Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο! Ειδικά όταν είναι ο μοναδικός.

 

Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ

Η Ελλάδα όταν συζητάει για αγορές εξοπλισμών ξεχνάει το βασικό δόγμα: ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Και η Ελλάδα στη πιάτσα των εξοπλισμών,δεν είναι όποιος κι όποιος πελάτης! Κιμπάρηδες με τα όλα μας έχουμε αποδειχτεί!

Δεν θα ασχοληθούμε πάλι με τις υπερτιμολογήσεις όλων σχεδόν των οπλικών συστημάτων που έχουμε προμηθευτεί. Είναι πλέον...αυταπόδεικτες. Θα επισημάνουμε μία άλλη πτυχή των αγορών που κάνει η Ελλάδα τουλάχιστον τα τελευταία 20 χρόνια.

Ως γνωστόν το βασικό κριτήριο όλων των μεγάλων αγορών που έγιναν αυτή τη χρονική περίδο,δεν ήταν η επιχειρησιακή ανάγκη και χρησιμότητα των όπλων που αγοράζαμε.

Ούτε καν το οικονομικό κόστος. Έμπαιναν βέβαια κι αυτά στη ζυγαριά,αλλά το βασικό κριτήριο ήταν το «πολιτικό και διπλωματικό» βάρος κάθε αγοράς! Θέλαμε να έχουμε καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ; Αγοράζαμε αμερικάνικα.

Έπρεπε να κλείσουμε φιλικά το μάτι στη Γαλλία; Κάναμε κι εκεί μια παραγγελία. Και οι Γερμανοί ; Φίλοι μας δεν είναι κι αυτοί; Πιάσε κάτι και από τα γερμανικά ράφια. Κι όταν ξύπναγε μέσα μας η ...αντίδραση,πεταγόμαστε μέχρι τη Μόσχα για ψώνια!


Όλα αυτά δεν θα ήταν απαραίτητα αρνητικά αν τουλάχιστον επιλέγαμε να αγοράζουμε οπλικά συστήματα που πραγματικά χρειαζόμαστε. 

Όπλα που θα είχαν κάτι να προσφέρουν στην επιχειρησιακή μας εξέλιξη. Όμως όχι. Δεν γινόταν ποτέ έτσι. Η χώρα που μας πούλαγε όπλα μας επέβαλε και ποια θα πάρουμε! Συνήθως μας « έσπρωχναν» το εμπόρευμα που «δεν έφευγε με τίποτα από τα ράφια». Κι εμείς αντί πούμε όχι τα αγοράζαμε σαν υπνωτισμένοι!

Τα πιο πρόσφατα παραδείγματα; Τα ρωσικά Τεθωρακισμένα Οχήματα Μάχης BMP-3, για τα οποία από τη πρώτη στιγμή οι στρατιωτικοί είχαν εκφράσει τη διαφωνία τους.

Ο «ελληνορωσικός άξονας» που επιχείρησε να δημιουργήσει η κυβέρνηση Καραμανλή έπρεπε να επικυρωθεί και με μία αγορά. Το ρωσικό οπλοστάσιο είναι ανεξάντλητο σε όπλα με εξαιρετικές επιδόσεις και χαρακτηριστικά. 

Ειδικά για την Ελλάδα τα αντιαεροπορικά συστήματα της Μόσχας ήταν ιδιαίτερα ελκυστικά. Όμως οι Ρώσοι ήθελαν ντε και καλά να πουλήσουν τα BMP-3. Κι εμείς ως καλοί πελάτες δεχτήκαμε. Κι αν δεν προέκυπτε η οικονομική κρίση πιθανότατα θα τα αγοράζαμε.


Το ίδιο περίπου συμβαίνει και με τις γαλλικές φρεγάτες. Έξι πρέπει να πουλήσει ο Σαρκοζί και άλλος διαθέσιμος πελάτης δεν υπάρχει . Στο ΠΝ ψέλλισαν κάτι για μικρότερα πλοία που ναυπηγούν οι Γάλλοι,όμως ο καημός του Ν.Σαρκοζί είναι οι Fremm κι απ΄ ότι φαίνεται πρέπει να τις πάρουμε!

Το « χρύσωμα» του χαπιού για το λογαριασμό έχει αρχίσει εδώ και καιρό. «Είναι ελκυστική η προσφορά των Γάλλων», «μας προσφέρουν πολύ καλό χρηματοδοτικό πρόγραμμα» κι άλλα τέτοιες ...γαλιφιές που θυμίζουν τους τραπεζικούς υπαλλήλους στη προ ΔΝΤ εποχή ,όταν μας «έψηναν» για να πάρουμε ένα ακόμη καταναλωτικό δάνειο! Την κατάληξη τη ζούμε σήμερα.

Τουλάχιστον κερδίζουμε κάτι απ΄ αυτές τις ...πολιτικο-διπλωματικές αγορές; 

Για σκεφτείτε λίγο. Μηδέν από μηδέν ίσον μηδέν! Τίποτα. Κι όχι μόνο επειδή είναι «κακοί» οι πωλητές. 

Έχουν υπάρξει και περιπτώσεις που ήταν έτοιμοι να ικανοποιήσουν κάποια αιτήματά μας ,όπως το 2005 όταν αγοράσαμε τα 30 F 16 από τις ΗΠΑ,οι οποίες λένε οι πληροφορίες, είχαν έτοιμες απαντήσεις για τα ανταλλάγματα που υπέθεταν ότι   θαζητούσαμε. Δεν ζητήσαμε τίποτα! Είμασταν υπεράνω...


Σ΄ ότι έχει να κάνει με την αγορά των φρεγατών Fremm,για την οποία πολλοί υποστηρίζουν ότι στο ταξίδι του πρωθυπουργού στο Παρίσι ,θα σημειωθούν εξελίξεις ,έχουμε να επισημάνουμε το εξής απλό. 

Ασφαλώς και είναι πολύτιμη η καλή σχέση μας με μια μεγάλη χώρα σαν τη Γαλλία. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει όμως ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική ανοιχτή αγορά για πώληση γαλλικών όπλων από τη δεκαετία του 70 ακόμη.

Η Γαλλία αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε δύσκολη θέση σ΄ ότι έχει να κάνει με τη πώληση όπλων στο εξωτερικό. Η πρόσφατη επιτυχία πώλησης δύο πλοίων τύπου Mistral στη Ρωσία δεν αλλάζει δραματικά το σκηνικό. Οι φρεγάτες Fremm, δεν έχουν ζήτηση. 

Και το μαχητικό αεροσκάφος Rafale,ακόμη δεν έχει «σταυρώσει» πελάτη εκτός Γαλλίας.Η τελευταία ελπίδα για πώληση στη Βραζιλία, «ξέφτισε» μετά την αποχώρηση του προέδρου Λούλα.

Συνεπώς,ας έχει στο μυαλό του ο πρωθυπουργός και όποιος άλλος διαπραγματευτεί για οποιαδήποτε αγορά όπλων το δόγμα που λέγαμε στην αρχή:ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.Ειδικά όταν είναι ο μοναδικός.
πηγη