Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Γιατί ο μηχανισμός διάσωσης είναι μηχανισμός καταδίκης



Δημοσιεύουμε την απάντηση του Α. Σαμαρά στο ερώτημα «Πού πάει η Ευρώπη και τι πρέπει να γίνει;» της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» στον πρωθυπουργό και στους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Η κρίση στην Ευρώπη είναι πια γενικευμένη και «συστημική». Αλλά η αντιμετώπισή της είναι περιστασιακή και αποσπασματική…

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η απόφαση για τη δημιουργία μόνιμου Μηχανισμού Διάσωσης χωρών της ευρωζώνης μετά το 2013.
Εδώ υπάρχουν δύο προβλήματα: Η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη διαχείριση του ρίσκου και η χρηματοδότησή του.

Πρώτον, η «συμμετοχή ιδιωτών» σημαίνει, σε απλά ελληνικά, ότι οι ιδιωτικοί χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που θα αγοράζουν ομόλογα στο μέλλον, θα πρέπει πια να προεξοφλούν το ρίσκο κάποιων χωρών.

Δηλαδή την πιθανότητα ελεγχόμενης χρεοκοπίας τους. 

Και έτσι θα αυξάνουν το επιτόκιο που ζητούν…

Αυτό θα φέρει χώρες που έχουν πρόβλημα σε ακόμα πιο δύσκολη θέση να αποπληρώσουν το χρέος τους ομαλά. 

Θα υποβάλει τις χώρες αυτές σε τεράστιες πιέσεις από τις αγορές, φέρνοντάς τις πιο κοντά σε χρεοκοπίες που μπορούσαν ακόμα να αποφευχθούν. 

Αντί να είναι «μηχανισμός διάσωσης» των προβληματικών χωρών, θα γίνει μηχανισμός καταδίκης χωρών που ήταν σε θέση να γλιτώσουν.

Αντί να αποτρέψει τον κίνδυνο ελεγχόμενης χρεοκοπίας, θα μετατρέψει τη χρεοκοπία σε «αυτο-επιβεβαιούμενη προσδοκία»…
Δεύτερον, από την ώρα που δημιουργείται ο μηχανισμός αυτός, τίθεται το ζήτημα του πώς θα χρηματοδοτηθεί: Τα 750 δισεκατομμύρια που έχουν διατεθεί σήμερα για τον έκτακτο μηχανισμό στήριξης (πέραν της Ελλάδας) δεν φτάνουν για πάνω από τρεις ακόμη χώρες. Αρα πρέπει να υπάρξει πρόσθετη χρηματοδότηση.

Εδώ, όμως, υπάρχει ένα δεύτερο αδιέξοδο: Ισχυρές χώρες, όπως η Γερμανία και η Ολλανδία, δεν δέχονται να διαθέσουν πρόσθετα χρήματα. 

Αλλά απορρίπτουν και την εναλλακτική λύση έκδοσης ευρωομολόγων. Αρα, αποκλείονται όλες οι βασικές πηγές πρόσθετης χρηματοδότησης του νέου μηχανισμού!

Τρίτον, το μεγάλο «φάντασμα» που πλανάται πάνω από την Ευρώπη είναι πλέον το ευρωομόλογο.

Γιατί η έκδοσή του αυξάνει το «βάθος» της ευρωζώνης, προσελκύει ρευστότητα και μειώνει το κόστος δανεισμού όλων των χωρών της. 
Οχι μόνο το κόστος των πιο αδύναμων…

Το ευρωομόλογο κάνει την ευρωζώνη «ισοδύναμη» με τις ΗΠΑ από πλευράς προσέλκυσης ρευστότητας και διασποράς ρίσκου. 

Και δίνει αναπτυξιακή ώθηση, έναντι του παγκόσμιου ανταγωνισμού από ανερχόμενες οικονομίες όπως η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία…

Οταν αυτές οι δυνάμεις -αλλά και οι ΗΠΑ- κυνηγούν την ανάπτυξη, εμείς έχουμε αναγάγει σε μέγιστη «αρετή» τη… συρρίκνωση.

Ή μάλλον την «εξυγίανση» μέσω συρρίκνωσης!
Που είναι περισσότερο συρρίκνωση, παρά «εξυγίανση»…
Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο αυτό που ακούστηκε τις τελευταίες μέρες στις Βρυξέλλες:

«Το ευρωομόλογο θα γίνει τελικά, ακόμα και αν δεν το συζητάμε σήμερα»…

Το θέμα είναι να γίνει σύντομα. Για να δώσει ώθηση στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. 

Πριν επικρατήσουν οριστικά στενοκέφαλες λογιστικές αντιλήψεις μιας Ευρώπης «πολλών ταχυτήτων».

Που θα λειτουργήσουν ως «κεντρόφυγες δυνάμεις» ανάσχεσης του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. 

Και θα βλάψουν όλους.
Και τους ισχυρούς, ακόμα περισσότερο…
Διαβάστε τις απαντήσεις των άλλων αρχηγών εδώ:
πηγη

Δεν υπάρχουν σχόλια: