Με έθιμα και παραδόσεις που έχουν τις ρίζες τους βαθιά πίσω στο χρόνο, θα γιορτάσουν οι Έλληνες, σήμερα δεύτερη ημέρα του Πάσχα, τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου.
Ας δούμε κάποια εξ αυτών...
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
Ένα από τα σημαντικότερα τοπικά έθιμα, όχι μόνον της Μεσσηνίας αλλά και ολόκληρης της Πελοποννήσου, πραγματοποιείται στο Πλατύ, ένα όμορφο χωριό περίπου 520 κατοίκων, 16 χλμ. βορειοδυτικά της Καλαμάτας, χτισμένο ανατολικά του ποταμού Παμίσου.
Πρόκειται για τους ιππικούς αγώνες που γίνονται κάθε χρόνο προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου, τη δεύτερη μέρα του Πάσχα.
Παρ' όλο που τα άλογα δεν χρησιμοποιούνται πλέον ως μέσον εργασίας ή μεταφοράς, η αγάπη για τα περήφανα αυτά ζώα παραμένει και ο κόσμος κάθε χρόνο κατακλύζει κυριολεκτικά το Πλατύ για να προσκυνήσει τον Αγιο Γεώργιο και να παρακολουθήσει το μοναδικό, για ολόκληρη την Πελοπόννησο, αυτό έθιμο.
Αρκετοί είναι και οι κάτοικοι του χωριού που εκτρέφουν άλογα με μόνο σκοπό να τα τρέξουν στους ιππικούς αγώνες στην μνήμη του Αγίου Γεωργίου, χωρίς να νοιάζονται για το χρηματικό έπαθλο.
Το έθιμο αυτό αναβιώνει φέτος την Δευτέρα του Πάσχα που γιορτάζεται η μνήμη του Αγίου Γεωργίου, μετά την Θεία Λειτουργία στις 11 η ώρα το πρωΐ.
ΚΡΗΤΗ
Η Άση Γωνιά από την άλλη, είναι ένα ορεινό χωριό στο Νομό Χανίων, 35 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο.
Στην Άση Γωνιά γιορτάζει ο Αγιος Γεώργιος ο Γαλατάς.
Το χωριό έχει συνδεθεί με την ευλογία των κοπαδιών την ημέρα του Αγίου Γεωργίου, ένα μοναδικό έθιμο στην Κρήτη.
Οι βοσκοί της περιοχής θεωρούν προστάτη τους τον Αη-Γιώργη και στις 23 Απριλίου συρρέουν με τα κοπάδια τους στην εκκλησία του Αη-Γιώργη.
Η εκκλησία βρίσκεται πολύ κοντά στην πλατεία του χωριού κι είναι ιδιαίτερο το θέαμα των αιγοπροβάτων να έχουν περικυκλώσει τις προτομές του Βενιζέλου και του Γύπαρη περιμένοντας τη σειρά τους να κατέβουν στο εκκλησάκι.
Τα ζώα, στολισμένα με τα πιο μελωδικά "λέρια" (κουδούνια), μαντρώνονται στην "κούρτα" έξω από την εκκλησία κι αρμέγονται ένα-ένα.
Στη συνέχεια το κοπάδι ευλογείται από τον ιερέα και το γάλα μοιράζεται στους κατοίκους σε πλαστικά μπουκάλια επιτόπου, ενώ μια ποσότητα του βράζεται και προσφέρεται στον κόσμο σε ποτήρια μαζί με κρητικό παξιμάδι από κοπέλες του χωριού ντυμένες με τις παραδοσιακές φορεσιές.
Το έθιμο είναι πολύ παλιό και κανείς δεν μπορεί να πει πότε ακριβώς ξεκινά.
ΑΤΤΙΚΗ
Το "Κεσκέκι" είναι ένα Ενθύμιο 30 χρόνων από ιδρύσεως του Συλλόγου "Αγ. Γεώργιος Γκιούλ Μπαξέ" στα Μελίσσια της Αττικής όπου ζούσαν πολλοί Μικρασιάτες πρόσφυγες.
Οι πρόσφυγες ξεκίνησαν ξυπόλυτοι με λίγα κειμήλια από το Γκιουλμπαξε της Μικράς Ασίας ένα χωριό των Βουρλών της ευρύτερης περιοχής της Σμύρνης.
Άλλοι ήρθαν με πλοία, οι περισσότεροι με τα πόδια αφού διέσχιζαν βουνά με χιόνια περπατώντας μέσα από κακοτράχαλα μονοπάτια σε απόλυτη ησυχία μην γίνουν αντιληπτοί.
Και να που βρέθηκε ένα μέρος φιλόξενο για να γίνει δεύτερη τους πατρίδα να ξαναφέρει το γέλιο στα χείλη να στήσουν το σπιτικό τους, να αυγατίσουν το βίο τους και το βράδυ στις αυλές όλοι μαζεμένοι να θυμούνται!
Έτσι και σε αυτό το μέρος κοντά στην Πεντέλη που ήρθαν να εγκατασταθούν στην γη που τους παραχωρήθηκε άρχισαν να φτιάχνουν σπίτια, σχολεία, εκκλησία, τον ίδιο προστάτη τον Άγιο Γεώργιο με την αλησμόνητη πατρίδα που τους συντρόφευε σε όλο τους το ταξίδι και τους προστάτευε.
Το έθιμο, η συγκέντρωση των Μικρασιατών και όχι μόνο, αρχίζει από Κυριακή βράδυ συνεχίζεται όλο το βράδυ.
Κορυφώνεται με τη Θεία Λειτουργία στον Άγιο Γεώργιο, ολοκληρώνεται με τη διανομή παραδοσιακού φαγητού «κεσκέκι» και το ξεκίνημα Μικρασιατικών χορών.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου