Σκοτάδι, μαυρίλα παντού, σκλαβοπάζαρα, μετατροπή εκκλησιών σε τζαμιά, εξισλαμισμοί, ξεριζωμοί χωριών ολόκληρων, μαρτύρια και δημιουργία μιας απέραντης στρατιάς Νεομαρτύρων και Αγίων.

 Θα χαθεί η Ρωμιοσύνη άραγε μετά από την Άλωση; 

Η λογική λέει ναι. 
Ο ίδιος δεν θέλει να το δεχθεί όμως. 
Ο Θεός είναι μεγάλος. 
Δεν μπορεί, δεν γίνεται το αίμα των Νεομαρτύρων να πάει χαμένο. 

Αυτό το αίμα, αναμεμιγμένο με το δικό του θα ποτίσει ολόκληρη την Ρωμιοσύνη για να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της.

Μα πως θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο;
 Το σχέδιο του Θεού σίγουρα δεν μπορούσε να το φανταστεί, ίσως μόνο κάποιες πτυχές του να ευχότανε να πραγματοποιηθούν. 

Η ανακήρυξη του Πατριάρχη του Γενναδίου και παραχώρηση κάποιων προνομίων από τον Μωάμεθ στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η συγκέντρωση της Ρωμιοσύνης γύρω από το Πατριαρχείο, η οργάνωση της Μεγάλης του Γένους Σχολής, τα κρυφά σχολειά, η οργάνωση των ελλήνων σε κοινότητες γύρω από τις ενορίς, οι κοτζαμπάσηδες, οι φαναριώτες, το εμπόριο, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός , η δημιουργία Σχολίων, η μόρφωση των ραγιάδων, οι αρματωλοί και οι κλέφτες, η παλικαριά του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη και των λοιπών αγωνιστών θα οδηγήσουν τελικά στην επανάσταση του 1821.

Θα πάρει 400 ολόκληρα χρόνια να αποτιναχθεί ο τουρκικός ζυγός, αλλά οι Έλληνες πέρα από κάθε λογική και κακουχία θα αντέξουν… Μοναδικό φαινόμενο στα παγκόσμια ιστορικά χρονικά.

Δυστυχώς όμως οι Δυτικοί πρόδωσαν θανάσιμα τη Ρωμιοσύνη επιτρέποντας την πτώση της Βασιλεύουσας από τη μία και από την άλλη εμποδίζοντας την πλήρη αναγέννηση της τέσσερις αιώνες αργότερα.

Έτσι ο Μεγάλος Βασιλιάς περιορίστηκε στο να παραδώσει στον στρατηγό μας Θεόδωρο Κολοκοτρώνη μόνο το κυρίαρχο έθνος της κομματιασμένης πλέον Ρωμιοσύνης, το Ελληνικό.