Στα 1940, ο πατριωτικός ενθουσιασμός συγκλόνιζε την αγγλοκρατούμενη Κύπρο. Μόνη η Ελλάδα πολεμούσε τον άξονα στην Ευρώπη.
Ο Τσόρτσιλ μιλούσε για αυτοδιάθεση των λαών μετά τη νίκη, ενώ πάνω από 35.000 Κύπριοι κατατάχτηκαν στον βρετανικό στρατό.
Η Αγγλία κατάργησε τους περιορισμούς που είχαν επιβληθεί στο νησί από το 1931 κι επανέφερε από την εξορία, το 1946, τον μητροπολίτη Κυρήνειας Μακάριο που εκλέχτηκε αρχιεπίσκοπος.
Στις 15 Ιανουαρίου 1950, έγινε δημοψήφισμα.
Από τους 224.747 που είχαν δικαίωμα ψήφου, μόνο μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι φοβήθηκαν να ψηφίσουν. Βρέθηκαν στις κάλπες 215.108 ψηφοδέλτια υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα και ούτε ένα κατά. Οι Άγγλοι δεν αναγνώρισαν το αποτέλεσμα. Δεν είχαν διάθεση να χάσουν το νησί.
Το θέμα έφτασε στον ΟΗΕ όπου ο Έλληνας αντιπρόσωπος δήλωσε (21.9.1953) ότι η Ελλάδα προτιμούσε να λυθεί το θέμα σε διμερείς συνομιλίες με την Αγγλία. Αν δεν κατέληγε πουθενά, πρόσθεσε, τότε θα έπρεπε να συζητηθεί από τον ΟΗΕ.
Στον ΟΗΕ συζητήθηκε, τελικά, στις 16 Αυγούστου του 1954. Οι δυτικές χώρες αντέδρασαν και, μετά από παρελκύσεις τεσσάρων μηνών, το θέμα παραμερίστηκε. Ήταν Δεκέμβριος του 1954.
Στην Κύπρο, κατάλαβαν πια πως ο ΟΗΕ ήταν ένας στίβος συμβιβασμών και αμοιβαίων υποχωρήσεων. Έπιασαν τα όπλα.
Την 1η Απριλίου 1955, οι Άγγλοι είχαν άσχημο ξύπνημα στην Κύπρο. Εκρήξεις και προκηρύξεις τους ειδοποιούσαν πως άρχιζε ο ένοπλος αγώνας. Είχε εμφανιστεί η ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών).
Ο αγώνας φούντωσε, τα σαμποτάζ δεν άφηναν τους Άγγλους σε ησυχία. Υποψιάστηκαν τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο ως υποκινητή. Τον συνέλαβαν το 1956 και τον εξόρισαν στις Σεϋχέλλες.
Και στις 10 Μαΐου 1956, κρέμασαν τους αγωνιστές Μιχάλη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου.
Όμως, ο αγώνας δυνάμωνε. Στην Κύπρο έφτασε κι ανέλαβε διοικητής ο εξολοθρευτής των Μάου Μάου της Αφρικής στρατηγός Χάρτινγκ.
Στις 3 Μαρτίου 1957, ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, Γρηγόρης Αυξεντίου, πολεμώντας μόνος εναντίον 60 Άγγλων, προτίμησε να πεθάνει στα 29 του χρόνια, παρά να παραδοθεί.
Ο ξεσηκωμός έπεισε τους Άγγλους να καθίσουν στο τραπέζι.
Έφεραν και τους Τούρκους στις συνομιλίες ως ενδιαφερόμενους για τους μουσουλμάνους του νησιού:
Το 18% του πληθυσμού ζήτησε και πέτυχε περίπου συγκυριαρχία.
Στα 1959, υπογράφηκαν οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου.
Ένα περίεργο κράτος γεννήθηκε.
Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος εκλέχτηκε πρώτος πρόεδρος της δημοκρατίας.
ΠΗΓΗ: historyreport.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου