Η Αθήνα οφείλει να κατανοήσει, επιτέλους πως, αν χαθεί η Κύπρος, το Αιγαίο θα κατακτηθεί, η Δυτική Θράκη θα ‘τουρκοποιηθεί’ και η Ελλάδα θα συρρικνωθεί δυτικά της Κρήτης.
Ακόμα και οι καλύτεροι ευσεβείς πόθοι συντρίβονται από την ισχύ της πραγματικότητας. Στο ελβετικό θέρετρο, Crans-Montana, κατέρρευσε παταγωδώς και σωριάστηκε σε ερείπια μια 40χρονη πολιτική ευσεβών πόθων, ασύλληπτων ψευδαισθήσεων, υποτίμησης του Τούρκου και ολέθριας ανεπάρκειας εφτά Προέδρων της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Από τον Μακάριο μέχρι τον Αναστασιάδη, όλοι πίστεψαν αφελέστατα ότι θα μπορούσαν να εξημερώσουν και να κατευνάσουν το αιμοσταγές τουρκικό θηρίο με καλοπιάσματα, γλειψίματα, γονυκλισίες και συνεχείς υποχωρήσεις. Πέτυχαν το αντίθετο αποτέλεσμα: Ο Τούρκος αποθηριώνεται και ήδη από το 1956 έχει μεθοδεύσει την κατάκτηση της Κύπρου και την πλήρη υποταγή μας.
Κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης της Γιάλτας (4-11.2.1945), μεταξύ του αιμοσταγούς Στάλιν, του Αμερικανού προέδρου Ρούζβελτ και του Βρετανού πρωθυπουργού Τσέρτσιλ, για το διαμοιρασμό του κόσμου μετά την εξουδετέρωση του Χιτλερικού θηρίου, ο ασθενών και αδύναμος Ρούζβελτ, μπροστά στις αναιδείς και ασίγαστες απαιτήσεις του Σοβιετικού δικτάτορα, διερωτήθηκε αν έπρεπε να ικανοποιήσουν τις αξιώσεις του. Ο σύμβουλός του, Μπούλλιτ, απάντησε: «Κύριε Πρόεδρε, δεν έχετε να κάνετε με τον Δούκα του Νόρφολκ αλλά με έναν Γεωργιανό ληστή»!
Ούτε ο Μακάριος ούτε κανένας εκ των Προέδρων της Κυπριακής Δημοκρατίας, πόσο μάλλον ο νυν πρόεδρος Αναστασιάδης, φαίνεται να κατάλαβαν πως έχουν ως αντίπαλο και ως εχθρό έναν Ασιάτη ληστή, δολοφόνο και εγκληματία ο οποίος, εκτός των άλλων, εισέβαλε και κατέχει την πατρίδα μας και την απειλεί με πλήρη τουρκοποίηση.
Τι σημαίνει το ναυάγιο στο Crans-Montana;
Πρώτον, παταγώδη κατάρρευση μιας 40χρονης αποτυχημένης πολιτικής της ελληνικής κυπριακής πλευράς (με την υποστήριξη της Αθήνας) στη βάση της τερατογενούς και τουρκοφρενούς διζωνικής, η οποία ως μόρφωμα δεν αναφέρεται πουθενά στην παγκόσμια νομολογία. Επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί στη Ν. Αφρική του απαρχάιντ αλλ’ ο Νέλσων Μαντέλα την απέρριψε.
Δεύτερον, τα τελευταία χρόνια κοσμογονικές ανακατατάξεις και πόλεμοι άλλαξαν τον ρουν των διεθνών και διακρατικών σχέσεων αλλά οι ηγέτες μας παρέμειναν πεισματικά και βολικά κολλημένοι σε μιαν αδιέξοδη διαδικασία συνομιλιών, η οποία είναι τουρκικής έμπνευσης και εγγλέζικης επίνευσης για την διζωνική αυτοχειρία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τρίτον, το Κυπριακό, από διεθνές πρόβλημα τουρκικής εισβολής και κατοχής, εποικισμού και εθνοκάθαρσης, οι ηγέτες της Κύπρου, καθ’ υποβολή των Βρετανών, το μετέτρεψαν σε δικοινοτικό, με την κατοχική Τουρκία ως παρατηρητή και … σύμβουλο στην επίλυσή του!
Τέταρτον, όλοι οι Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας και ειδικά ο Ν. Αναστασιάδης προέβησαν σε καταστροφικές υποχωρήσεις με την βλακώδη προσδοκία και την εξωπραγματική εκτίμηση ότι η κατοχική Τουρκία θα συναινούσε σε λύση δημοκρατικών, δηλ. ευρωπαϊκών προδιαγραφών.
Πέμπτον, από το 1956, η Τουρκία βροντοφωνάζει στους ηγέτες της Κύπρου – και της Ελλάδος – ότι σχεδίασε επανάκτηση της Κύπρου επειδή τη θεωρεί ως ύψιστης στρατηγικής και γεωπολιτικής σημασίας για τα εθνικά συμφέροντά της και τις φιλοδοξίες της να αναδειχθεί σε περιφερειακή ή και παγκόσμια δύναμη.
Ο νυν υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, επανέλαβε και στο Crans-Montana τους ξεκάθαρους τουρκικούς στόχους: Εμμονή στα επεμβατικά δικαιώματά της και στη διατήρηση του Αττίλα στο νησί και ότι θα τα χρησιμοποιήσει ξανά!
Έκτον, κατά τη διάρκεια της συνόδου των G-20, στο Αμβούργο της Γερμανίας, ο Τούρκος Πρόεδρος δήλωσε: «Όπως γνωρίζετε η Τουρκία είναι μια εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο. Αν δεν βρεθεί λύση, τότε μπορούμε να εφαρμόσουμε και το σχέδιο Β ή το σχέδιο Γ».
Έβδομον, η Τουρκία έχει σχεδιάσει εδώ και χρόνια σχέδιο Β’. Κανένας εκ των Προέδρων της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει σχεδιάσει η ελληνική πλευρά πώς θα αντιδράσει και ενεργήσει σε περίπτωση ναυαγίου των συνομιλιών στο Κυπριακό.
Ο Γ. Βασιλείου, π.χ., σε τρεις Έλληνες δημοσιογράφους είχε δηλώσει λίγους μήνες μετά την εκλογή ότι «δεν θα σκεφτόταν στις 31 του τάδε μήνα τι θα έκανε»! Ο Δ. Χριστόφιας, ο οποίος ανατίναξε τις οικονομικές και ενεργειακές υποδομές της Κύπρου, είχε μόνο σχέδιο Α’. Και ο Ν. Αναστασιάδης, που ρωτήθηκε χθες, απέφυγε να απαντήσει επειδή και αυτός πλειστάκις είχε δηλώσει ότι μόνο ένα σχέδιο έχει, την επίλυση του Κυπριακού.
Τι πρέπει να γίνει τώρα; Πρώτα απ’ όλα, Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πολιτική ηγεσία καλούνται να σοβαρευτούν και να προσγειωθούν. Τα συνθήματα, οι κομματικές φλυαρίες, οι επικοινωνιακές ατάκες και τα ωραία λόγια να παραμεριστούν.
Ο κυπριακός Ελληνισμός και η Κύπρος αντιμετωπίζουν πλέον ξεκάθαρα τον κίνδυνο Αλεξανδρετοποίησης και τουρκοποίησης. Αυτός ο κίνδυνος είναι ήδη εντός των πυλών. Γι’ αυτό:
Πρώτον, να γίνει επιστημονική και ρεαλιστική ανάλυση από ειδικούς για όλες τις πτυχές του Κυπριακού και όχι από διατεταγμένα κομματόσκυλα, για το πώς φτάσαμε στα πρόθυρα τουρκοποίησης.
Δεύτερον, το ναυάγιο στο Crans-Montana επιτάσσει να αναθεωρηθεί η παρούσα διαδικασία συνομιλιών.
Η ελληνική πλευρά οφείλει να σχεδιάσει, να συμφωνήσει και αταλάντευτα να υλοποιήσει ένα μακράς πνοής, συνέπειας και αξιοπιστίας, σχέδιο Β’, ανεξάρτητα ποιος θα είναι Πρόεδρος, με δύο στόχους: Να ανακόψει και να εμποδίσει πάση θυσία υλοποίηση των τουρκικών σχεδιασμών και να διασώσει την Κυπριακή Δημοκρατία.
Τρίτον, ο σχεδιασμός μίας νέας στρατηγικής προϋποθέτει τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας αφού, κατά πάγια αντίληψη όλων, οι ώμοι του ενός αδυνατούν να σηκώσουν το βάρος μιας πιθανής λύσης.
Τέταρτον, η νέα στρατηγική να μελετήσει και να υλοποιήσει τρόπους αντίδρασης σε βέβαιες τουρκικές επιθετικές ενέργειες σε όλα τα μέτωπα. Αυτά προϋποθέτουν ενίσχυση των συμμαχιών και συνεργασιών σε όλους τους τομείς με την Ελλάδα και, φυσικά, με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Προπάντων, να απαιτηθεί δραστική ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία δεν δικαιούται να παριστάνει τον απλό παρατηρητή και τον Πόντιο Πιλάτο.
Πέμπτον, να αναλυθούν, να συνεκτιμηθούν οι δραματικές εξελίξεις στην περιοχή μας και ειδικά η διαφαινόμενη πιθανότητα ανακήρυξης κουρδικού κράτους, πράγμα που θα σημαίνει εδαφικό ακρωτηριασμό της Τουρκίας, της Συρίας και του Ιράκ.
Έκτον, η Λευκωσία, αξιόπιστα, σοβαρά και πειστικά να εξηγήσει στην ΕΕ, στις ΗΠΑ, στη Ρωσία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Κίνα, στο Ισραήλ αλλά και στην υποχθόνια Βρετανία γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία δικαιούται να είναι, επιτέλους, ένα φυσιολογικό κράτος και γιατί η διζωνική τουρκοφρενής τερατουργία δεν μπορεί να είναι πλέον η διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού.
Έβδομον, η Ελλάδα δεν έχει μόνο συμβατικές υποχρεώσεις έναντι της Κύπρου αλλά πρώτιστα εθνικές. Η Αθήνα καλείται να κατανοήσει πως, αν χαθεί η Κύπρος, το Αιγαίο θα κατακτηθεί, η Δυτική Θράκη θα ‘τουρκοποιηθεί’ και η Ελλάδα θα συρρικνωθεί δυτικά της Κρήτης.
Όγδοον, όλα τα πιο πάνω και πολλά άλλα, προϋποθέτουν στέρεα, γνήσια και στερρή ενότητα της πολιτικής ηγεσίας η οποία στο εξής, μακριά από σκοπιμότητες και φιλοδοξίες, να εργαστεί άοκνα και ομόφωνα για την αντιμετώπιση των τουρκικών σχεδιασμών και για τη διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Διαφορετικά να αναμένουν όλοι πολύ σύντομα να ακουστούν ξανά έξω από τα σπίτια μας οι αλαλαγμοί της τουρκικής βαρβαρότητας και οι ανατριχιαστικές κραυγές των τζιχαντιστών του σουλτάνου Ερντογάν.
* Ο Σάββας Ιακωβίδης είναι αρθρογράφος στην εφημερίδα Σημερινή
>> ΚΥΠΡΟΣ – Το εθνικό θέμα χρειάζεται νέους διαχειριστές
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου