Οι επόμενες κινήσεις της Τουρκίας
Ο κίνδυνος του συμβιβασμού
Έμπειροι αναλυτές και διεθνολόγοι εκτιμούν πως ο Ταγίπ Ερντογάν σκέφτεται ήδη την επόμενη ημέρα από το μνημόνιο στο οποίο προχώρησε με την κυβέρνηση της Τρίπολης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι τουρκικές κινήσεις επιχειρούν να δημιουργήσουν τετελεσμένα και περιπλέκουν έτσι περαιτέρω την κατάσταση.
Η Άγκυρα επιμένει στη γραμμή πως οι διαφορές δεν λύνονται με βάση το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας, αλλά με την επίδειξη ισχύος.
Επιθυμεί ο Ερντογάν να πετύχει κάτι αντίστοιχο με αυτό που έκανε η Ρωσία στη Συρία και αν η κατάσταση φτάσει στα άκρα να είναι μέσα στις ειρηνευτικές δυνάμεις που θα εγγυηθούν για την περιοχή;
Θεωρείται σχεδόν σίγουρο πως μαζί με τον σύμμαχό του, το Κατάρ, προσπαθεί να διευρύνει την επιρροή του και να απαντήσει στις συμμαχίες που είχε προχωρήσει η Ελλάδα με την Κύπρο, την Αίγυπτο και το Ισραήλ.
Όσοι βλέπουν ακόμα πιο μακριά - και είναι σίγουροι πως ένα στρατηγικά καλά οργανωμένο πλάνο είναι σε εξέλιξη – θεωρούν ότι το βλέμμα του Ταγίπ Ερντογάν είναι στραμμένο στο 2023.
Ο Τούρκος Πρόεδρος επιθυμεί τα 100 χρόνια από την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας και την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης να βρει τη χώρα του ενισχυμένη.
Αρωγός του στην κινητικότητα που εμφανίζει είναι οι καλοί οικονομικοί δείκτες με το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών που παρουσιάζει η οικονομία του, αλλά και ένας κύκλος επιχειρηματιών που φέρεται να δρα ενισχυτικά στην “αυλή” του.
Ο ίδιος και οι στενοί συνεργάτες του έχουν προειδοποιήσει πως από τον καινούργιο χρόνο θα υπάρξουν σημαντικές εξελίξεις.
Σε τηλεοπτικά show που επαναλαμβάνει κάθε εβδομάδα για εσωτερική πολιτική κατανάλωση δείχνει σε χάρτες το εύρος της ζώνης στην οποία μπορεί να προχωρήσει σε σεισμικές έρευνες και γεωτρήσεις κάνοντας σαφές προς την Αθήνα ότι το 2020 θα είναι πολύ κρίσιμο για τα ελληνοτουρκικά στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Οι επιλογές για να προωθήσει την επιθετική ρητορική του είναι πολλές.
Σε πρώτη φάση θα μπορούσε να προχωρήσει στη σύναψη συμφωνιών με μεγάλες εταιρείες, αφού ο ίδιος, όπως δηλώνει, δεν το θεωρεί απίθανο.
Από τη στιγμή, πάντως που η παρουσία της Total και των ΕΛΠΕ στην περιοχή αποκλείουν τη συμμετοχή της Turkish Petroleum σε κοινοπρακτικά σχήματα θα πρέπει να βρει άλλους δρόμους για να κινηθεί.
Στην ελληνική πλευρά δεν θα θεωρούσαν έκπληξη ο Ταγίπ Ερντογάν να επιχειρήσει την έκδοση αδειών για υδρογονάνθρακες νοτίως της Κρήτης, ή την αποστολή ερευνητικού σκάφους εκεί που ορίζουν οι συντεταγμένες του μνημονίου.
Με αυτά τα ενδεχόμενα ανοιχτά η κυβέρνηση είναι σε διαρκή συναγερμό περιμένοντας από την Άγκυρα να κάνει το επόμενο βήμα.
Η πιθανή κλιμάκωση των ενεργειών της θα ενεργοποιήσει τα ελληνικά αντανακλαστικά ενδεχομένως προς πολλές κατευθύνσεις.
Στις διπλωματικές επιλογές περιλαμβάνεται η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών με την Ιταλία, την Αλβανία, την Κύπρο και την Αίγυπτο που έχει καθυστερήσει χαρακτηριστικά.
Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα και η Αίγυπτος συζητούν αρκετά χρόνια για την οριοθέτηση ΑΟΖ, χωρίς ωστόσο κάποια αποτελέσματα.
Η τεσσαρακονταετής αμηχανία των ελληνικών κυβερνήσεων να προχωρήσουν το συγκεκριμένο θέμα άνοιξε για άλλη μια φορά την όρεξη του Ταγίπ Ερντογάν.
Αν και περιέχει στοιχεία μονομέρειας και οι ελληνικές κυβερνήσεις ανέκαθεν ήταν πολύ προσεκτικές στις κινήσεις τους έτσι ώστε να μην δίνουν κανένα πάτημα για αμφισβήτηση, η κατάθεση συντεταγμένων στα Ηνωμένα Έθνη για τα όρια της υφαλοκρηπίδας θεωρείται από πολλούς αναλυτές μια ενδεδειγμένη κίνηση.
Πόσο μάλλον όταν ο Ερντογάν δείχνει να σκέφτεται την κλιμάκωση των ενεργειών του.
Για την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης οι απόψεις διίστανται, ωστόσο δεν το αποκλείουν ως λύση όλο και περισσότερα κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές της συμπολίτευσης.
Αποτελεί αναμφισβήτητα τον πλέον ειρηνικό τρόπο επίλυσης των διαφορών και οι αποφάσεις του είναι τελεσίδικες.
Από τη στιγμή, όμως που η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το συγκεκριμένο δικαιοδοτικό όργανο τα πράγματα περιπλέκονται.
Η μόνη λύση, όπως είχε γίνει χωρίς αποτέλεσμα στο παρελθόν, είναι οι δυο πλευρές να συνομολογήσουν ένα “συνυποσχετικό”, δηλαδή ένα κείμενο στο οποίο θα περιγράφονται τα σημεία που χωρίζει τα δύο μέρη. Ποιο είναι το πρόβλημα;
Η Τουρκία έχει ευρύτερη γκάμα διεκδικήσεων από την υφαλοκρηπίδα και συνεπώς υπάρχει ο κίνδυνος του συμβιβασμού.
Η ελληνική κυβέρνηση θα κερδίσει μια σημαντική μάχη, ωστόσο θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη για το πολιτικό κόστος μιας “ζημιάς” που πιθανόν να υποστεί.
Η προσφυγή στη Χάγη αποτελεί την πάγια θέση της πρώην υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη η οποία και χθες, μιλώντας σε εκδήλωση του “Κύκλου Ιδεών” του Ευάγγελου Βενιζέλου, τόνισε πως θα δώσει αξιόπιστη και οριστική λύση, συμπληρώνοντας ότι στην περίπτωση που η Τουρκία αρνηθεί να πραγματοποιηθούν διερευνητικές επαφές θα βγει χαμένη και δεν θα έχει την ευκαιρία να υπερασπιστεί τις θέσεις της.
“Η ανίσχυρη και άκυρη συμφωνία Ερντογάν - Σάραζ δεν πρέπει να εγκλωβίσει το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στα ρευστά συμφραζόμενα της κατάστασης στη Λιβύη", επεσήμανε στην τοποθέτησή του ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου