Ας αλλάξουμε όσο είναι καιρός

Υπάρχουν προβλήματα που αργά ή γρήγορα, η χώρα, περνώντας βέβαια από Συμπληγάδες, θα τα λύσει.

Και αναφέρομαι κυρίως στην οικονομία, η οποία, στην εποχή της απο-ιεροποίησης της ζωής, έχει καταστεί ο ρυθμιστής της ζωής μας. Γιατί εμείς την καταστήσαμε, όταν ευρισκόμενοι εν μέσω της διαμάχης αίματος και χρυσού, επιλέξαμε τον δεύτερο.

Αυτό που δεν ξέρω πως στο καλό θα υπερβούμε, είναι ο διάχυτος μηδενισμός σε όλα τα μήκη και πλάτη της κοινωνίας μας.

Δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα όρθιο, ελάχιστα πράγματα γλίτωσαν από την κατεδάφιση της κοινωνίας μας.

Και ό,τι έμεινε όρθιο, τη γλίτωσε γιατί η κοινωνία δημιούργησε κάποιους στοιχειώδεις μηχανισμούς, που της επιτρέπουν να πορεύεται με τον αυτόματο, ώστε να αποφευχθεί η ολική κατάρρευση.

Γιατί η τελευταία, θα πλήξει τους πάντες.

Ο μηδενισμός είναι το ιδεολόγημα της Νέας Τάξης Πραγμάτων και οι ρίζες του φύτρωσαν για τα καλά τις προηγούμενες δεκαετίες.

Μακροπρόθεσμος στόχος των ανθρώπων οι οποίοι κινούν τα νήματα από το παρασκήνιο σε διεθνές επίπεδο, είναι η επιβολή της ελευθεριότητας στις κοινωνίες της Δύσης, που λόγω ορθολογιστικών συνδρόμων, είναι έτοιμες να «εγκολπώσουν» τα διαχρονικού και γνωστικιστικού χαρακτήρα μηνύματά τους.

Συνωμοσιολογία; Μπορείτε πάντα να θεωρήσετε τα παραπάνω αποκυήματα της φαντασίας μου.

Όμως, η γη είναι στρογγυλή, ό,τι κι αν πει κανείς. Και μπορεί παγκόσμιο διευθυντήριο, με την έννοια συγκροτημένης και ιεραρχημένης ομάδας να μην υπάρχει, αλλά η τάση στα υψίπεδα της εξουσίας, είναι η παραπάνω.

Παγκόσμια διακυβέρνηση, με «διάπλαση» των εθνικών κοινωνιών σε αυτή την κατεύθυνση: πρόταξη του εγώ αντί του εμείς. Όποιος αμφιβάλλει, ας κοιτάξει στον περίγυρό του.

Και αν δεν αντιληφθεί κάτι το μεμπτό, αν δεν διακρίνει τον διάχυτο ατομοκεντρισμό και την παρεπόμενη ηθική κατάρρευση, τότε ας συνεχίσει να κοιμάται.

Η κοινωνία μας δείχνει πολλές φορές να χρειάζεται να υποστεί ένα ακόμα βαρύτερο σοκ, από αυτό το οποίο υφίσταται εδώ και ένα χρόνο.

Αν και η κρίση μας πιέζει, αν και όλοι μας γνωρίζουμε τα αίτια, δηλαδή το ότι η οικονομική κρίση είναι προϊόν της ηθικής, μετράμε χρήματα και λογαριασμούς και αλλάζουμε (ή καλύτερα, «προσαρμόζουμε») αγοραστικές κυρίως συνήθειες, αντί να αλλάξουμε ζωή, αναδιατάσσοντας εις βάθος τις προτεραιότητές μας.

Τι εννοώ: όσο προτεραιότητά μας είναι μια ψευδεπίγραφη ευμάρεια, όσο δεν προτάσσουμε ένα άλλο μοντέλο ζωής, με πνευματικό υπόβαθρο, με ιδεολογία και ένα σύστημα αρχών και αξιών, το οποίο θα λειτουργεί ως ασπίδα στην ηθική διάβρωση και στη διαφθορά, θα οδεύουμε προς το γκρεμό και φυσικά κάποια στιγμή, θα γκρεμοτσακιστούμε.

Ο μηδενισμός είναι φύσει αδιέξοδος. Η σάπια ψευδοελίτ των διαβρωμένων αριστερών & αριστεριστών και νεοφιλελεύθερων διανοουμένων αλλά και των ανίδεων «τεχνοκρατών» της κακιάς ώρας, εξακολουθεί να μας πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, προτάσσοντας τη φιλελευθεροποίηση των κοινωνικών σχέσεων ως πανάκεια.

Όμως, η πραγματικότητα τη διαψεύδει.

Η κοινωνία μας, υιοθετώντας αυτά τα μοντέλα, έχει μετατραπεί σε βούρκο.

Σημειωτέον: η λύση αυτή τη φορά δεν μπορεί να προέλθει με την επίδειξη κοινωνικού καθωσπρεπισμού ή πολιτικού πολιτισμού από τον μέσο Έλληνα.

Όχι, αυτή η παρατήρηση δεν αποτελεί προτροπή στη βία, που αποτελεί βασικό στοιχείο άλλωστε, στην κοινωνική θεώρηση και πρακτική της αριστεράς.

Αποτελεί απλά προτροπή στην υιοθέτηση μιας αντικομφορμιστικής στάσης, μιας νέας ριζοσπαστικής πολιτικοκοινωνικής αντίληψης, που θα σαρώσει στο πέρασμά της και θα περιθωριοποιήσει όλους εκείνους που ευθύνονται για το σημερινό χάλι. Κάποιοι από αυτούς κυβερνούν αυτή τη στιγμή τον τόπο...

Νίκος Χιδίρογλου

πηγη