλκανικούς πολέμους, ήταν έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Όμως ο “Μεγάλος Ασθενής” έπνεε τα λοίσθια. Ο Δημητρογιάννης προσπάθησε να κατέβει στην ελεύθερη Ελλάδα και να μην υπηρετήσει στο στρατό του Σουλτάνου.
Δεν τα κατάφερε. Κάπου μετά το Λιτόχωρο στην Πιερία, ανάμεσα σε κάτι βάλτους, Τούρκοι στρατιώτες των συνέλαβαν και τον έστειλαν πίσω στο κέντρο κατάταξης στη Θεσσαλονίκη.
Ο Δημητρογιάννης υπηρέτησε στον στρατό του Σουλτάνου σαν αξιωματικός – Ιατρός.
Όταν ξέσπασαν οι βαλκανικοί πόλεμοι, φυσικά και δεν του ήρθε μετάθεση για το μέτωπο.
Οι Τούρκοι γνώριζαν πολύ καλά, ότι χιλιάδες από τους υπηρετούντες στο στρατό τους, ήταν Έλληνες, ή Βούλγαροι, ή Σέρβοι και φρόντισαν να τους απομακρύνουν από το μέτωπο των Βαλκανίων για πολλούς λόγους.
Ο Δημητρογιάννης δεν ευτύχησε να δει τον Ελληνικό Στρατό να μπαίνει μετά από διαταγή του Βενιζέλου και να απελευθερώνει την πόλη που γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια.
Τη Θεσσαλονίκη.
Ήταν τότε σε κάποιο στρατόπεδο στο Μπαιμπούρτ, στα ανατολικά σύνορα. Το τέλος των Βαλκανικών τον βρίσκει στην Κωνσταντινούπολη.
“Ο Ρωμιός γιατρός”, έτσι τον φώναζαν Έλληνες και Τούρκοι και ο Δημητρογιάννης προσέφερε συχνά αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του. Δεν κοίταζε εθνικότητα, κοίταζε τον άνθρωπο.
Το 1914, ξέσπασε ο Πρώτος παγκόσμιος. Νέα μετάθεση για τον Ρωμιό. Αυτή τη φορά στο Δυτικό μέτωπο. Για άλλη μια φορά ο Δημητρογιάννης δεν κατάφερε να υπηρετήσει στο στρατό της πατρίδας του.
Δαρδανέλια – Καλλίπολη : Οι Άγγλοι και οι Αυστραλοί επιχειρούν να καταλάβουν τα στενά και να πλευροκοπήσουν την Κωνσταντινούπολη, για να αναγκάσουν τον Σουλτάνο να παραδοθεί, ή τουλάχιστον να φύγει από το πλευρό των Γερμανών.
Καταστροφή. Εκατόμβη νεκρών και από τις δυο πλευρές. Οι μάχες αδυσώπητες.
Χαρακώματα...Ένας άλλος Θεσσαλονικιός, αξιωματικός του Οθωμανικού στρατού, πολεμάει στα στενά. Το όνομα του Μουσταφά Κεμάλ .
Μετέπειτα οι Τούρκοι θα τον ονομάσουν Ατατούρκ. Ο Δημητρογιάννης πολεμάει κάποια χιλιόμετρα βορειότερα.
Οι νεκροί είναι εκατοντάδες και οι τραυματίες χιλιάδες. Δεν προλαβαίνει να χειρουργεί. Προσπαθεί να σώσει ζωές.
Τιμάει τον όρκο του Ιπποκράτη. Δεν ξεχνά ότι είναι Ρωμιός αλλά είναι και γιατρός... Δεν ξεχνάει επίσης τον βασικό του στόχο. Να τελειώσει ο πόλεμος και να βρει ένα τρόπο να γυρίσει στην Ελληνική Θεσσαλονίκη.
Μια βόμβα από τα κανόνια ενός Αγγλικού πλοίου θα διαγράψει τη τροχιά της και θα χτυπήσει απευθείας το πρόχειρο χειρουργείο εκστρατείας.
Ο Θεσσαλονικιός ιατρός θα αφήσει την τελευταία του πνοή την ώρα που έσωζε ζωές...
Οι Τούρκοι σε αναγνώριση των υπηρεσιών του έβαλαν στο σημείο που τον βρήκε ο θάνατος μια πλάκα με το όνομα του...Μπερδεψαν βέβαια το όνομα όταν το χάρασαν στην πλάκα και από Δημητρογιάννη, το έγραψαν Δημητρογιάτη...
Χρόνια μετά την έβγαλαν. Δεν ήθελαν κάποιος Έλληνας, κάποιος Ρωμιός να θεωρείται ήρωας στους πολέμους τους.
Μέχρι το 2009 υπήρχε ο τάφος του στα Δαρδανέλια, τότε οι υπεύθυνοι του νεκροταφείου αποφάσισαν να βγάλουν την ταφόπλακα με το όνομα του με την δικαιολογία ότι " ένα πρόσωπο με το όνομα Δημητρογιάννης δεν υπηρέτησε ποτέ στον Οθωμανικό Στρατό"!
Στο χθεσινό της φύλο η ΧΟΥΡΙΕΤ, στην πρώτη σελίδα μάλιστα παρουσιάζει την ιστορία του Έλληνα, του Ρωμιού Δημητρογιάννη. Το ρεπορτάζ τελειώνει με την εξής ερώτηση: “Γιατί βγάλατε την ταφόπλακα; Μήπως το κάνατε επειδή ήταν Ρωμιός ;”
Το Γενικό Επιτελείο του Τουρκικού Στρατού, έψαξε τα αρχεία του. Τελικά βρήκε ότι πράγματι υπήρχε Δημητρογιάννης που υπηρέτησε στον οθωμανικό στρατό σαν ιατρός.
Βρήκε επίσης ότι πράγματι πολέμησε και στο Ανατολικό μέτωπο στην περιοχή του Μπαιμπούρτ το 1915.
Ένα χρόνο αργότερα ο Δημητρογιάννης, στρατιωτικός ιατρός, Έλληνας από τη Θεσσαλονίκη σκοτώθηκε... Τσανάκαλε 1916
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου