Ελληνικότητα υπό διωγμόν

Ελληνας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι.

Κι όταν γίνεις, πρέπει συνεχώς να αποδεικνύεις με λόγια και έργα ότι αξίζει να φέρεις τούτο τον αξιοζήλευτο τίτλο τιμής.

Δεν μετέχουν του κοινού τρόπου και δεν έχουν καμία σχέση με το έθνος μας όσοι δεν ενδιαφέρονται για το πολιτισμικό στίγμα που άφησαν στον κόσμο οι προηγούμενες γενιές Ελλήνων, αλλά και γι' αυτό που θα αφήσουμε εμείς στους επόμενους.

Και είναι πολλοί οι ελληνόφωνοι που δεν νοιάζονται γι' αυτό και κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεχάσει ο πολιτισμένος κόσμος την ύπαρξή μας.

Η βασική ευθύνη υπεράσπισης των ιερών και των οσίων του Γένους μας, εντός και εκτός συνόρων, δυστυχώς πέφτει στους ώμους των πολιτικών προϊσταμένων της κρατικής μηχανής.

 Τώρα που οι αφιονισμένοι τζιχαντιστές, εκτελώντας παραγγελιές των αφανών καθοδηγητών τους, σβήνουν από τον χάρτη ελληνικές αρχαιότητες τεράστιας αισθητικής, ιστορικής, ακόμα και πολιτικής σημασίας, οι υπουργοί και οι λοιποί «λειτουργοί» του δημόσιου βίου περί άλλα τυρβάζουν.

Το υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει κανένα πρόβλημα να εκθέσει τη χώρα με τις οικτρές, κιτσάτες εικόνες του κ. Κοτζιά να συνάδει με τον ομόλογό του κ. Τσαβούσογλου το «We are the world», αλλά κωλύεται να αναλάβει σοβαρή δράση για την υπεράσπιση των ελληνιστικών μνημείων της Συρίας, τα οποία διαλύονται από τα στίφη των ισλαμιστών επιδρομέων.

Από την προηγούμενη διοίκηση του ίδιου υπουργείου και τον κ. Βενιζέλο δεν περίμεναν οι σκεπτόμενοι Ελληνες οτιδήποτε καλό, μια και η προσωπική διαδρομή του και οι εξαιρετικά περιορισμένοι πολιτικοί και αξιακοί ορίζοντές του τον έφτασαν στο σημείο να κηρύξει (στα λόγια) πρώτος και καταγέλαστος τον πόλεμο εναντίον της κυβέρνησης Ασαντ.

Σήμερα όμως η αφωνία και η αδράνεια του υπουργείου Εξωτερικών είναι εθνικά και ηθικά υπολήψιμες.

Επίσης, σε αρκετούς προξενεί εντύπωση η αδράνεια και των υπερδυνάμεων του πλανήτη, οι οποίες παρακολουθούν τις ορδές των αλαλαζόντων αποκεφαλιστών να εξαφανίζουν τα ίχνη του Ελληνισμού αλλά και άλλων αρχαίων πολιτισμών από τη Συρία και το Ιράκ.

Η Αμερική, η Βρετανία, η Γαλλία, η Ρωσία, η Ιταλία, η Γερμανία και οι λοιποί συγγενείς, ενώ μπορούν να πράξουν πολλά και να λύσουν το θέμα εντός εικοσιτετραώρων, δεν κάνουν τίποτα.

Μια ερμηνεία του φαινομένου είναι η αμοιβαία καχυποψία μεταξύ των χωρών και η έλλειψη ισχυρών ηγετικών φυσιογνωμιών. 

Φευ, υπάρχει και η άλλη εκδοχή: το παρελθόν δεν κατακτάται.

Οι νυν ισχυροί δεν θα μπορέσουν ποτέ να φτάσουν ούτε στους πρόποδες του πανύψηλου όρους του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. 

Γι' αυτό προτιμούν να ισοπεδωθούν όσα μνημεία παραπέμπουν στο έθνος μας.

Δεν θέλουν την αρχαία Ελλάδα ούτε ως ανάμνηση.

πηγη