Όλοι θα θυμόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια τις συχνές αναφορές των παππούδων και των γιαγιάδων μας στον Παπουλάκο και τις προφητείες του.
Οι φράσεις που ακούγαμε από τα χείλη τους ήταν:
«Ζιούμε το καιρό του Παπουλάκου»,
«Μια ημέρα των ημερώνε θα γενούνε κείνα πόλεγε ο Παπουλάκος»,
«Ούλα φτούνα που γινόνται, τάειπε ο Παπουλάκος, μας το λέγανε και μας οι παλαιοί».
Εμείς ρωτούσαμε: Ποιος ήταν τέλος πάντων αυτός ο Παπουλάκος, που τον επικαλούνταν όλοι οι μεγαλύτεροι σε καθημερινή βάση;
Δεν ήξεραν λεπτομέρειες για τη ζωή του και ποτέ δεν μας εξήγησαν.
Όμως μας μιλούσαν με δέος και σεβασμό για μια μεγάλη χριστιανική μορφή που περιόδευε στα χωριά μας και προφήτευσε τα πάντα.
Λέγανε ότι πέρασε από τα Λαγκάδια και τη Δημητσάνα και κήρυττε το χριστιανικό λόγο. Τον ρωτούσαν για τη πορεία της ανθρωπότητας και εκείνος προφήτευε το μέλλον της. Οι περιγραφές μιλούσαν για μια μικροσκοπική φυσιογνωμία που σεβόντουσαν όλοι.
Ποια εποχή έζησε;
Ούτε αυτό μπορούσαν να προσδιορίσουν.
Θυμάμαι ότι κάθε φορά που αναφερόταν ο παππούς μου και η γιαγιά μου στον περιβόητο Παπουλάκο αισθανόμουν ένα δέος και αναρωτιόμουν αν ήταν μύθος, αν ήταν πραγματικότητα ή κάτι ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο. Συγχρόνως με φόβιζε κιόλας.
Σκέφτηκα κάποιες φορές μήπως ήταν ο Κοσμάς ο Αιτωλός και υπήρξε κάποια σύγχυση;
Αμέσως απέρριπτα τη σκέψη αυτή γιατί δεν έδεναν τα ιστορικά γεγονότα.
Στο σχολείο δεν μας μίλησε κανείς γι’ αυτό το πρόσωπο. Ποιος ήταν λοιπόν;
Έμεινα με την απορία για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τα τελευταία χρόνια άκουσα μια αναφορά που έγινε από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για πιθανή αγιοποίηση του Παπουλάκου και σκέφτηκα για πρώτη φορά ότι αυτό το πρόσωπο τελικά ήταν υπαρκτό.
Πολύ πρόσφατα ο δημοσιογράφος Δημήτρης Καμπουράκης, ύστερα από έρευνα που πραγματοποίησε, εξέδωσε βιβλίο σχετικό με τη ζωή του με τίτλο «Ο άγιος αγύρτης».
Επίσης από την εκπομπή «Αρχονταρίκι» της ΕΤ1 που είχε ως θέμα τη ζωή και το έργο του, πληροφορήθηκε το ευρύ κοινό για την ύπαρξη Ινστιτούτου «Παπουλάκος».
Ύστερα από πολλά χρόνια πήρα απάντηση γι’ αυτό το θρυλικό και συγχρόνως αμφιλεγόμενο πρόσωπο που έζησε, περιόδευσε και κήρυξε το χριστιανισμό με ιδιόμορφο λαϊκό τρόπο στην Πελοπόννησο κατά τις πρώτες δεκαετίες του Ελεύθερου Ελληνικού Κράτους, τη περίοδο βασιλείας του Όθωνα.
Γεννήθηκε το 1770 στο χωριό Άρμπουνα των Καλαβρύτων και το όνομα του ήταν Χρήστος Παναγιωτόπουλος.
Ασχολείτο με το εμπόριο κρέατος μαζί με τα αδέρφια του.
Τη περίοδο 1825-27 αρρώστησε βαριά από τύφο και κινδύνεψε να πεθάνει.
Αφού γιατρεύτηκε, αποφάσισε να αφήσει το λαϊκό βίο και να αφιερωθεί στον μοναχισμό. Πήγε στο μοναστήρι του Μεγάλου Σπηλαίου για πνευματική καθοδήγηση, εκάρη μοναχός με το όνομα Χριστόφορος και κατόπιν έζησε ως ασκητής στο όρος Γκαμήλα κοντά στο χωριό του μέχρι το 1847.
Στη συνέχεια όντας σε μεγάλη ηλικία(80 ετών) άρχισε τις περιοδείες του στα χωριά και τις πόλεις της Πελοποννήσου και στα νησιά Ύδρα, Σπέτσες κηρύττοντας το χριστιανισμό στη γλώσσα του λαού και κατακεραυνώνοντας τις αρχές και το νεωτεριστικό δυτικό τρόπο ζωής.
Οι περιοδείες του διήρκεσαν μέχρι το 1852 οπότε συνελήφθη από τις αρχές στο Οίτυλο της Λακωνίας ύστερα από προδοσία, μετεφέρθη στην Αθήνα για να δικαστεί και κατόπιν εξορίστηκε στην Άνδρο όπου πέθανε το 1861 σε ηλικία 91 ετών όπου και ετάφη.
(Πηγές:
1)ιστοσελίδα: www.papoulakos.org,
2) βιβλίο «άγιος αγύρτης» του Δ. Καμπουράκη εκδόσεις: Πατάκη).
Λατρεύτηκε από τον λαό και κυνηγήθηκε από τις αρχές, διοικητικές και εκκλησιαστικές.
Σ’ αυτό το άρθρο δεν θα εστιάσουμε στις λεπτομέρειες της ζωής του.
Όποιος θέλει να γνωρίσει τα γεγονότα μπορεί να ανατρέξει και να τα αναζητήσει στις προαναφερόμενες πηγές.
Ο σκοπός του άρθρου είναι να καταγραφούν οι προφητείες του Παπουλάκου οι οποίες έφτασαν στις μέρες μας με τη προφορική παράδοση θέλοντας να συμβάλλουμε στην συλλογή λαογραφικών στοιχείων της Κοκκινοράχης.
Γι’ αυτό, οι προφητείες που θα εκτεθούν παρακάτω θα είναι αυτές που κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα στο χωριό μας και μόνο.
Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να τις επεξεργαστεί και να βγάλει τα συμπεράσματα του.
Χάσαμε πολλές απ’ αυτές. Δεν δώσαμε την απαραίτητη προσοχή τότε που μας τις έλεγαν οι παππούδες μας είτε γιατί είμαστε νέοι και αμφισβητίες είτε γιατί είχαμε κάποιο φόβο για αυτά τα περίεργα που ακούγαμε.
Σκαλίσαμε τη μνήμη μας και ανασύραμε κάποιες από τις προφητείες:
Α) «Θαρθεί καιρός και η ανθρωπότητα θα δεθεί με μια άστρηφτη κλωνά.»
Αυτή τη φράση- προφητεία την ανέφεραν κάθε φορά που γινόταν λόγος για το τηλέφωνο, το ένα και μοναδικό του χωριού, το κοινοτικό.
Η άστρηφτη κλωνά ( κλωστή χωρίς στρίψιμο) ήταν το καλώδιο του τηλεφώνου που ένωνε τους ανθρώπους από το ένα μέρος της γης με το άλλο.
Β) «Θαρθεί καιρός που ούλια η Ευρώπη θα γένει ένα.»
Πράγματι ήρθε ο καιρός που η Ευρώπη ενώθηκε. Ο παππούς, που έλεγε τη προφητεία του Παπουλάκου, δεν πρόλαβε να ζήσει την Ενωμένη Ευρώπη.
Γ) «Μια ημέρα των ημερώνε θα γιομίσει ο ουρανός με σιδερένια πουλιά.»
Αυτή τη φράση την έλεγε ο παππούς κάθε φορά που περνούσε αεροπλάνο στον ουρανό.
Δ) «Θαρθεί καιρός που, στην ύπαιθρο θα περπατάς τρεις ημέρες για να βρεις άνθρωπο να κουβεντιάσεις»
Οι παππούδες μας ερμήνευαν αυτή τη προφητεία με την ερήμωση της υπαίθρου μετά την εσωτερική μετανάστευση.
Ε) «Θαρθεί η ημέρα που θα πινηγεί το αλογοπούλαρο στο αίμα».
Δηλαδή θα γίνει μεγάλη καταστροφή.
25 /2/ 2010
Μαρίνα Διαμαντοπούλου-Τρουπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου